Unda shunaqa bir tuygʻu paydo boʻldi, u goʻyo ummon tubidagi oʻrmonda tentirab yuribdi, maxluqlar dunyosida kezyapti, oʻzi ham – maxluq. U yolgʻiz edi. Oʻtmish oʻlgan, kelajakni tasavvur qilib boʻlmaydi. Tirik odamlarning hech boʻlmasa bittaginasi uning tomonida, deb ishonish uchun zarracha asos bormi?
“1984”