#СЎНГГИ_НАФАСГАЧА
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
Абдужаббор хушига келганда ўзини бир тўда одамлар ичида кўрди. Кейинчалик у ташқаридан тушаётган нур ёрдамида одамларни қариялар, аёллар, ўспиринлар ва болалардан иборат эканини фарқлай бошлади.
-Кўзингни очдингми?
Абдужаббор бошига эгилган ўзи тенгги аёлдан қуруқшаган лаблари ёрдамида аранг сўради:
- Мен қаердаман? Қай вақт бўлди?
- Газандалар бизни асирга олишган,- паст овозда шивирлади аёл,- тонг ёришиб келмоқда.
Абдужаббор қаддини ростламоқчи бўлганди бошига турган қаттиқ оғриқ ўрнидан қўзғалишга йўл қўймади:
- Имм...
- Қимирлама!- Абдужабборнинг елкасидан аста босди аёл,- бошингдан қаттиқ зарба олгансан шекилли ёрилган кўринади. Кечқурун маҳкам танғиб қўйгандим.
- Кўнглим айниб кетяпти,- ўқчиқ келди Абдужабборга,- нарироқ сурил. У аёлни итариб, одам йўқ тарафга қайт қилмоқчи бўлди, бироқ бу ишнинг уддасидан чиқа олмади.
- Миянг чайқалган сени,- деди аёл Абдужабборга,- ортиқ уринма, барибир қайт қилмайсан.
Абдужаббор аранг қаддини ростлаб деворга суянди:
- Нималар бўляпти ўзи бу ерда?
- Ростдан нималар бўлганини эсингда йўқми? -аёлнинг овозида ажабланиш зоҳир эди,- ҳаа айтганча, сени миянг чайқалган дедим-а? -ҳўрсинди у,- хуллас кеча қишлоғимиздаги фашистлар қўлида ошпазлик қилаётган бир гуруҳ одамларимиз газандаларнинг овқатига заҳар солиб беришибди. Натижада овқатдан еган барча фашистлар тутдек қирилибди. Аммо ошпазлар битта нарсани ҳисобга олишмаган экан.Тўғрироғи хабарлари бўлмаган шекилли. Улар кечга яқин газандаларнинг яна бир "Zud"- олмиш кишилик бўлинмаси бу ерга келишидан бехабар экан. Ана шу бўлинма қишлоқдаги кўзига шубҳали кўринган барча одамни шу ерга тиқди.
- Шундай дегин... - кўзларини бемажол юмди Абдужаббор,- айт-чи ошпазлар...
- Уларнинг бари манави ифлослар томонидан ўлдирилди,- аёлнинг сўзларида нафрат мужассам эди. Кутилмаганда у Абдужаббор томонга эгилди,- менга қара, сени илгари бу ерда кўрмаганман? Қаердан пайдо бўлиб қолдинг? Ё...?
#дақоми_бор
/78
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
Абдужаббор хушига келганда ўзини бир тўда одамлар ичида кўрди. Кейинчалик у ташқаридан тушаётган нур ёрдамида одамларни қариялар, аёллар, ўспиринлар ва болалардан иборат эканини фарқлай бошлади.
-Кўзингни очдингми?
Абдужаббор бошига эгилган ўзи тенгги аёлдан қуруқшаган лаблари ёрдамида аранг сўради:
- Мен қаердаман? Қай вақт бўлди?
- Газандалар бизни асирга олишган,- паст овозда шивирлади аёл,- тонг ёришиб келмоқда.
Абдужаббор қаддини ростламоқчи бўлганди бошига турган қаттиқ оғриқ ўрнидан қўзғалишга йўл қўймади:
- Имм...
- Қимирлама!- Абдужабборнинг елкасидан аста босди аёл,- бошингдан қаттиқ зарба олгансан шекилли ёрилган кўринади. Кечқурун маҳкам танғиб қўйгандим.
- Кўнглим айниб кетяпти,- ўқчиқ келди Абдужабборга,- нарироқ сурил. У аёлни итариб, одам йўқ тарафга қайт қилмоқчи бўлди, бироқ бу ишнинг уддасидан чиқа олмади.
- Миянг чайқалган сени,- деди аёл Абдужабборга,- ортиқ уринма, барибир қайт қилмайсан.
Абдужаббор аранг қаддини ростлаб деворга суянди:
- Нималар бўляпти ўзи бу ерда?
- Ростдан нималар бўлганини эсингда йўқми? -аёлнинг овозида ажабланиш зоҳир эди,- ҳаа айтганча, сени миянг чайқалган дедим-а? -ҳўрсинди у,- хуллас кеча қишлоғимиздаги фашистлар қўлида ошпазлик қилаётган бир гуруҳ одамларимиз газандаларнинг овқатига заҳар солиб беришибди. Натижада овқатдан еган барча фашистлар тутдек қирилибди. Аммо ошпазлар битта нарсани ҳисобга олишмаган экан.Тўғрироғи хабарлари бўлмаган шекилли. Улар кечга яқин газандаларнинг яна бир "Zud"- олмиш кишилик бўлинмаси бу ерга келишидан бехабар экан. Ана шу бўлинма қишлоқдаги кўзига шубҳали кўринган барча одамни шу ерга тиқди.
- Шундай дегин... - кўзларини бемажол юмди Абдужаббор,- айт-чи ошпазлар...
- Уларнинг бари манави ифлослар томонидан ўлдирилди,- аёлнинг сўзларида нафрат мужассам эди. Кутилмаганда у Абдужаббор томонга эгилди,- менга қара, сени илгари бу ерда кўрмаганман? Қаердан пайдо бўлиб қолдинг? Ё...?
#дақоми_бор
/78