#СЎНГГИ_НАФАСГАЧА
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
- Амакингиз кеча номозшом пайти гузарда Шермат раиснинг "Абдуқаюм аравакашни ўғли ватан хоини бўлиб чиқди. Бу йигит қишлоғимиз шаънини ер билан битта қилди" деб турганини эшитиб қолибдилар. У пайтда биз болажоним тўғрисидаги "Бедарак кетган" деган хатни олмагандик.
- Нима!? Улар кеча шу ҳолатга тушганмидилар? - ҳайрати ортди Эътиборхоннинг,- ифлос! Оғзига нима келса қайтармайди-я? Бу раисгаям боққан бало бордир!?
- Мен ҳам худога солдим,- лабини алам билан тишлади Раҳима хола,- унга ўзи бас келсин. Жазосини ўзи берсин...- у шундай леб Эътиборхонга маҳзун тикилди,- сизниям дардингиз ўзингизга етиб турганда... Муаллимнинг ўлганига ҳечам ишонмайман.
- Мен ҳам, опа,- бўғзига аччиқ алланима тиқилди Эътиборхоннинг, - бу уруш деганларининг бош суқмаган хонадони қолмади ҳисоб. Кимни кўрсанг бошида бир дард, битта ҳасрат.
- Ҳаа айтманг, - чуқур тин олди Раҳима хола, - уруш кўпга келган бир синов бўлди.
- Майли, опа, мен ишимга қарай, сизлардан туш пайти келиб яна бир хабар оламан. Ўзингиздан кўнглим анча тўқ бўлди, қариндошларингиз бари шу ерда эканлар. Барака топгурлар ҳовлида тик оёқда туришибди-я? Тан-жонлари соғ бўлсин бариларининг.
- Бораверинг, синглим. Илойим яхшиликлар устида кўришайлик,- Эътиборхон бурилиб кетаётганда Раҳима хола уни тўҳтади,- эсим қурмасин, Барнохон қизим ҳақида сўрамабман-ку?! Манавиндақа бўлар- бўлмас гапларни эшитиб кўнгли бузилиб, тағин ҳар хил хаёлларга бориб...
- Қизимдан ҳавотир олманг, опа, - Раҳима опани тинчлантирган бўлди Эътиборхон,- у оқ-қорани яхши ажрата оладиган ёшда...
🔳 🔳 🔳
- Ўлимтик ейдиган калҳмтга ўхшамай ўл! - Норпошша дала бошида қораси кўринган Ҳакимга қараб асаби бузилди,- қаерда совуқ хабар бўлса ўша ерда шу Ҳаким ҳайвон.
Ўз дарди ўзига етиб турган Барно Норпошшага жавоб қайтармади. У чўк тушганча нам ерда тупроққа аралашиб дўппайиб турган картошка уюмини қўллари билан таталаб, сабзавотни қопга солишда давом этди.
- Эҳтиёт бўлиб ковланглар!- қизларга яқин келган Ҳаким уларнинг ишига разм солар экан,- кетмонни учини ботириб олиб картошкани яроқсиз қилиб қўйманглар.
- Ўзингиз бир кўрсатиб берсангиз яхши бўларди, Ҳакимжон ака,- деди Норпошша белини ростлаб,- ҳар ҳолда эркак кишининг иши иш-да! Аёлларга уларга тенг келишга йўл бўлсин!
Зумда Ҳакимнинг юзидан қон қочди. Унга сари Норпошша бадтар тегажоқлик қилишда давом эта бошлади:
- Унақа ёмон қараманг, Ҳакимжон ака!? Юрагим бир ёмон уриб кетяпти. Ё мендан хафа бўлдингизми? Тўғри-да, картошкани қўлда кавлайсиз, оёқда эмас-ку!?
Ҳаким ён-атрофдаги қиз-жувонларга бирдек масҳара бўлаётгани учун зардаси қайнаб кетди:
- Нима қилиш кераклигини менга ўргатма, хопми? Нима қилиш кераклигини сендан яхши биламан! Кўп бидирлайвермай ишингни қил ундан кўра!
- Менгаям картошкани қандай кавлашни уқтириб ёнимда ўралашаверманг, майлими?- бўш келмади Норпошша ҳам,- ақл ўргатиб ишдан қолдирмасангиз қиламан-да ўша ишни. Атрофимда ўралашеверсангиз билмасдан кетмон билан бошингизга бир тушуриб миянгизни пўла қилиб қўйишим мумкин. Ана ундан кейин кўрасиз, бошингизгами, оёғингизгами- қаерингизга куйишни билмай ўтирасиз. Қочинг, пўшт! Ҳалақит берманг!
Ҳаким Норпошшага нафрат билан тикилганча бир сўз демай ундан узоқлашди.
- Без!- деди Норпошша шаҳд билан ерга кетмон солар экан,- бетининг қалинлигини-чи буни? Ҳей, бебисмилло туғилган отангга ўҳшамай ҳар нима бўл, касофат.
Норпошша шундай деб Барнога қаради. Барно эса бу гаплар ўзига мутлоқо тегишли эмасдек ўз оламида ўз хаёллари билан андармон эди...
🔳 🔳 🔳
📌 /83