📚QAMASHI TAKM📚

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(300- сўнгги қисм)

Кимнидир ишқ-ла топганимизда, уни деб ўзимиздан кечар ҳолатга тушамиз. Табассум билан бизни кузатувчи яна айтади:
"Усиз ҳаёт йўқ деб ўйлайсан-да! Яшатгим келса, усиз ҳам сени яшатаман!
Баъзан қазои-қадардан пушаймон бўламиз! Қисматнинг буюк Ёзувчиси эса яна табассум қилади:
"Ўзингга ақалли нима керак эканлигини билмайсан, бандам! Бу ёзуғни ўнг ўқисанг-да, терс ўқисанг-да, охир оқибат мен ёзган хотимага кўнасан!"
Кимнингдир таъсирида ўзгарамиз, сўнг бошқалар биздан ранг олиб, улар ҳам ўзгаради!
Келган ва кетганларнинг бу келиш-кетишида аслида нима ҳикмат борлигини кечикиб тушунамиз!
Ҳаммаси ажиб!

🍃

Эгизакларимга Имрон ва Марям исмини бердик! Ўғлим синглисидан уч юз йигирма олти грамм катта, қизимнинг сочлари акасига қараганда сарғишроқ. Бошида кўзи ҳам сал кўкимтирга ўхшаброқ турганди, энди бироз тўқлашган. Ҳозирги сариғлик ҳолатини айтмаганда, иккиси ҳам оппоққина! Қайнонам уларни "оқ балиқларим" дея эркалаб, суядиган бўлган!
Она бўлгач, онамнинг қадрини тушундим... Ҳаёт қадрини ҳам...
-Хўш, бугун қайси кун?
Юзимга тутилган оппоқ гулни кўрдим-у танидим. Ахир бу-аранг ўстираётган анави "аёл бахти" деган гулим-ку!
-Нега узасиз?! Оббо! Бошқа гул қуриб кетганмиди?
Эрим гулнинг карнайини бурнимга кийдириб қўймоқчи бўлиб ҳазиллашди:
-Вой-бў бурнидан заҳари оқиб кетяпти-я манави хотинни!
Қўлимдаги гулга ачиниб қарадим:
-Эркакларга фарқи йўқ-а?! Гул узгиси келса, узиб кетаверади!
-Санани эслатгим келди холос, э, шунга шунчаликми?
-Ҳа, бугун ўн бешинчи октябрь...
Сўнг трюмо устидаги соатга қарадим:
-Жонажон диёримизда соат ўн икки!
Эрим эса овозига худди радиобошловчилардек тус бериб гапимни давом эттирди:
-Ва бундан ўн икки йил олдин эса...
- Бўлди эсладим! Хотирангизга доим қойил қоламан-да! Ўн икки йил олдин ҳудди шу куни камина сиз ишлайдиган ташкилотга ишга кирганман. Шунақа-а?
-Думбулхон, шу куни ишга кирганингиз рост. Менга атай тўқнашиб кетганингизни ҳам эслайсизми? Ўшанда худди киссавурга ўхшаб мана бу жойни уриб кетганингизниям сезмай қолган эканман!
-Шунақа денг?! Эслатишингиздан мақсадни агар тўғри тушунган бўлсам, бугун нимагадир эриб бермоқчисиз, шунақами?
Ўн кундан бери тинимсиз ўртоқлар-у, таниш-билишларига ўтиришлар қилиб беравериб зерикиб кетган эрим "оббо" дея ўрнидан турди.
-Керакмас... Ўзи эсингизга тушиши билан анави гулимни шарт узиб келганингиздан ҳаммасини тушуниб бўлганман. Ҳеч нарсадан умид қилаётганим йўқ! Ҳавотир олманг...
Шундоққина рўпарамда тилла занжир пайдо бўлди. Фарзанд қучиб турган онанинг силуэти туширилган кулонга қараб туриб жилмайганимни ҳам сезмай қолдим.
-Қалай?
-Зўр!
Занжирни бўйнимга тақиб қўйиш учун секин ортимга ўтган фарзандларимнинг отаси-аста қулоғим остида пичирлади:
-Бу "Қаҳрамон она" ларга тақиладиган ҳозирги замоннинг зеб-зийнати экан! Сотувчи шахсан ўзимга шунақа деб айтди.Энди яна саккизтача туғасиз шекилли, жоним...
Хангу-манг бўлиб эримга тикилганча қолдим.

ТАМОМ.

Азизахон Исмоилова.

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(299-қисм)

Зайтунанинг шу даражада юраги тор бўлиб кетибди-ки, ақалли беш-ўн дақиқа кутишга ҳам сабри чидамаяпти!
Ичимда Худога ялина бошладим:
"Илойим ноумид қилма! Шу ердан яхши хабар эшитиб кетишни бизга насиб эт!"
Ҳайрият, доктор тепа қаватга чиқиб кетган экан. Бизни очиқ чеҳра билан кутиб олди. Зайтуна текширув столига ётяпти-ю, мен ҳалиям тинмай ичимда Худога ялиняпман: "Ўзингга осон! Ўзинг меҳрибонсан!"
Гўзал Ариповна тикилиб турган шаклга худди мен ҳам бир нимани тушунадигандек қараб қолдим. Тасвир улоқиб-улоқиб борган сари-тушунарсиз кўринишга келяпти, шунга қараб нимани англаш мумкинлигига хайронман!
-Опа нимадир янгилик борми?
Охири сабри чидамай савол берган Зайтунага доктор табассум билан қаради:
-Сабрли бўлинг, шириним! Осмондаги янги ойни ҳеч кузатганмисиз? У кўкда пайдо бўлишдан олдин бир мунча пайт барчанинг кўзидан яширинади. Биз ҳам ҳозир туҳум хўжайра ичида нима ўзгаришлар бўлаётганини кўришдан тўсилганмиз! Аммо кузатувни ташлаб қўйиш ҳам бизнинг ҳолатда фойдамизга зид. Агар муваффақиятли уруғланиш содир бўлган бўлса, 3-5 кун ичида бўлажак ширинтойимиз бачадон найидан эсон-омон ўтиб олиб, ҳомила сифатида бачадон бўшлиғига бирикади. Ана ундан кейингина сизларни табриклашим мумкин. Энди кўрикни бир ҳафтадан кейин ўтказамиз. Унгача ўзингизни эҳтиёт қилиб туринг, хўпми?
Ўнг туҳумдон чапига қараганда бироз катта эканлигини кўрдим. Умид қиламан-ки, бизни қувонтирадиган янгилик тез орада ўзини сездиради!
Танамдан минглаб чумоли гўёки ғимирлаб ўтгандек бўлди. Зайтунага қарадим. Ниманидир хаёл қилиб ётган жойида жилмайиб қўйди.

16 январь 2012 йил.

Энди вазирлик биноси ёнига етганимда, уйдан телефон бўлиб қолди. Нимадандир Зайтунанинг овозида ҳавотир бор! Зудлик билан докторига учрашмаса бўлмасмиш. Усиз ҳам бугун учларда ўша ерга бормоқчи эдик.
Ичимга ваҳима кирди. Нима гап экан?
Дарҳол уйга қаратиб хайдадим. У менга кўп нарсани тушунтириб ўтирмади, билганим шуки докторга албатта кечикмай боришимиз шарт! Йўл бўйи Зайтуна ҳам Худога тинимсиз ёлбориб кетди:
"Эй Худойим, бахтга етганимда-уни менга кўп кўрма! Ишқилиб ҳаммаси яхшиликка бўлсин, Аллоҳим! Илтимос..."
Доктор зудлик билан уни текширувга тайёрлади. Билиб турибман, Гўзал Ариповна ҳам сездирмагани билан қаттиқ ҳавотирга тушиб қолган!
-Қўрқиб кетяпман, Гўзал опа! Илтимос, менга бугун ёмон хабар айтманг...
Бу сафар юзимни четга ўгириб олдим, худди мониторга қарасам, менинг ҳам унга кўзим тегадигандек...
Сукунат бирам узоқ чўзилди-ки!
Ниҳоят докторнинг овози янгради:
-Дугласда эркин суюқлик 10-15 мл. Эндометрий қалинлиги 1,9 см. Бачадонда қисқа муддатли ҳомила!
Ичим шувиллаб кетди. Ўрнимдан қандай тез туриб кетганимни ҳам сезмай қолибман.
Қулоғимга Зайтунанинг "Аллоҳим ўзингга шукр, ўзинг борсан, бирсан! Ноумид қилмаганингга шукр!" дея пичирлагани эшитилди!

🍃

"Аллоҳнинг раҳмат-марҳаматидан ноумид бўлмангиз!"

Қуръони карим. Зумар сураси 53-оят.

🍃 Зайтуна 🍃

15 октябрь 2012 йил

Тақдир, қазои-қисмат ҳақида менинг аслида айтадиганларим йўқ! У Аллоҳнинг мулки ва тасарруфи ўз қўлида бўлган нарсадир!
Бир ҳом сут эмган банда сифатида тушунганларим шуки, ҳар бир инсон умид билан дунёга келади, умид билан яшайди ва ўз ҳаётини ана ўша умид билан чиройли давом эттиргиси келади!
Ҳеч қачон умидсиз қолмаслик керак. Бежиз энг охирида умид ўлади дейишмайди!
Меҳрибон Роббим ваниҳоят мени ҳам она бўлиш бахти билан сийлади! Гарчи бунга ўзим охирги пайтлар ишонолмай қолган бўлсам-да....
Ҳозир пишиллаганча ухлаётган бу икки полапонимга қараб, ўзимга нисбатан Яратганнинг табассумини ҳис қиляпман!
Бу табассум ҳамиша биз билан! У мудом ҳар бир ҳаракатимизни табассум билан кузатиб тургандек...
Кимнидир йўқотган пайтимиз бу табассум шундай маънода зоҳир бўлади: Мен сенга шундайларини ато эта оламан-ки, йўқотганларинг ўрни бир деганда тўлади!

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(298-қисм)

Етиб келдик. Машина ойнасини пастга туширдим. Мусаффо тоғ ҳавосидан ўпкамни тўлдириб симираман деб, совуқдан такиллаб қолишимга бир баҳя қолди. Нодир аканинг ҳам совқотиб кетгани- тинмай бир жойда депсиниб туришидан маълум! Дача калитини бармоғида ўйнаб турган одам билан нималарнидир келишишди. Биз тўхтаган жой ҳашаматли дам олиш оромгоҳи эканлиги кўриниб турибди. Мен машинада ўтириб турдим, Нодир ака дача эгаси билан ичкарини бир қур кўздан кечириб чиқдилар.
-Канатгача бу ердан-уч километр. Барбекю пиширишга ташқарида ҳамма шароитлар бор, кўрдингиз! Ичкаридаги ошхонадан ҳам албатта фойдаланса бўлади. Майли унда, камчилик бўлса бемалол тортинмай телефон қилаверинг!
Дача эгасининг машинаси ёнимиздан йироқлашгач, Нодир ака жилмайганча машина эшигини очдилар:
-Маликам, қани кетдик!

🍃

Сабр тоғнинг орқасини кўра оладиганлар учундир.

Румий.

🍃 Дилноза 🍃

10 январь 2012 йил.

Қизимга исмни ўзим танладим-Ирода! Чунки унинг исми-жисмига мос- иродали қиз бўлишини истайман...
Одил ака ва қайнонам бу борада менга ҳеч қандай эътироз билдирмадилар. Бугун туғруқхонадан бизга кетишимиз учун жавоб бўлди. Тўрт кун ичида ҳали ҳамкасбларим йўқлаб чиққан, ҳали собиқ курсдошларим, ҳали қариндошлар...
Ойим, қайнонам, Севар опа, овсиним, тойчоқларим- ҳаммалари ташқарида бизни ҳурсандчилик билан кутиб турганини кўриб, таъсирланганимдан йиғлаб юборай дедим. Ҳаёт қанчалик гўзал кунларга бой эканини-мана шундай лаҳзаларда ҳис қиласан!
Ҳамма ёқ чиройли безатилган, ҳар кўзим тушган нуқтада эримнинг иштиёқ билан барига ўзгача тайёргарлик кўргани сезилиб турибди.
Уйимнинг пушти шарлар ва турфа ўйинчоқларга тўлиб тошгани-болалар қатори биз катталарнинг ҳам завқини келтириб юборди. Қайнонам беармон ҳаммамизнинг бошимиздан сочқи сочдилар, қизим ҳам анча пайтгача қўлма-қўл бўлди. Қараб турсам, Зайтунахон чақалоққа узоқдан қараб-қараб қўйяпти-ю, аммо негадир ҳечам яқин келолмаяпти!
Ёнимга чақириб, қўлига қизалоғимни тутқаздим. Салдан кейин қарасам, бағрига маҳкам босиб, сездириб-сездирмай гўдакни хидлаб-хидлаб оляпти!
Ичимда ният қилдим: "Шуларга ҳам фарзанд неъматини ато эт, Худойим!"
Бир соатлардан кейин қайним иккиси негадир кўринмай қолишди. Шу бўйи ўзим билан ўзим чалғиб қолибман.
-Онажониси, чарчаб қолмадингми? Бу ёғини энди ўзлари амаллашади, сен кириб озроқ дам олволгин!
Одил ака айтмаса ҳам, ўзи бу ердан тезроқ чиқиб кетмоқчи бўлиб тургандим. Қизимни жойига ётқизиш баҳонасида ичкарига, ўз ётоғимга кириб кетдим.
Кўзим салга илинган экан, димоғимга ширин ифор урилиб кўзларимни очдим. Шундоққина ёстиғим ёнида юзимга ғунчалари тўғирлаб қўйилган-бир қучоқ атиргул турарди.
-Дунёдаги энг яхши аёлга! Энг чиройли қизга! Энг меҳрибон онага! Энг севимли рафиқага! Ва албатта болаларимнинг онажонисига...
Одил акага қараб уйқули кўзларимни ишқалаганча жилмайдим.
-Бахтимга доимо соғ бўл! Сени учратган куним-ҳаётимдаги энг бахтли кунимдир...
Нега йиғлаётганимни билмасдим, кўзларимдан шошқатор оқаётган ёшларни ҳам энди ҳеч қанақасига тўхтатиб бўлмасди...

🍃

Яшамоқнинг сиз ўзингиз белгилаганингиздан ортиқ қиймати йўқ ва ҳаётда сиз ўзингиз олиб келганингиздан ўзга- Бахт йўқдир.

Жоан Роулинг.

🍃 Нодир 🍃

09 январь 2012 йил.

Уйда ҳурсандчилик. Биз эса Зайтуна билан бирга яна текширувлардан ўтиш учун Гўзал Ариповнанинг ҳузурига келдик. У йўл бўйи бугун уйимизга кириб келган фаришта- акамнинг қизалоғи ҳақида тўлиққанча гапириб келди. "Жудаям асалча экан, тўрт кунлик чақалоқнинг хаттоки киприклари ҳам бор-а? Сиз ҳам кўрдингизми?"
Зайтунага қараб кулиб қўйдим. Аммо ичимда ғалати ҳаяжон бор. Ўша кундан бери намозларимда ўзим ҳам тинимсиз фарзанд сўраяпман:
"Яратган Аллоҳим, бизни ортиқ синама! Зайтунага ҳам оналик бахтини насиб эт! Ўзингга осон, ўзимизча битта тирноқ ҳам яратолмаймиз!"
Гўзал Ариповна хоналарида йўқ экан.

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(297-қисм)

Нодир ака тарафга қарадим. Гап нимага тақалганини тушуниб, улар ҳам кулиб қўйдилар.
-Ну бекорга сўрамадим! Баъзи гармонларнинг миқдори ошган ёки ўзгарган пайтда, овуляция содир бўлган кун ёки ҳайз олдидан аёллар ўзига боғлиқ бўлмаган ҳолда жудаям тажанг бўлиб қолишади. Буни албатта тўғри тушуниш керак. Аҳир организмда ўзига ҳос жараёнлар давом этяпти! Қани, нима гап экан, энди кўрайлик-чи!
Докторимнинг юзида бирма-бир ифодалар ўзгаришни бошлади.Мен эса юрагимнинг ҳар дук-дуки ўзимга ҳам эшитиладиган бир ҳолатда ётибман. Опа диққат билан мониторга тикилганча қотди.
-Ажойиб! Мана буни- жуда яхши янгилик десак бўлади! Сизда бугун овуляция жараёни рўй берибди! Айтдим-ку, нимадир содир бўлган деб. Демак ХГ га умуман хожат йўқ. Худойимга шукр! Қани энди ўрнингиздан тураверинг.
Улар берган салфеткада қорнимни артарканман, Гўзал опа дарров бир нималарни қоғозга қоралай бошлади.
-Демак, бугун ҳамма дилхираликларни унутамиз, 36-48 соат ичида албатта яқинлик бўлиши керак. Кейин мана бу дорини ичишни бошлайсиз! Келишдик-а? Яна ўзидан-ўзи жим бўлиб кетишимга йўқ, аҳир бу ерда беш ойлик меҳнат турибди.
Ўрнимдан турарканман, бундан олдин ичиб юрган дорим ҳақида Гўзал Ариповнадан сўрадим.
-Уни ҳозир тўхтатиб тарамиз. Чунки олти ой бизда кумуляция даври кетади. Бу ой албатта ҳомиладор бўласиз деёлмайман. Аммо бўлишингиз ҳам мумкин. Ўша айтган олти ойим сизда овуляция рағбатлантирилган ҳолатда ўтади. Яъни фоллекулалар етилиши кучайтирилган давр. Одатда худди шу даволаниш курсини ўтаган аёлларда гипперстимуляция юз бериб, бир вақтнинг ўзида бир неча фоллекулалар ёрилиши кузатилади. Кейинчаликни билмадим-у, яқин беш йил ичида бутун дунёда уч ва ундан ортиқ эгизаклар туғилишни бошласа керак. Олдиндан айтиб қўяй, сизларда ҳам бу ҳолат кузатилиши истисно эмас!
Гўзал опанинг гапларини эшитиб, Нодир ака иккимиз бир-биримизга қараганча қотиб қолибмиз.
-Яхши боринглар! Мана бугун кўришганимиз ҳам аслида бехикмат эмас экан. Зайтуна, душанба куни кўрикка келасиз! Келишдик. Куёв бола, агар хотинингиз "келмайман" десалар ҳам мажбурлаб олиб келинг! Хайр.
Эшикдан чиқишимиз билан Нодир ака секин кафтимни чимдилаб қўйдилар. Ажабланиб уларга қарадим. Қулоғимга сал энгашиб: "ўттиз олти, қирқ саккиз соат ичида.... дейишди-а!" дея шипшидилар.
-Э боринг-ей...
Машинага бориб ўтиришим билан эрим ниманидир баҳона қилиб яна пастга тушиб кетди. "Қаёғда қолдилар экан?" деб, бир мунча пайт илҳақ ўтирдим. Ким биландир телефонда гаплашиб, сўнг яна машинага қайтдилар.
-Ҳуллас, Севинч бугун бизникига келиб турадиган бўлди. Опам билан гаплашдим. Иккимиз эса ҳозироқ тоққа кетамиз! Бир тоғ ҳавосида яйраб келайлик...
-Аҳир қанақасига? Шу кийимимда кетавераманми?
-Нима бўпти? Пул бор. Кўчада ҳамма нарсани сотишади. Кийим кечак муаммоми? Ишга келсак, йил боши, бир оғиз телефонимга дарров "больничный" очиб беришди. Яна нимадир қолиб кетибдими?
Индамасдан ён ойнага қарадим:
-Дилноз опа туғруқхонадан чиққунларича...
-Унгача келамиз!
-Хўп...
Орқага ўзимни ташлаб, сокин ҳолатда кўзларимни юмдим. Қаердадир машина тўхтагандек бўлди. "Шунчалик тез етиб келдикми?" деб ўйлаб секин атрофга қарадим. Масжид ёнида тўхтабмиз.
Эрим чиққунича мен машинада шом намозини ўқидим. Анча хаялладилар. Бунақада тоққа қачон етиб борамиз?
Нодир ака машинага ўтиришлари билан шу саволни бердим. "Худо хоҳласа, икки соат ичида Чимёнда бўламиз, ҳавотир олманг!" дедилар. Намозни қандай ўқиётганликларини сўрадим. "Шерик топиб олсам, бўлди. Ҳозирча унга қўшилишиб ўқияпман. Китоб сотиб олдим, аммо боя уни трюмо устида унутиб қолдирибман!" дедилар. "Майли дуоларни ўзим ўргатаман!" дедим. Кулиб қўйдилар. Тоққа жўнадик.
Ўзимга қолса, уйдан чиқмай ўтираверардим. Йўлда кўп марта тўхтадик. Нодир ака тинмай ҳаражат қилдилар. Мангал, юмалоқланган кўмир, қийма гўшт ва яна нималардир машина юкхонасига тушди.

(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(296-қисм)

Аранг "қачон борсам бўлади, ҳозир ишхонадамисиз?" деб сўрадим.
-Олтигача сизни кетмасдан, кутиб ўтираман. Келсангиз, келақолинг!
Қизил тугмани босишга босиб, энди эримга телефон қилиш гали келганда- тўхтаб қолдим. Боя жаҳл билан ўзини эшикка ургани яна бир қур кўз олдимдан ўтди: телефон қилсам кўтарармикан? Агарда кўтармасалар-чи?
Чақирув сигнали чўзиқ жаранг сочишни бошлади: кутган сари беҳаловатлашиб кетяпман.
-Алло!
"Ҳайрият" дедим ичимда. Аммо гапиришга келганда худди сўз тополмай қолгандек ҳолатга тушдим.
-Алло, Зайтуна?
Нима бўлса бўлди, докторга боришга руҳсат сўрайман-у, ўзим таксида бўлса-да кетавераман! Довдираб қолганимдан, яна қовун туширганимни кечикиб пайқадим:
-Иззат ака! Ҳалиги... Ҳа-я узр! Нодир а...
-Майли, ким деб чақирсангиз ҳам, хўп...Тинчликми?
-Докторим телефон қилганди, шунга ўша ёққа бориб келишим керак...
-Хўп тайёр бўлиб туринг, ҳозир уйга яқинлашиб қолдим.
Шошганча чеҳрамни ойнага солдим. Боя йиғлаганимда кўзим қизариб кетибди. Эндигина кўчалик кийимларимни олиш учун юргандим ҳам-ки, зинада Нодир аканинг гавдаси кўринди.
Эшик очилганда бояги суҳбатимиз эсимга тушиб, оёқ қўлим бўшашни бошлади.
Ичкарига кириб, қўлларидаги ниманидир трюмо устига қўйдилар. Сўнгра худди ўртамизда ҳеч нарса бўлмагандек ёнимга жилмайганча яқинлаша бошладилар. Билагимдаги кўкаришни ҳали ўзим ҳам пайқамаган эканман. Нодир ака ўзини олдимда айбдор ҳис қилаётганини тушуниб турибман, аммо айбнинг каттаси менданам ўтди!
Пича ўша ерда турдик. "Эр-хотин уруши-дока рўмол қуриши!" деб бежиз айтишмаган экан. Нодир ака қулоғим остида шивирлаб, бугун масжидда намоз ўқиганликларини айтиб қолдилар. Ажабландим.
-Энди ҳаммаси бошқача бўлади! Ҳеч қачон бугунгидек уришмаймиз, хўп!
"Хўп" дегандек, бош ирғадим. Ичимда бир нарса "эрингдан кечирим сўрамайсанми? Аҳир нималар деб ташламадинг? Эркак кишининг ҳам кўнгли бор!" дея такрорлашдан тинмаяпти.
Секин қўлимни уларнинг кафтлари орасига олдим:
-Мени кечиринг, Нодир ака! Сизни роса қаттиқ хафа қилдим...
Эрим кулди. Кафтимни секин қўйиб юбораркан, ундан фақатгина жимдилоғимнигина бармоғида тутиб қолди:
-Мирись, мирись, больше не дерись.Если будешь драться,
я буду кусаться.
А кусаться – ни при чем, будем драться кирпичом. Нам кирпич не нужен, давай с тобой подружим!
Биз худди ёш болаларга ўхшардик. Эримнинг ичида гина қолмаганидан бир карра қувонган бўлсам, намоз ўқий бошлаганидан ва албатта шунақа ҳазил-ҳузулларидан икки-уч карра қувондим.
-Бўлди энди, бунақада докторга кеч қоламиз. Соат олтигача кутаман дегандилар.
-Кетдик унда, сизни машинада кутаман!

🍃

Биз етиб борганимизда кута-кута кўзи тўрт бўлган докторим эндигина тўхташ майдончасида турган машинаси томонга юриб келаётган экан. Мени кўриши билан соатига қаради. Кеч қолганимизни боя йўлдаёқ тушунгандим.
-Ой, яхшиям кетиб қолмабман. Кетдик, унда. Куёв бола ҳам биз билан бирга юраверсинлар!
Нодир ака бироз ҳижолат тортгандек ортимиздан эргашди. Йўл бўйи яна ўша мавзу овсинимнинг эсон-омон кўпайишиб олганига суҳбат кўчди:
-Дилноз молодец! Унга жудаям ҳавасим келади: анчадан бери ҳаётини кузатаман. Ҳақиқий интилувчан ва курашувчан қиз. Ҳаммасига ўз кучи билан эришди.
Йўлакда одам сийраккина экан. Гўзал Ариповна хоналарини ўз калитида очиб, бизга ўтириш учун жой кўрсатди:
-Так, Зайтуна! Бачадон найи очиқ, тўсиқлар йўқ. Спермограмма аъло! Эндометрийда муаммолар кузатилмаяпти. Стимуляция ҳам жуда яхши. Қани энди аппаратга ётдик. Уч кун олдин фолликулометриямизда ўлчам 16 эди. Агар бугун 19 ёки 20 ммга етган бўлса, овуляцияни ХГ орқали амалга оширамиз. Так...
Нодир ака девор тарафга ёнбош ўтириб олдилар. Оқ мато солинган жойга ётдим. Гўзал Ариповна текширувни бошлади:
-Хўп...
Кейин негадир қизариб турган кўзларимга тикилиб қолдилар.
-Бугун кайфият яхши бўлмадими дейман-а?
(Давоми бор)

​​#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
(295-қисм)

Чолнинг қабариб турган бармоқларига қараб, бу ўқиётган намозимиз қачон тугашини билмасдим.
Намоздан кейин чоллар бир-бири билан бошқатдан салом-алик қилишни бошлашди. Отахонни уйига ташлаб ўтиб кетгим келди.
-Қишнинг куни калта, салдан кейин шомни ҳам шу ерда ўқиб оламан. Кампир болалардан бирини ортимдан чиқаради. Ҳали арази тугамади шекилли-да...
Чол яна ҳузур қилиб кулмоқчи эди, бояги иш эсига тушиб соқолини тутамлади.
-Аниқми? Ишқилиб, ростдан ҳам кимнидир чиқарсинлар-да, дода!
-Ҳа, ҳавотир олманг ўғлим, мени жуда авайлайди! Болалар ҳам сал хаялласам, қаерга келишларини билишади.
Хайрлашиб ташқарига чиқдим. Машинага ўтиргандан сўнг хаёлимга келибди, отахоннинг ҳаттоки исмини ҳам сўраб олмабман.
Йўлни Чорсу тарафга бурдим. Китоб дўконга бир кириб ўтсаммикан?!

🍃

Агар кўнгил қўйишга арзигулик нимадир бўлса, ўша нимадир ёлғизликда яратилган ва зулмат билан курашиб тортиб олинган.

Хулио Кортасар.

🍃 Зайтуна 🍃

05 январь 2012 йил.

Анчадан кейин ўзимга келдим. Хона ғира-шира, Нодир аканинг чиқиб кетганларини ҳам бошида сезмабман. Пича ўрин четида ўз ҳолимча йиғлаб ўтирдим. Худди биров беаёв ичимга туз сепгандек ачишяпти. Қайнонам эримнинг кайфиятидан ниманидир сезганми, ғалати тарзда жим бўлиб олди. Ўзи билан ўзи! Тушликка нима тановвул қилганларини ҳам билмайман. Уришиб қолганимизни сезган бўлсалар керак!
Ҳар ой ёнларига чақириб, "нимадир ўзгариш борми?" дея сўрашларидан-менинг қанчалик сиқилишимни билмайдилар. Ана ўша пайтда бир хил жавобни уларга айтиш менга шу даражада оғирлик қилади-ки...
Нодир ака бўлса "ўн йил, керак бўлса йигирма йил бўлса-да, кута оламан" деяптилар! Аҳир қандай қилиб шу аҳволда кутиш мумкин? Улар эркак киши, кўчанинг "одам"и, уйда ҳар кимнинг қош-қовоғига термуладиганлар эса-биз бўлсак! Ишга кетганларидан сўнг бу тўрт девор орасида нима гап-сўз ўтишини улар билмайдилар!
Аслида бу борада қайнонамни ҳам айблай олмайман. Ўғиллари аҳир- шу йил ўттиз бешга кирадилар. Ҳар бир она фарзандининг келажагини ўз кўзи билан кўришни истайди! Набира умиди- ҳар кимсада бор!
Қарийб беш ойдан бери даволаняпман. Гўзал Ариповнанинг ёнига кун ора текширувга кираман. Кеча ва ундан аввалги кун негадир боргим келмай қолди. Умидсизликка тушиб қолганимдан эмас, умид қилавериб чарчаганимдан...
Овсинимнинг дарди бошланган маҳалда-ўзимни бирдан йўқотиб қўйдим.
Ичкарига киришни ҳам кирмасликни ҳам билмайман, худди ҳаммага бегона одамдек ўзидан-ўзи бир четга ажралиб қолдим.
Қизалоқ эрталаб туғилди. Мен эса ҳали эримнинг, ҳали қайнонамнинг қош-қовоғига термулиб ҳалакман. Дилноз"опа"ни қайнэгачим билан бирга кўргани бордик. То туғруқхонага етгунимизча, мавзу ҳам- ўша қизалоққа исм топишдан четга чиқмади. Жим ўтирибман, гўёки ҳамма гаплар худди менга тегиб, турткилаб ўтиб кетаётгандек...
Нега бунақа бўлиб қолдим?
Камод устида турган телефоним безовта ғинғиллади. Даставвал уни Нодир ака бўлса керак деб ўйладим. Унда кўринган рақамни танидим-у, ичим баттар ғашланиб кетди: Гўзал Ариповна!
Бормаётганимнинг сабабини сўраш учун қилаётган бўлса керак. Телефонни хаттоки қўлимга олишни ҳам истамадим.
Ярим соатдан кейин қайнонамнинг чақиргани эшитилди. Ўзимни сал тартибга солиб, ёнларига чиқдим.
-Тузукмисиз? Дам олаётганмидингиз?
-Йўқ ойи, бемалол...
-Дилнозхон телефон қилди, дўхтирингизга бир учраб қўяркансиз!
Дарров Гўзал Ариповнага хаёлим кетди. Овсинимдан мени сўроқлашининг боиси не? Шунчалик мени кўриши зарурмикан?
-Хўп ойи, ҳозир... Нодир акам кетиб бўлдиларми?
-Ҳм шошиб чиқиб кетди-ю, боя. Телефон қилинг, олиб борса-бориб кела қолсин!
Бўшашиб кетдим. Мендан хафа кетгандилар -а, шунча пайтдан бери телефон ҳам қилмадилар...
Ичкарига кириб аввал Гўзал Ариповнага қайтариб телефон қилдим.
-Зайтуна, сизга нима бўлди? Нега текширувга келмаяпсиз? "Фолликулометрия через день!" деб сизга айтгандим-ку!

(Давоми бор)