#Ғазал
"Фавойиду-л-кибар", 621-ғазал.
Бўлмасам ошиқ, фиғоним зор бўлғайму эди,
Куймасам пинҳон, ичим афгор бўлғайму эди.

Зулфунга вобастаю кўзунгга вола бўлмасам,
Жон паришону кўнгул бемор бўлғайму эди.

Бўлмаса кофир кўзунг ошуфтаси шайдо кўнгул,
Риштаи зулфунг анга зуннор бўлғайму эди.

Истабон васлинг гулистонин ҳавойи бўлмасам,
Абри найсондек кўзум дурбор бўлғайму эди.

Бўлса эрди, эй парий, ишқинг аро кўнглумда ҳуш,
Гуфту гўюм мунча мажнунвор бўлғайму эди.

Билса эрди ишқ аро сирримни, ҳар бир лафзида
Ёрдин жуз эътироз изҳор бўлғайму эди.

Ғунча кулгусига, эй булбул, кўнгул гар бермасанг,
Бағринга ҳар гул сою юз хор бўлғайму эди.

Эй Навоий, қилсанг эрди офият кунжин ватан,
Мунча мунглуғ жонинга озор бўлғайму эди.

KANALGA ULANISH:
👇👇👇
https://t.me/navoiyshunoslik_rasmiy