2015-yillar oʻqishga kirish kutilmagan baxtday edi. Meni kursdan 2-3 oy avval olib qaytishgan, onamning mazalari boʻlmay qolgandi. Ham onamga qarab, ham uyimiz oldidagi paxta dalasida oʻtoq qilib, imtihonga tayyorgarlik koʻrardim. Paxta dalalarini koʻz yoshlarim bilan sugʻorardim, agar bakalavr bunchalik ahamiyatsiz ekanini bilganimda bunchalar koʻz yoshimni isrof qilmasdim😄
Onam biror ish buyursalar, oʻsha ishni taqsimlab olardim, bugun bir qismini, ertaga boshqasini. Nega birdaniga bajarmasligimni soʻraganlarida "hammasini birdaniga qilsam, charchab qolaman-da, keyin kitoblarimni oʻqiy olmay uxlab qolaman" derdim. Oʻqishga kirgach ham, bu gapim iboraga aylanib ketgandi. 2 yil paxta terimiga joʻnatishgan, kursdosh qizlar "sekinroq ter, yana charchab qolma))" deb hazil qilib ketishar edi.
Axir qanday qaytishni istamaslik mumkin??
Qaytishdan ham birgina maqsad: yanada koʻproq, ertaroq oʻqigan boʻlardim.
Onam biror ish buyursalar, oʻsha ishni taqsimlab olardim, bugun bir qismini, ertaga boshqasini. Nega birdaniga bajarmasligimni soʻraganlarida "hammasini birdaniga qilsam, charchab qolaman-da, keyin kitoblarimni oʻqiy olmay uxlab qolaman" derdim. Oʻqishga kirgach ham, bu gapim iboraga aylanib ketgandi. 2 yil paxta terimiga joʻnatishgan, kursdosh qizlar "sekinroq ter, yana charchab qolma))" deb hazil qilib ketishar edi.
Axir qanday qaytishni istamaslik mumkin??
Qaytishdan ham birgina maqsad: yanada koʻproq, ertaroq oʻqigan boʻlardim.