Mohida's blog📚 dan repost
#men_õqigan_kitob
📚Oqdan qizilga
©Anif
🖇️ Sahifa:109
Anif. Muallif ismining oʻziyoq bir eshitganda quloqqa juda ajiyb, juda boshqacha eshitiladi. Kitob nomi esa undan ham ajoyib - "Oqdan qizilga".
Ushbu kitob muallifning ilk nazm yoʻnalishida yozgan asari. Kitobdagi she'rlar har qanday qoliplardan holi, erkin vaznda yozilgan. Oʻqishni boshlashim bilanoq ushbu jumlalar diqqatimni tortdi:
"Men sendan soʻradim
qattiq sogʻinganimda
iztirob chekaymi
yoki tamaki
qay biri menga
bermaydi ozor
sen deding tamaki
chekkaning afzal
bu sogʻlig'ingga kamroq
keltirar zarar
Men esa baribir iztirob chekdim."
Soʻzlar mahorat bilan tanlangan. Umuman olganda muallifning barcha she'rlarida eng birinchi koʻzga tashlanadigan narsa - hayot. Har bir jumlada, har bir soʻzda hayot bor. Nafas bor. His bor. Tuygʻu bor.
Anif she'rlarida allaqanday nazokat bor.
Kishi yuragiga teginadigan nazokat. Mutolaaga kirishar ekansiz, avvaliga hayron boʻlasiz, odatiy she'rlar kabi emas, juda erkin yozilgan ekaniga. Inson tuygʻularini tasvirlash qiyin. Ha, juda qiyin. Joning eng koʻp qiynalgan vaqtda koʻpincha jimib qolasan. Nimadir demoqchi boʻlasan, ichingdan chiqmaydi. Eng baxtli, eng xursand boʻlgan onlaringda nimalarni his qilayotganingni so'z bilan tasvirlab berishga qiynalasan. Yozuvchi va shoirlarning eng katta yutugʻi ham shu so'zga sig'mas hissiyotlarni tasvirlay olishdir. Anif buni uddalagan.
Ayniqsa menga "Dagʻal qoʻllar" she'ri juda ta'sir qildi. Bitta dugonam bor. Har gal qoʻllariga qaraganimda gʻalati boʻlib ketaman. U judayam mehnatkash qiz. Uyida hamma ishni oʻzi qiladi. Ba'zan saharlab turib, bodring uzadi, yoz kunlari katta bogʻda ishlaydi, oʻtin qiladi, mol qaraydi, uy ishlarining barchasi uning boʻynida. Yaqinda gaplashganimda, "dadam oʻqitmayman dedi" degandi. Sheʼrni oʻqib bitta dugonam timsolida johil kishilar taʼsirida oʻzini ham unutib, umr boʻyi boshqalar uchun yashaydigan va shunday oʻladigan oʻzbek ayol-qizlarini koʻrdim.
Qalbi begʻaraz, orzulari osmon va lekin uvol ketgan qizlarni esladim..
Anifning farzandlariga atab yozganlari esa qalbimni titratdi.
Men atrofdagi hamma-hamma narsadan toʻyib ketganimda she'r oʻqiyman. Anif she'rlarining barchasi xuddi shunday vaziyatda oʻzingizni oʻzingizdan qutqaradigan va yoki aksini qiladigan, oʻylashga majbur etadigan she'rlar. Hammasi yurakdan chiqqan.
Men Anifni faqatgina shu kitob bilan cheklanib qolishini istamayman. Yana bu beqiyos ijoddan bahramand boʻlishni istayman.
#tavsiya qilaman. Oʻqishga arziydi. Albatta oʻqib koʻringlar)
📚Oqdan qizilga
©Anif
🖇️ Sahifa:109
meni chalg'iting
meni o'ynating
meni allalang
ishga ko'ming
hisga ko'ming
va oxiri tuproqqa..
Anif. Muallif ismining oʻziyoq bir eshitganda quloqqa juda ajiyb, juda boshqacha eshitiladi. Kitob nomi esa undan ham ajoyib - "Oqdan qizilga".
Ushbu kitob muallifning ilk nazm yoʻnalishida yozgan asari. Kitobdagi she'rlar har qanday qoliplardan holi, erkin vaznda yozilgan. Oʻqishni boshlashim bilanoq ushbu jumlalar diqqatimni tortdi:
"Men sendan soʻradim
qattiq sogʻinganimda
iztirob chekaymi
yoki tamaki
qay biri menga
bermaydi ozor
sen deding tamaki
chekkaning afzal
bu sogʻlig'ingga kamroq
keltirar zarar
Men esa baribir iztirob chekdim."
Soʻzlar mahorat bilan tanlangan. Umuman olganda muallifning barcha she'rlarida eng birinchi koʻzga tashlanadigan narsa - hayot. Har bir jumlada, har bir soʻzda hayot bor. Nafas bor. His bor. Tuygʻu bor.
Anif she'rlarida allaqanday nazokat bor.
Kishi yuragiga teginadigan nazokat. Mutolaaga kirishar ekansiz, avvaliga hayron boʻlasiz, odatiy she'rlar kabi emas, juda erkin yozilgan ekaniga. Inson tuygʻularini tasvirlash qiyin. Ha, juda qiyin. Joning eng koʻp qiynalgan vaqtda koʻpincha jimib qolasan. Nimadir demoqchi boʻlasan, ichingdan chiqmaydi. Eng baxtli, eng xursand boʻlgan onlaringda nimalarni his qilayotganingni so'z bilan tasvirlab berishga qiynalasan. Yozuvchi va shoirlarning eng katta yutugʻi ham shu so'zga sig'mas hissiyotlarni tasvirlay olishdir. Anif buni uddalagan.
Ayniqsa menga "Dagʻal qoʻllar" she'ri juda ta'sir qildi. Bitta dugonam bor. Har gal qoʻllariga qaraganimda gʻalati boʻlib ketaman. U judayam mehnatkash qiz. Uyida hamma ishni oʻzi qiladi. Ba'zan saharlab turib, bodring uzadi, yoz kunlari katta bogʻda ishlaydi, oʻtin qiladi, mol qaraydi, uy ishlarining barchasi uning boʻynida. Yaqinda gaplashganimda, "dadam oʻqitmayman dedi" degandi. Sheʼrni oʻqib bitta dugonam timsolida johil kishilar taʼsirida oʻzini ham unutib, umr boʻyi boshqalar uchun yashaydigan va shunday oʻladigan oʻzbek ayol-qizlarini koʻrdim.
Qalbi begʻaraz, orzulari osmon va lekin uvol ketgan qizlarni esladim..
Anifning farzandlariga atab yozganlari esa qalbimni titratdi.
Men atrofdagi hamma-hamma narsadan toʻyib ketganimda she'r oʻqiyman. Anif she'rlarining barchasi xuddi shunday vaziyatda oʻzingizni oʻzingizdan qutqaradigan va yoki aksini qiladigan, oʻylashga majbur etadigan she'rlar. Hammasi yurakdan chiqqan.
Men Anifni faqatgina shu kitob bilan cheklanib qolishini istamayman. Yana bu beqiyos ijoddan bahramand boʻlishni istayman.
#tavsiya qilaman. Oʻqishga arziydi. Albatta oʻqib koʻringlar)