Бола – мусофир, тилни яхши билмайди, кўчалар номини адаштиради, белги ва урф-одатлардан бехабар. Унинг саволларига мулойимлик билан жавоб қайтарадиган гид керак.
Унинг билимсизлигини ҳурмат қилинг!
Катталар зулмкор, алдоқчи, айёр, улар мусофирнинг соддалигидан фойдаланади ва алдайди. Саволига қўполлик билан жавоб беради. Йўқ, биз оддий саволларга ғазабланмай сокин жавоб қайтаришни билмаймиз, болаларни жазолаймиз, қичқирамиз, уришамиз.
Унинг билимга ташналигини ҳурмат қилинг!
Омадсизлик ва кўз ёшларини ҳурмат қилинг!
Нафақат йиртиқ пайпоқлар, балки шилинган тизза, нафақат синдирилган стакан, балки тилинган бармоқ, бошдаги ғурра – булар оғриқ дегани.
Дафтарга сиёҳ оқиши – шунчаки бахтсиз ҳодиса, омадсизлик, эҳтиётсизлик.
Агар ота чойни тўкиб юборса, она майли, ҳеч қиси йўқ дейди. Болага эса ўшқириб беради.
Оғриқ, ҳақорат, ранж-алам, адолатсизликдан болалар чуқур изтироб чекишади, шунинг учун кўп йиғлашади, бироқ биз бола йиғлаган пайти ҳам унинг устидан ҳазиллашиб куламиз, улар бекорга хафа бўляпти деб ўйлаймиз.
“Йиғлайди, қичқиради, инжиқлик қилади” – бу катталарнинг болаларга нисбатан тузган луғати.
Қайсарлик ва ўжарлик билан йиғлаш – бу ожизлик ва нотовонликдан, кўнгил қолишдан, ёрдамга муҳтожликдан; бу болалар биздан ёрдам сўраётгани, ўзини ёмон ҳис қилаётгани, изтироб чекаётгани белгисидир.
"Болани қандай севиш керак?" дан.@mittihaqiqatlar