«Сениң бахытың»
Мәжбүрлемеймен сени сүйиўге,
Тек жүрегиңе жол табам үнсиз.
Қарап өтемен, сени түсиниўге,
Сезимге байламайман түп көтере.
Бәлким, бир күни мени таңларсаң,
Бәлким, жанымнан өтерсең жай ғана.
Бәрибир, сен тек бахытлы болсаң,
Маған сол жетер, сол — мениң жеңисим.
Сен күлген гезде күн шуўағын төгеди,
Сен муңайсаң, әлем сурға бөленеди.
Саған керек жан болмасам егер де,
Мен үнсиз ғана бақлайман кереги.
Көзлериңде бахыт оты жанғанда,
Кимниң сүйгени мен ушын маңызлы емес.
Тек жүрегиң жараланбасын ҳеш қашан,
Тек шадлық болсын, басқа ҳештеме емес.
Ҳештеме сорамай үнсиз ғана,
Жаныңдаман мен, сезесең бе?
Кеўлиңде шын бахыт болса,
Маған одан артық кереги не?
Егер де жүрегиң басқаға аўып,
Сүйсең оны бар жан-тәниң менен,
Мен саған тек жақсылық тилеймен,
Сағынышты жасырып өзим менен.
Ал егер бир күни сезимиң оянып,
Көзқарасың маған өзгерсе,
Мен сени күтип жүремин үнсиз,
Мухаббатым мәңгиге сөнбесе.
Сениң исмиң – жүрегимдеги нама,
Жаным сыбырлап атайды үнсиз.
Жақынлап келсем, жоғалып кетердей,
Көзлериң – сырлы, алыс бир жулдыз.
Сениң даўысың – таңғы самалдай,
Жүрегимди жумсақлығы тербейди.
Қолыңды усласам, сол сәттен баслап,
Бар әлем мен ушын ҳақыйқатқа енеди.
Таңның нуры жүзиңнен тамғандай,
Күлкиң – күнниң соңғы бир жанғаны.
Егер бир күни маған келер болсаң,
Жанымда қал... Өмирлик армандай.
Сениң көзиңде – көклемниң сыры,
Сағыныш толы мөлдир тамшы.
Жүрегим сеннен алысласса тағы,
Әлем бос, үнсиз туншығады.
Егер көзиңде мени көрсем,
Сезимиң жыллы жанымды өртеп.
Сол бир сәт ушын, мәңги күтиўге,
Бар өмиримди қыяр едим кешип.
Ҳештеңе деме, тек күлимле,
Сол күлкиң мени бахытқа бөлер.
Сени сүйгеним — мәңгилик сыр,
Жанымда болсаң, барым да сол.
Егер бир күни сезимиң жетсе,
Сағыныш толығып, қасымнан өтсең,
Мухаббатым менен сени күтемен,
Мәңгилик бирге болыўға жетсем.
Бул қосық шәртсиз муҳаббат, меҳир-муҳаббат, сабыр-тақат ҳәм сүйикли адамға шын кеўилден бахыт тилеў ҳаққында жазылған. Лирикалық қаҳарман өз сезимлерин мәжбүрлеўге умтылмайды, жуўап талап етпейди, тек оны узақтан бақлап, оның бахытына қуўанады.
Ҳәр бир шуўмақ қаҳарманның терең байланысын ҳәм ишки гүресин көрсетеди: ол күтиўге, үмит етиўге таяр, бирақ оның таңлаўына кесент етпейди. Оның муҳаббаты таң самалы, бәҳәр таңы сыяқлы жумсақ ҳәм мәжбүрлемейтуғын. Егер ол қашанда оның менен бирге болыўды қәлесе, ол бахытлы болады, ал олай болмаса да - оның сезимлери пәк болып қалады, ол ушын ең баслысы - оны қуўанышлы көриў.
Қосықта опадарлық ҳәм садықлық пенен байланысқан романтикалық ғамкинлик сезиледи. Бул тынышлықта жасайтуғын, жанды жылытатуғын, дүньяны күтиў менен безейтуғын муҳаббат тарийхы.
Мираддин Мириад
@miraddinmiriad
Нөкис қаласы
2025.22.01
#miriad
Мәжбүрлемеймен сени сүйиўге,
Тек жүрегиңе жол табам үнсиз.
Қарап өтемен, сени түсиниўге,
Сезимге байламайман түп көтере.
Бәлким, бир күни мени таңларсаң,
Бәлким, жанымнан өтерсең жай ғана.
Бәрибир, сен тек бахытлы болсаң,
Маған сол жетер, сол — мениң жеңисим.
Сен күлген гезде күн шуўағын төгеди,
Сен муңайсаң, әлем сурға бөленеди.
Саған керек жан болмасам егер де,
Мен үнсиз ғана бақлайман кереги.
Көзлериңде бахыт оты жанғанда,
Кимниң сүйгени мен ушын маңызлы емес.
Тек жүрегиң жараланбасын ҳеш қашан,
Тек шадлық болсын, басқа ҳештеме емес.
Ҳештеме сорамай үнсиз ғана,
Жаныңдаман мен, сезесең бе?
Кеўлиңде шын бахыт болса,
Маған одан артық кереги не?
Егер де жүрегиң басқаға аўып,
Сүйсең оны бар жан-тәниң менен,
Мен саған тек жақсылық тилеймен,
Сағынышты жасырып өзим менен.
Ал егер бир күни сезимиң оянып,
Көзқарасың маған өзгерсе,
Мен сени күтип жүремин үнсиз,
Мухаббатым мәңгиге сөнбесе.
Сениң исмиң – жүрегимдеги нама,
Жаным сыбырлап атайды үнсиз.
Жақынлап келсем, жоғалып кетердей,
Көзлериң – сырлы, алыс бир жулдыз.
Сениң даўысың – таңғы самалдай,
Жүрегимди жумсақлығы тербейди.
Қолыңды усласам, сол сәттен баслап,
Бар әлем мен ушын ҳақыйқатқа енеди.
Таңның нуры жүзиңнен тамғандай,
Күлкиң – күнниң соңғы бир жанғаны.
Егер бир күни маған келер болсаң,
Жанымда қал... Өмирлик армандай.
Сениң көзиңде – көклемниң сыры,
Сағыныш толы мөлдир тамшы.
Жүрегим сеннен алысласса тағы,
Әлем бос, үнсиз туншығады.
Егер көзиңде мени көрсем,
Сезимиң жыллы жанымды өртеп.
Сол бир сәт ушын, мәңги күтиўге,
Бар өмиримди қыяр едим кешип.
Ҳештеңе деме, тек күлимле,
Сол күлкиң мени бахытқа бөлер.
Сени сүйгеним — мәңгилик сыр,
Жанымда болсаң, барым да сол.
Егер бир күни сезимиң жетсе,
Сағыныш толығып, қасымнан өтсең,
Мухаббатым менен сени күтемен,
Мәңгилик бирге болыўға жетсем.
Бул қосық шәртсиз муҳаббат, меҳир-муҳаббат, сабыр-тақат ҳәм сүйикли адамға шын кеўилден бахыт тилеў ҳаққында жазылған. Лирикалық қаҳарман өз сезимлерин мәжбүрлеўге умтылмайды, жуўап талап етпейди, тек оны узақтан бақлап, оның бахытына қуўанады.
Ҳәр бир шуўмақ қаҳарманның терең байланысын ҳәм ишки гүресин көрсетеди: ол күтиўге, үмит етиўге таяр, бирақ оның таңлаўына кесент етпейди. Оның муҳаббаты таң самалы, бәҳәр таңы сыяқлы жумсақ ҳәм мәжбүрлемейтуғын. Егер ол қашанда оның менен бирге болыўды қәлесе, ол бахытлы болады, ал олай болмаса да - оның сезимлери пәк болып қалады, ол ушын ең баслысы - оны қуўанышлы көриў.
Қосықта опадарлық ҳәм садықлық пенен байланысқан романтикалық ғамкинлик сезиледи. Бул тынышлықта жасайтуғын, жанды жылытатуғын, дүньяны күтиў менен безейтуғын муҳаббат тарийхы.
Мираддин Мириад
@miraddinmiriad
Нөкис қаласы
2025.22.01
#miriad