Oʻzingizni kamsitmang
Inson nafaqat kuchi va qobiliyatlari, balki kamchiliklari, nuqsonlari va zaif tomonlari bilan ham bir butundir. Hech birimiz mukammal emasmiz. Hammamizning ijobiy va salbiy tomonlarimiz, kamchilik va xatolarimiz bor. Eng muhimi, oʻzimizni borimizcha qabul qilishimizdir.
Oʻzingizda qandaydir xato yoki aybni koʻrsangiz, oʻzingizga jahl qilmang, oʻzingizdan uzoqlashmang. Oʻzingizni boringizcha qabul qiling, chunki qabul qilish chiroyli tarzda davolash va shifo usulidir. Qabul qilishni odat qilganingizda oʻzingizni koʻproq baxtli va xotirjam his qilasiz.
Aslida, biz hammamiz darz ketgan chelaklarmiz. Hindistonda bir xizmatkor yigit boʻyniga osgan tayoqning ikki uchiga ikkita katta chelak bilan suv tashir ekan. Chelaklardan birining yorilgan joyi bor ekan. Suv toʻldirilgan butun chelakdan daryodan uygacha boʻlgan uzun yoʻl davomida umuman suv toʻkilmas, darz ketgan chelakda esa suv yarimlab qolarkan. Bu holat ancha vaqtgacha davom etibdi.
Xizmatkor yigit har safar xoʻjayinining uyiga bir yarim chelak suv olib borishga muvaffaq boʻlarkan. Butun chelak oʻzining muvaffaqiyati va mustahkamligi bilan faxrlansa, darz ketgan chelak oʻz vazifasining faqat yarmini bajarayotganidan uyalarkan. Shu yoʻsinda oradan ikki yil oʻtibdi.
Kunlarning birida daryoning boʻyida darz ketgan chelak xizmatkor yigitga qarab shunday debdi:
-Men oʻzimdan uyalaman, buning uchun sendan kechirim soʻramoqchiman.
-Nima uchun? soʻrabdi yigit, - Nimadan uyalasan?
Yoriq chelak javob beribdi:
Ikki yildan beri yorigʻimdan suv sizib chiqqani bois vazifamning yarminigina bajara olaman, xolos. Mening aybim tufayli sen shuncha mehnat qilsang ham, mehnatingga yarasha mukofot ololmaysan. Xizmatkor jilmaygancha darz ketgan chelakka javob beribdi:
- Xoʻjayinning uyiga qaytayotganimizda yoʻl chetidagi gullarga eʼtibor berishingni istardim.
Yoriq chelak xoʻjayinning uyi tomon eltadigan yoʻl chekkasida quyosh nuriga intilib boʻy choʻzgan bir qator turfa xil gullarni koʻz oldiga keltirdi. Oʻsha gullar uning ham eʼtiborini tortganini va ularni juda yoqtirib qolganini esladi; lekin yoʻl oxirida yana suvining yarmini yoʻqotganiga achinib, xizmatkor yigitdan yana uzr soʻradi...
Yigit chelakka bir zum tikilib qaragancha soʻradi:
- Yoʻlning faqat sen tomonida gullar borligini va narigi mustahkam chelakning tomonida hech qanday gul yoʻqligini payqaganmisan? Buning sababi men sening qusuringni bilishim va undan juda yaxshi foydalanishimda... Yoʻlning sen tomonga toʻgʻri keladigan qismiga gul urugʻlaridan ekdim va har kuni daryodan qaytarkanmiz, sen ularni sugʻording. Ikki yildan beri men oʻsha goʻzal gullardan terib, xoʻjayinning dasturxonini bezamoqdaman. Agar sening bunday kamchiliging boʻlmaganida, ular oʻz uyida bunday goʻzallikni koʻrib, dillari yayramasdi.
Darhaqiqat, biz hammamiz yoriq chelaklarmiz, Hammamizning oʻz kamchiliklarimiz bor. Kamchiliklarimiz tufayli oʻzimizdan gʻazablanib yoki oʻzimizdan yuz oʻgirishning oʻrniga biz ularni qabul qilishimiz va ulardan toʻgʻri saboq chiqarishimiz kerak. Eng muhimi, oʻzimizni past baholamasligimiz lozim. Boshqalarning koʻziga kamchilikdek koʻringan narsa, ehtimol, bizning moʻjizamizdir. Biz bunga shunday koʻz bilan qarashimiz darkor.
@kitob_ombori
Inson nafaqat kuchi va qobiliyatlari, balki kamchiliklari, nuqsonlari va zaif tomonlari bilan ham bir butundir. Hech birimiz mukammal emasmiz. Hammamizning ijobiy va salbiy tomonlarimiz, kamchilik va xatolarimiz bor. Eng muhimi, oʻzimizni borimizcha qabul qilishimizdir.
Oʻzingizda qandaydir xato yoki aybni koʻrsangiz, oʻzingizga jahl qilmang, oʻzingizdan uzoqlashmang. Oʻzingizni boringizcha qabul qiling, chunki qabul qilish chiroyli tarzda davolash va shifo usulidir. Qabul qilishni odat qilganingizda oʻzingizni koʻproq baxtli va xotirjam his qilasiz.
Aslida, biz hammamiz darz ketgan chelaklarmiz. Hindistonda bir xizmatkor yigit boʻyniga osgan tayoqning ikki uchiga ikkita katta chelak bilan suv tashir ekan. Chelaklardan birining yorilgan joyi bor ekan. Suv toʻldirilgan butun chelakdan daryodan uygacha boʻlgan uzun yoʻl davomida umuman suv toʻkilmas, darz ketgan chelakda esa suv yarimlab qolarkan. Bu holat ancha vaqtgacha davom etibdi.
Xizmatkor yigit har safar xoʻjayinining uyiga bir yarim chelak suv olib borishga muvaffaq boʻlarkan. Butun chelak oʻzining muvaffaqiyati va mustahkamligi bilan faxrlansa, darz ketgan chelak oʻz vazifasining faqat yarmini bajarayotganidan uyalarkan. Shu yoʻsinda oradan ikki yil oʻtibdi.
Kunlarning birida daryoning boʻyida darz ketgan chelak xizmatkor yigitga qarab shunday debdi:
-Men oʻzimdan uyalaman, buning uchun sendan kechirim soʻramoqchiman.
-Nima uchun? soʻrabdi yigit, - Nimadan uyalasan?
Yoriq chelak javob beribdi:
Ikki yildan beri yorigʻimdan suv sizib chiqqani bois vazifamning yarminigina bajara olaman, xolos. Mening aybim tufayli sen shuncha mehnat qilsang ham, mehnatingga yarasha mukofot ololmaysan. Xizmatkor jilmaygancha darz ketgan chelakka javob beribdi:
- Xoʻjayinning uyiga qaytayotganimizda yoʻl chetidagi gullarga eʼtibor berishingni istardim.
Yoriq chelak xoʻjayinning uyi tomon eltadigan yoʻl chekkasida quyosh nuriga intilib boʻy choʻzgan bir qator turfa xil gullarni koʻz oldiga keltirdi. Oʻsha gullar uning ham eʼtiborini tortganini va ularni juda yoqtirib qolganini esladi; lekin yoʻl oxirida yana suvining yarmini yoʻqotganiga achinib, xizmatkor yigitdan yana uzr soʻradi...
Yigit chelakka bir zum tikilib qaragancha soʻradi:
- Yoʻlning faqat sen tomonida gullar borligini va narigi mustahkam chelakning tomonida hech qanday gul yoʻqligini payqaganmisan? Buning sababi men sening qusuringni bilishim va undan juda yaxshi foydalanishimda... Yoʻlning sen tomonga toʻgʻri keladigan qismiga gul urugʻlaridan ekdim va har kuni daryodan qaytarkanmiz, sen ularni sugʻording. Ikki yildan beri men oʻsha goʻzal gullardan terib, xoʻjayinning dasturxonini bezamoqdaman. Agar sening bunday kamchiliging boʻlmaganida, ular oʻz uyida bunday goʻzallikni koʻrib, dillari yayramasdi.
Darhaqiqat, biz hammamiz yoriq chelaklarmiz, Hammamizning oʻz kamchiliklarimiz bor. Kamchiliklarimiz tufayli oʻzimizdan gʻazablanib yoki oʻzimizdan yuz oʻgirishning oʻrniga biz ularni qabul qilishimiz va ulardan toʻgʻri saboq chiqarishimiz kerak. Eng muhimi, oʻzimizni past baholamasligimiz lozim. Boshqalarning koʻziga kamchilikdek koʻringan narsa, ehtimol, bizning moʻjizamizdir. Biz bunga shunday koʻz bilan qarashimiz darkor.
@kitob_ombori