Бундан бир қанча муддат олдин бир олимпиада чемпионининг онаси берган интервьюдан парча кўргандим. Унда шундай гаплар айтилади: Болам спорт билан шуғулланишига шароит бўлмаса ҳам, маҳалладаги баскетболга мўлжалланган залда шуғулланиб юриб ҳозирги даражагача етиб келди (спортчи якка тарзда курашиладиган спорт тури билан шуғулланади, яъни баскетбол зали у учун етарли шароит эмас).
Спортчиларга пул ажратиш масаласида гап кетганда шу интервью ҳаёлимга келади. Биз ўша спортчига 100 минглаб долларни бермайлик демайман. Фақат бу пулни бугун у ҳамма натижага эришиб бўлгач, шундоқ ҳам исталган корхона ҳамкорлик учун бу пулни тўлаб бера оладиган вақтда эмас, аввалроқ, спорт билан шуғулланиши учун махсус зал, анжомлар ва бошқа шароит йўқ вақтда берсак, балки шароитлар етарли бўлмагани учун спортчи бўла олмай қолиб кетган унинг шерикларини ҳам олимпиада шоҳсупасида кўрган бўлармидик. Ҳар ҳолда давлат ижтимоий неъмат бўлмаган нуқталарга пул йўналтиришини тўғри ғоя деб ҳисобламайман. Бозор қилиши мумкин бўлган ишга давлат аралашмаслиги керак, менимча.
Мана бу материалда Шуҳрат ака Ўзбекистон ва Қозоғистон учун ҳар бир олимпиада медали қанчага тушганини солиштирганлар. Ўқиб чиқишни тавсия қиламан.
Шунингдек, мен Шуҳрат аканинг мана бу фикрларига ҳам қўшиламан:
Олимпиячиларимизнинг муваффақиятларини биз ҳам ҳаяжон билан, астойдил уларга ғалаба тилаб кузатдик.
Ишонаманки, ҳеч қайси спортчи учун ватан байроғини елкасига олиб курашишдан катта мукофотнинг ўзи йўқ, бу ерда қолган барча деталлар иккинчи даражага тушиб қолади.
Бу фикрлар шунчаки ҳукуматни бюджет маблағлари – солиқ тўловчилар маблағларидан оқилона фойдаланишга чақириқ.
Биз камбағал мамлакатмиз. Мактабларимизнинг 70 фоизида канализация йўқ, 47 фоизи эса марказлаштирилган сув таъминотига уланмаган, 21 фоизида спорт зали йўқ. Яна бир мисол, Тошкент шаҳрида 2019-йилдан буён онкологик беморлар учун катталар ҳосписи қурилиши учун пул топилмаяпти. Ва ҳоказо. Бундай шароитда ҳукумат бундай харажатлар қилишини мен ҳам нотўғри деб ўйлайман (ИМҲО).
Спортчиларга пул ажратиш масаласида гап кетганда шу интервью ҳаёлимга келади. Биз ўша спортчига 100 минглаб долларни бермайлик демайман. Фақат бу пулни бугун у ҳамма натижага эришиб бўлгач, шундоқ ҳам исталган корхона ҳамкорлик учун бу пулни тўлаб бера оладиган вақтда эмас, аввалроқ, спорт билан шуғулланиши учун махсус зал, анжомлар ва бошқа шароит йўқ вақтда берсак, балки шароитлар етарли бўлмагани учун спортчи бўла олмай қолиб кетган унинг шерикларини ҳам олимпиада шоҳсупасида кўрган бўлармидик. Ҳар ҳолда давлат ижтимоий неъмат бўлмаган нуқталарга пул йўналтиришини тўғри ғоя деб ҳисобламайман. Бозор қилиши мумкин бўлган ишга давлат аралашмаслиги керак, менимча.
Мана бу материалда Шуҳрат ака Ўзбекистон ва Қозоғистон учун ҳар бир олимпиада медали қанчага тушганини солиштирганлар. Ўқиб чиқишни тавсия қиламан.
Шунингдек, мен Шуҳрат аканинг мана бу фикрларига ҳам қўшиламан:
Олимпиячиларимизнинг муваффақиятларини биз ҳам ҳаяжон билан, астойдил уларга ғалаба тилаб кузатдик.
Ишонаманки, ҳеч қайси спортчи учун ватан байроғини елкасига олиб курашишдан катта мукофотнинг ўзи йўқ, бу ерда қолган барча деталлар иккинчи даражага тушиб қолади.
Бу фикрлар шунчаки ҳукуматни бюджет маблағлари – солиқ тўловчилар маблағларидан оқилона фойдаланишга чақириқ.
Биз камбағал мамлакатмиз. Мактабларимизнинг 70 фоизида канализация йўқ, 47 фоизи эса марказлаштирилган сув таъминотига уланмаган, 21 фоизида спорт зали йўқ. Яна бир мисол, Тошкент шаҳрида 2019-йилдан буён онкологик беморлар учун катталар ҳосписи қурилиши учун пул топилмаяпти. Ва ҳоказо. Бундай шароитда ҳукумат бундай харажатлар қилишини мен ҳам нотўғри деб ўйлайман (ИМҲО).