Шеър муаллифи: Ирина Самарина-Лабиринт

Таржима....

Жаннат эшигида одамлар....


Жаннатга киришда тўпланиб одамлар,
Таниш-билишдан умидвор бўлдилар.
Фаришта тикилиб узоққа деди,
“У уйига қайтди, беринг йўл!” энди.

Деди: "Мана, ҳақиқий бойгина инсон.
Навбатсиз киради, гапирманг чунон .
Илтимос, йўл беринг, ўтказинг бироқ.
Жаннат унинг уйи етволсин тезроқ.

Ниҳоят қайтмоқда уйига энди.
Оллоҳдан у шуни сўраган деди.
Бир зумга бўлди жим йиғилган омма,
Ҳар бири тўплаган, канчадир танга.

Жаннатдан умидвор ҳар битта авом.
Ўйлади, жаннатдан сотилар бир том.
Кимдир таклиф этди бирдан уйини,
Кимдир деди: “Илоҳим, олинг уловни".

Шу онда онахон сўради аста,
Суяниб жаннатнинг рақига хаста.
"Ким у? Нимаси бой? Қани бойлиги?
Устида кийими жулдур-ку қани?

Каби саволларни берди-ку авом.
Фаришта дедики бир жимлик тамом.
Бу киши ҳаётда бир мазлум бўлган.
"Йўқчилик" дегувчи кемага чиққан.

Дедики: "Муҳими бойликмас, бир қалб",
Топ-тоза қалб билан сўрагувчи алп.
"Унинг нигоҳида меҳр кўрганман,
Қалбдан фидо қилган жонин сўрганман.

Бир умр вақтини сафрлади ҳар кун,
Аҳли аёл ҳамда фарзандлар учун,
Жаннат боғин қурди оила сабаб.
Оғир меҳнат қилди яшасин арбоб,

Севгиси бўлганда бехосдан хаста,
Барча бойлигини сарфлади аста.
Кутмади ҳеч кимдан, келмади ҳамдам,
Фақат аёл учун сўради бирдам.

Оғир кунда доим яхшилик сўрган,
Осмонни ёруғ бир қуёшда кўрган.
Бахтли эди токи, мусибат кўрган,
Келини, ўғлини маст ҳолда босган...

Ростдан у ўтмишда бахтиёр эди!
Оч қолган итларни, мушукни боқди.
Оғриқни сезмасдан, кўлмак кезарди,
Нияти дўзахга тушмоқ истарди...

Яратган карами шу қадар кенг-ки,
Бандасин ташламас шум тақдир танга.
Узоқ ўйламасдан берди қўлланма,
Чол учун жаннатга тўғри йўлланма.

Дардкашни дардлари кўп эрмас эди,
Сўрарди Оллоҳдан илтимос дерди.
Хотинимга жаннат ато қил эгам,
Борарман олдига гул ила бекам.

Йиғларди соғиниб аҳли аёлин,
Кўз ёшин тўкарди сўраб охирин.
Одамлар жим бўлди эшитиб оҳин,
У киши дер эди келдим мен жоним.

Иқоний. Тошкент 2025 йил 6-март.