112
— Шоҳсанам сизни хўжайин чақираяптилар, — бироз тоби бўлгани учунми бугун ишларини бироз хафсаласизлик билан қилган Шоҳсанам ҳамкасбининг гапидан кейин оёғини судрагудек бўлиб хўжайиннинг хонасига йўл олди. Аслида ундан қочиб юрибди. Ахир, унинг хўжайин эканлигини билмасидан олдин бир-икки марта қўполлик қилган. Хўжайин эканлигини билгач эса юзига қарай олмай қочиб юрганди. Олдинлари унинг хонасини тозалашдан қочадиган ҳамкасблари энди ўша хонани тозалаш учун тортишишарди. Хўжайин ҳам атай қилгандек бу ишни Шоҳсанам қилсин дейди ва шу билан ҳамма ҳамкасбининг энг «севимлиси» Шоҳсанам бўлиб қолади.
— Чақирган экансиз? — эшикни тақиллатиб секин ичкарига кираркан, Жафарнинг олдида ўтирган икки формали йигитларга кўзи тушиши билан юзи оқариб кетди, — наҳотки уларни қайнонам ва эрим жўнатган бўлса? — ҳаёлига келган биринчи фикр шу бўлди.
— Келинг ўтиринг, — Жафар ҳар доимгидек расмий оҳангда гапирганча унга жой кўрсатаркан, — бу йигитлар сизни излаб келишибди. Айтишлари бўйича, улар сизнинг қишлоғингизга иш яъни жиноят иши бўйича жўнатилган. Уларнинг сизга бир-иккита саволлари бор экан.
🌺🌺🌺
— Нимааа? — Саиданинг гапидан кейин Аҳмад ўрнидан туриб стулини отиб юбораркан, — мен ҳали унга кўрсатиб қўяман, мен билан ўйин қилиш қанақа бўлишини. Менга манзилини бер.
— Нима қилмоқчисиз? — Саида киприклари пирпираганча сўраркан, — нима уни шарманда қилмоқчимисиз?
— Керак бўлса ҳа. Товуқ мия дугонанг ким билан ўйнашаётганини билмайди шекилли. Мени Аҳмад деб қўйишибди. Мен ҳамиша истаганимга эришиб келганман. Манзилни айт, керак бўлса уйига бориб ниятимга етаман. Кейин ўлиб кетмайдими.
— Шоҳсанам сизни хўжайин чақираяптилар, — бироз тоби бўлгани учунми бугун ишларини бироз хафсаласизлик билан қилган Шоҳсанам ҳамкасбининг гапидан кейин оёғини судрагудек бўлиб хўжайиннинг хонасига йўл олди. Аслида ундан қочиб юрибди. Ахир, унинг хўжайин эканлигини билмасидан олдин бир-икки марта қўполлик қилган. Хўжайин эканлигини билгач эса юзига қарай олмай қочиб юрганди. Олдинлари унинг хонасини тозалашдан қочадиган ҳамкасблари энди ўша хонани тозалаш учун тортишишарди. Хўжайин ҳам атай қилгандек бу ишни Шоҳсанам қилсин дейди ва шу билан ҳамма ҳамкасбининг энг «севимлиси» Шоҳсанам бўлиб қолади.
— Чақирган экансиз? — эшикни тақиллатиб секин ичкарига кираркан, Жафарнинг олдида ўтирган икки формали йигитларга кўзи тушиши билан юзи оқариб кетди, — наҳотки уларни қайнонам ва эрим жўнатган бўлса? — ҳаёлига келган биринчи фикр шу бўлди.
— Келинг ўтиринг, — Жафар ҳар доимгидек расмий оҳангда гапирганча унга жой кўрсатаркан, — бу йигитлар сизни излаб келишибди. Айтишлари бўйича, улар сизнинг қишлоғингизга иш яъни жиноят иши бўйича жўнатилган. Уларнинг сизга бир-иккита саволлари бор экан.
🌺🌺🌺
— Нимааа? — Саиданинг гапидан кейин Аҳмад ўрнидан туриб стулини отиб юбораркан, — мен ҳали унга кўрсатиб қўяман, мен билан ўйин қилиш қанақа бўлишини. Менга манзилини бер.
— Нима қилмоқчисиз? — Саида киприклари пирпираганча сўраркан, — нима уни шарманда қилмоқчимисиз?
— Керак бўлса ҳа. Товуқ мия дугонанг ким билан ўйнашаётганини билмайди шекилли. Мени Аҳмад деб қўйишибди. Мен ҳамиша истаганимга эришиб келганман. Манзилни айт, керак бўлса уйига бориб ниятимга етаман. Кейин ўлиб кетмайдими.