* * *
Behzod Toshkent shahrida bir-necha yil qattiq ishladi. Turli xil yo'nalishlarda o'zini sinab ko'rdi. Yigit kishini omadi bilan hazillashib bo'lmaydi deyishadi. Behzodga ham Allohim omad berdi. Shunday omad berdi-ki, bir umriga tatigulik bo'ldi! U Toshkent Xalqaro Airaportiga ishga kirdi. Bu yerda juda koʻp tadbirkor kishilar bilan tanishdi. Bir yaxshi inson bilan ish boshladi. Tez orada ishlari yurishib ketdi. U do'konma do'kon yurib o'zlari ishlab chiqarayotgan mahsulotlarini tarqatish bilan shugʻullana boshladi. Allohimni mehribonligi va rahmatidan 3 yil deganda oyoqqa turib oldi. Yaxshi bir uy sotib oldi, mashina oldi. Lekin hamon yolg'iz edi... Yoshi ham 33 ga yetdi. Onasi Soliha xola o'g'li uchun juda koʻp qizlarni ko'rsatdi. Lekin Behzod barchasini rad etardi. U kimnidir chindan sevib qolishni xohlardi. Oradan yana oqar suvdek 2 yil o'tib ketdi. Behzod yaxshi bir tadbirkorga aylandi. O'zining shaxsiy shirinlik firmasini ochdi.
Bir kuni tayyorlagan shirinliklarini ko'zdan kechirayotgan payti bir bolakay yugurib kelib unga urilib ketdi. Yerga yiqilib o'tirib qoldi. Chamasi 4-5 yoshlardagi yuzlari do'mboqqina, shiringina bolakay yiqilganini alamidan chinqirib yig'lab yubordi. Behzod darrov bolani turg'izni ust-boshini qoqti. Yuzlaridan oʻpdi. Opichlab ko'tarib oldi.
- Voy bu bolani shirinligini! Ismiz nima o'g'lim?!
Bolakay erkalanib javob berdi.
- Muqammad Rizo!
Behzod kuldi. Yana bolaning yuzidan o'pdi. Shu payt bir ayolning hayajonli ovozi eshitildi.
- Muhammad Rizo! O'g'lim!
Ayol yugurib kelib qarasa bola Behzodning qolida jilmayib turardi.
- Qayoqqa qochib ketding shumtaka?!
Ayol Behzodga yaqinlashib bolasini oldi. Minnatdorchilik yuzasidan shiringina jilmaydi. Behzod uning yuziga qaradi-yu, yuragi allanechuk qalqib ketdi. Bu ayol juda yoqimtoy edi. Ko'zlari... Uning ko'zlari odamni sehrlab olar darajada sirli...
- Rahmat... Juda qo'rqib ketdim! Bugun bog'chasidan dam ekan, shunga ishga olib kelishga majbur bo'lgandim...
Ayol hijolatli jilmaydi... Behzod bu qizni oldin sira ham ko'rmagan ekan! Nigohini uzolmay tikilib qarab qoldi.
- Hechqisi yoʻq singlim... Siz shu yerda ishlaysizmi, oldin ko'rmagan ekanman...
- Haa... Endi bir oy bo'ldi ishga kirganimga. Qadoqlashda ishlayapman... Aksiga olib bugun bog'chasi ishlamaskan... Uyda bir oʻzi qolmasin deb, olib kelgandim...
- Mayli... Mayli. Hech narsa qilmaydi. Bemalol ishlarizi qilavering.
- Xoʻp rahmat.
Qiz bolasini koʻtarganicha Behzoddan uzoqlashdi. Keyinchalik bilishicha bu qiz erining hiyonati sabab 2 yil oldin ajrashgan ekan. O'zi bolaligida ota mehriga zor bo'lib o'sgan, erdan ajragandan keyin onasidan ham ayrilgan emish. Ismi Zilola, yoshi 29 da... Behzod u haqidagi maʼlumotlar bilgach yuragidagi joʻshib borayotgan to'lqinlarni jilovlashga kuch topolmadi. Bu qiz uning yuragiga qip qizil cho'g' solib qo'ydi. U cho'g' borgan sari qizir, alanga olib vujudni yoqar edi! Alloh Behzodga shuncha yildan soʻng muhabbat hadya etgan edi...
Onasini sovchilikka yubordi. O'zi ham Zilolaning ko'nglini olishga tirishdi. Muhammad Rizoni o'z farzandidek qabul qilishga vaʼda berdi.
- Zilolaxon! Menga ishoning sizni baxtli qilish uchun men hamma narsa qilaman, o'g'lizni o'z bolamdek koʻraman... Faqat yoʻq demang. Men sizni chindan sevib qoldim.
Zilola indamadi. Boshini ko'tarib Behzodga qarab chiroyli jilmaydi.
- Rozimisiz?!
- Men bir bor sevib kuyganman. Erim boshqa ayol bilan yurib ketgach, bunga chidolmadim... Ajrashdim. Endi yana shunday hiyonatni ko'tarolmayman!
- Men sizga tushlarimda ham hiyonat qilmayman! Doim yonizda bo'laman... Hamisha... Har doim!
Zilola boshqa soʻz topolmadi. Noiloj roziligini bildirdi. Uning Chiroyli barmoqlariga uzuk taqildi...
* * *
Behzod shuncha qiyinchiliklardan so'ng, Vataniga qaytgach yana 5 yil o'tib o'zi orzu qilgan hayotga erishdi. Allohim uning 10 yillik sabriga, matonatiga, iymoniga javoban, unga tariflab boʻlmas bir shiringina baxt hadya etdi.
Behzod Toshkent shahrida bir-necha yil qattiq ishladi. Turli xil yo'nalishlarda o'zini sinab ko'rdi. Yigit kishini omadi bilan hazillashib bo'lmaydi deyishadi. Behzodga ham Allohim omad berdi. Shunday omad berdi-ki, bir umriga tatigulik bo'ldi! U Toshkent Xalqaro Airaportiga ishga kirdi. Bu yerda juda koʻp tadbirkor kishilar bilan tanishdi. Bir yaxshi inson bilan ish boshladi. Tez orada ishlari yurishib ketdi. U do'konma do'kon yurib o'zlari ishlab chiqarayotgan mahsulotlarini tarqatish bilan shugʻullana boshladi. Allohimni mehribonligi va rahmatidan 3 yil deganda oyoqqa turib oldi. Yaxshi bir uy sotib oldi, mashina oldi. Lekin hamon yolg'iz edi... Yoshi ham 33 ga yetdi. Onasi Soliha xola o'g'li uchun juda koʻp qizlarni ko'rsatdi. Lekin Behzod barchasini rad etardi. U kimnidir chindan sevib qolishni xohlardi. Oradan yana oqar suvdek 2 yil o'tib ketdi. Behzod yaxshi bir tadbirkorga aylandi. O'zining shaxsiy shirinlik firmasini ochdi.
Bir kuni tayyorlagan shirinliklarini ko'zdan kechirayotgan payti bir bolakay yugurib kelib unga urilib ketdi. Yerga yiqilib o'tirib qoldi. Chamasi 4-5 yoshlardagi yuzlari do'mboqqina, shiringina bolakay yiqilganini alamidan chinqirib yig'lab yubordi. Behzod darrov bolani turg'izni ust-boshini qoqti. Yuzlaridan oʻpdi. Opichlab ko'tarib oldi.
- Voy bu bolani shirinligini! Ismiz nima o'g'lim?!
Bolakay erkalanib javob berdi.
- Muqammad Rizo!
Behzod kuldi. Yana bolaning yuzidan o'pdi. Shu payt bir ayolning hayajonli ovozi eshitildi.
- Muhammad Rizo! O'g'lim!
Ayol yugurib kelib qarasa bola Behzodning qolida jilmayib turardi.
- Qayoqqa qochib ketding shumtaka?!
Ayol Behzodga yaqinlashib bolasini oldi. Minnatdorchilik yuzasidan shiringina jilmaydi. Behzod uning yuziga qaradi-yu, yuragi allanechuk qalqib ketdi. Bu ayol juda yoqimtoy edi. Ko'zlari... Uning ko'zlari odamni sehrlab olar darajada sirli...
- Rahmat... Juda qo'rqib ketdim! Bugun bog'chasidan dam ekan, shunga ishga olib kelishga majbur bo'lgandim...
Ayol hijolatli jilmaydi... Behzod bu qizni oldin sira ham ko'rmagan ekan! Nigohini uzolmay tikilib qarab qoldi.
- Hechqisi yoʻq singlim... Siz shu yerda ishlaysizmi, oldin ko'rmagan ekanman...
- Haa... Endi bir oy bo'ldi ishga kirganimga. Qadoqlashda ishlayapman... Aksiga olib bugun bog'chasi ishlamaskan... Uyda bir oʻzi qolmasin deb, olib kelgandim...
- Mayli... Mayli. Hech narsa qilmaydi. Bemalol ishlarizi qilavering.
- Xoʻp rahmat.
Qiz bolasini koʻtarganicha Behzoddan uzoqlashdi. Keyinchalik bilishicha bu qiz erining hiyonati sabab 2 yil oldin ajrashgan ekan. O'zi bolaligida ota mehriga zor bo'lib o'sgan, erdan ajragandan keyin onasidan ham ayrilgan emish. Ismi Zilola, yoshi 29 da... Behzod u haqidagi maʼlumotlar bilgach yuragidagi joʻshib borayotgan to'lqinlarni jilovlashga kuch topolmadi. Bu qiz uning yuragiga qip qizil cho'g' solib qo'ydi. U cho'g' borgan sari qizir, alanga olib vujudni yoqar edi! Alloh Behzodga shuncha yildan soʻng muhabbat hadya etgan edi...
Onasini sovchilikka yubordi. O'zi ham Zilolaning ko'nglini olishga tirishdi. Muhammad Rizoni o'z farzandidek qabul qilishga vaʼda berdi.
- Zilolaxon! Menga ishoning sizni baxtli qilish uchun men hamma narsa qilaman, o'g'lizni o'z bolamdek koʻraman... Faqat yoʻq demang. Men sizni chindan sevib qoldim.
Zilola indamadi. Boshini ko'tarib Behzodga qarab chiroyli jilmaydi.
- Rozimisiz?!
- Men bir bor sevib kuyganman. Erim boshqa ayol bilan yurib ketgach, bunga chidolmadim... Ajrashdim. Endi yana shunday hiyonatni ko'tarolmayman!
- Men sizga tushlarimda ham hiyonat qilmayman! Doim yonizda bo'laman... Hamisha... Har doim!
Zilola boshqa soʻz topolmadi. Noiloj roziligini bildirdi. Uning Chiroyli barmoqlariga uzuk taqildi...
* * *
Behzod shuncha qiyinchiliklardan so'ng, Vataniga qaytgach yana 5 yil o'tib o'zi orzu qilgan hayotga erishdi. Allohim uning 10 yillik sabriga, matonatiga, iymoniga javoban, unga tariflab boʻlmas bir shiringina baxt hadya etdi.