Бир маст уйидан кўчага чиқиб, кўчанинг ўртасида думалаб қолди. Бир ит келиб, унинг қайт қилган лаб-даҳанини ялай бошлади. Биров мени тозалаб қўяяпти, деб ўйлаган маст эса, пичирлаб уни дуо қиларди:
- Худо сенинг фарзандларингни ҳам сенга шундай меҳрибон қилсин.
Бирдан ит оёғини кўтариб, унинг башарасига пешоб қилган эди, у:
- Баракалла, эй, оға. Юзимни ювишга иссиқ сув ҳам келтирибсан-да, - деди.

Шаробни то ҳушдан кетгунча ичиб,
Мўйловларинг ифлос этсанг, беҳаё,
Шу нопок мўйловни кучуклар келиб,
Сийдик билан ювса, сенга шу раво.