Maktab oʻquvchilarining suhbatini eshitsam shu yoshimda men uyalib ketaman. Beshta soʻzining toʻrttasi soʻkinish. Bu jahl ustida soʻkish emas, ularga soʻkinish soʻzlari odatiy holat boʻlib qolgan. Soʻkinmasdan gapira olishmaydi.
Universitet talabalarini kuzataman. Oddiy axloq qoidalarini bilmaydi. Odamlar oldida tupuradi. Koʻchaga axlat tashlaydi. Kattalarni va bir-birini hurmat qilmaydi.
Vaynerlarni kuzatdim instagramdan. Millionlagan auditoriyaga ega vaynerlar 18 + mavzularda bemalol vayn olishyapti, xohlagancha soʻkinishyapti. Oʻsha millionlab kuzatuvchilar ularga havas qilmoqda.
Juma namozidan chiqayotgan odamlarni kuzataman. Hech kimni hurmat qilmay yoʻlni toʻldirib yurishadi. Mashinalarini toʻgʻri kelgan joyga qoʻyishadi. Sal gapga yoqangga yopishishadi.
Odamlarga qarayman. Hamma asabiy. Hech kimning bir gapdan qolgisi yoʻq. Hech kim oʻzidagi qusurni koʻrmaydi. Hamma oʻzini aqlli va haq deb hisoblaydi. Yaqin-yaqingacha odamlar oʻzidan aqllini hurmat qilardi, qaysidir mavzularga aqli yetmasligini tan olishdan uyalmasdi.
Maʼnaviyat soʻzining siyqasini chiqarishdi. Milliylik, oʻzbekchilik deganda qoloqlikni tushunadigan boʻldik. Dinni esa faqat shaklini oldik. Axloqi eʼtiborsiz qoldirildi. Bu jamiyatda yashash borgan sari hamma uchun qiyinlashib boradi.
Shularni oʻylab, sharq didaktik adabiyotidan koʻproq oʻqib, hammaga kerakli va foydali qismlari haqida yozib borishga qaror qildim. Bitta odamga bitta narsani oʻrgata olsam bu ham bir yutuq. Millat tanazzulining oldini olishga haliyam imkon bor deb oʻylayman negadir...
@salimov_blogi
