Bundan uch yil avval universitetga hujjat topshira turib, Anqara Universitetiga oid video ko’rgandim. Unda kampusning keng va go’zalligi maqtala turib, qandaydir ko’l ham ko’rsatilgandi. Ko’ldagi o’rdaklarga mahliyo bo’lib qolgandim.
Keyin Anqaradan qabul oldim. O’qishim bosh kampus, Tandoğanda bo’lmasa ham baribir borib turardim uyoqqa.
Har borganimda boyagi o’rdakli ko’lni izladim, lekin hech topolmasdim. Chunki, kampus juda katta, kamiga balki shunchaki bizni chaqirish uchun videoga boshqa ko’lni qo’yishgandir, dedim.
Hatto kursdoshlarimga “Menga ko’lni topib berlaring”, deb janjal ham qildim.
Bu orada qaysidir xitoylik talaba ko’ldagi oqqushni yeb qo’yganmish, degan gaplar chiqdi.
O’qish bitdi. Men fakultetda qolib, dars ham bera boshladim va bugun bir hujjat ishini hal qilgani keldim.
Bir soatdan keyin keling, deyishdi. Jig’ibiyronim chiqib kampusni aylanib yurgandimki, Fan fakulteti hovlisida shu ko’lni ko’rdim.
Oxiri topdim. Muqaddas kosani topgan Arturdek his qildim o’zimni. O’rdak yo oqqushi yo’q, qiron kelgurlar yeb qo’ymasin, deb ichkarida saqlashayotgandir.
Lekin, asosiysi topdim. Endi armonim yo’q.