Илк севгимдек хотирлайман сени. Дўстликмиди ёки... билмадим.
Айни ёшда эдик балки сен билан, балки сен бироз каттароқдирсан... Ўша уйга илк келганимда ҳали кичик навниҳолдинг, аммо бўйинг меникидан узунроқ эди. Билмадим нега, ўша ҳовлида энг кўп сени эслайман.
Қора болалик кунларимни ёритган, уларга бир навза ранг берганинг учундир балки.
Илк мевангни тотган ҳам мен бўлгандирман.
Баҳор келганда қайта қайта сенга тикилардим. Гулларингни санашга ошиқардим. Бевафо шамоллардан ҳар бир чечагингни асрагим келарди.
Бир йили 15 дона мева туккандинг. Балки сендирсан иродамни тарбиялаган. Ўзимни зўрға тутардим меваларингни эрта узишдан.
Ўсмирлардек бесўнақай, узун, аммо нимжон эдинг аввалига. Кейин йўғонлашдинг, кучга кирдинг.
Бемалол тирманиб энг тепада мен учун сақлаган меваларингга узанардим.
Ҳар куни ўзимга 3 дона мевангдан олиб ейишга рухсат берардим. Айри бир ҳаяжон билан кутардим бу вақтни. Аввал қай бирини олсам дея чамалардим. Яшил, аммо оз-моз сарғайганлари эди энг маззалиси.
Аммо шошмасдим уларни егани, аввал қўлимда айлантирар, тикилиб томоша қилардим. Сип силлиқ, азза-базза жигарранг нуқтали, баъзан думчали... Сўнгра... китобимни олардим тиззаларимга, тўхтаган саҳифамни очгач, саҳифалардаги матн хаёлимда жонлангачгина тишлардим.
Онлик, аммо ҳаяжони узун бўлган бахтим.
Тишларим орасидан сизиб чиққан шўртак, бироз ширали, довчаликдан ўтгану, ҳали ҳануз пишиб етилмаган худди мендек ўсмир залдори.
Пишгунинггачан ҳеч кутмаганман... ҳеч ким мен каби баҳра олмагандир сенинг меваларингдан, сенинг ўша ҳовлида борлигингдан...
Билмадим ҳозир ҳам ўша ердамисан ёки йўқ...
Мен сени жуда кўп соғинаман, эски қадрдонимдек.
Айни ёшда эдик балки сен билан, балки сен бироз каттароқдирсан... Ўша уйга илк келганимда ҳали кичик навниҳолдинг, аммо бўйинг меникидан узунроқ эди. Билмадим нега, ўша ҳовлида энг кўп сени эслайман.
Қора болалик кунларимни ёритган, уларга бир навза ранг берганинг учундир балки.
Илк мевангни тотган ҳам мен бўлгандирман.
Баҳор келганда қайта қайта сенга тикилардим. Гулларингни санашга ошиқардим. Бевафо шамоллардан ҳар бир чечагингни асрагим келарди.
Бир йили 15 дона мева туккандинг. Балки сендирсан иродамни тарбиялаган. Ўзимни зўрға тутардим меваларингни эрта узишдан.
Ўсмирлардек бесўнақай, узун, аммо нимжон эдинг аввалига. Кейин йўғонлашдинг, кучга кирдинг.
Бемалол тирманиб энг тепада мен учун сақлаган меваларингга узанардим.
Ҳар куни ўзимга 3 дона мевангдан олиб ейишга рухсат берардим. Айри бир ҳаяжон билан кутардим бу вақтни. Аввал қай бирини олсам дея чамалардим. Яшил, аммо оз-моз сарғайганлари эди энг маззалиси.
Аммо шошмасдим уларни егани, аввал қўлимда айлантирар, тикилиб томоша қилардим. Сип силлиқ, азза-базза жигарранг нуқтали, баъзан думчали... Сўнгра... китобимни олардим тиззаларимга, тўхтаган саҳифамни очгач, саҳифалардаги матн хаёлимда жонлангачгина тишлардим.
Онлик, аммо ҳаяжони узун бўлган бахтим.
Тишларим орасидан сизиб чиққан шўртак, бироз ширали, довчаликдан ўтгану, ҳали ҳануз пишиб етилмаган худди мендек ўсмир залдори.
Пишгунинггачан ҳеч кутмаганман... ҳеч ким мен каби баҳра олмагандир сенинг меваларингдан, сенинг ўша ҳовлида борлигингдан...
Билмадим ҳозир ҳам ўша ердамисан ёки йўқ...
Мен сени жуда кўп соғинаман, эски қадрдонимдек.