ЙЎҚОЛИШ
2009 йил 8 август.
- Правамни олдим. Эртага ишни топшираман, эртадан кейин тоққа, аммамларникига борамиз, дея режалаштирдик.
Эртаси куни уларни ишга кузатдим. Сочи анча узайиб қолган, ўзига ёқмайди, менга ёққанидан ҳозирча чидаб турибди.
Бугун компот ёпаман, холамни ўғли Хуршид бир сатил шафтоли олиб келган. Уй иши, компот билан бўлиб соат 5 ҳам бўлиб қолибди. Аксига олиб охирги бир нечта банкага шакар етмади. Яқинда ишдан қайтишади, дўконга кириб шакар олишсин.
Укамга қўнғироқ қилдим: Хизмат доирасидан ташқарида. Хўжайинимга қўнғироқ қилдим: Хизмат доирасидан ташқарида.
- Товба, ҳеч унақа қилишмасдику.
Олдин вақти вақти билан кейин телефонни қўлимдан қўймай соат 12 гачан қўнғироқ қилдим.
Хаёлимда бир нарса: авария бўлишганмикин? Машинани янги ҳайдаб бошлаганди.
Охири, онам ва қайниакамга қўнғироқ қилиб ҳали ҳам келишмаганини айтдим. Касалхоналар, морглар, ишлаган жойи, ишлаган жойини эгаси, ҳаммасини текшириб чиқдик. Яқинларимдан ҳам, машинадан ҳам из йўқ.
Тонгда РОВД йўлини тутдик. Ишлаган район бизникимас, дея сенсолар-менсолар қилишди. Фақат битта РОВДида менга қараб пичирлаб гаплашаётган ходимлар эътиборимни тортди:
- Нима бўляпти? Нима? Бирор нарса қилишдими? - дедим ёнига бориб.
- Нима бўлиши керак? Нима қилиши мумкин? Бирон нарса қилиши мумкинмиди? - дея ўзимни саволга кўмишдики, чакагимни ўчирдим. Охири яқинларимнинг расми билан аризамизни топширдик. Кутинг, қўнғироқ қиламиз, дейишди.
Кутишдан бошқа қўлимдан бирор нарса келмасди. Аммо ҳамма ерга овоза қилдик. Кечга яқин эса эшик тақиллади. Тирқишдан қарасам расмий кийинган кўриниши ёқимли киши турарди: Ҳокимиятданман, деди, ким деган овозимга. Эшикни очишим билан пастдан яна иккитаси югуриб чиқди. Қўрқдим ва ҳайрон қолдим. Улар нега пастда, "глазок" кўрмайдиган жойда туришганди? Кўк сорочка, тўқроқ кулранг шим. Ҳар уччаласининг кийимлари ҳам бир хил, аммо расмий. Бирор ҳужжат кўрсатмаган, ўзини танитишни ҳам лозим топмаган уч номаълум шахслар.
- Хисматуллин Зокирнинг уйими?
- Ҳа.
Қувониб кетдим.
- Бирор хабар борми?
- Ичкарига кирайликчи.
Орқага тисарилиб уларга йўл бердим. Ичкарига киришгач:
- Қўшниларни чақиринг.
На қоғоз кўрсатилди, на ўзини таништирди, на бирор нарса тушунтиришди. Тинтув бошланди. Улардан нимадир сўраш, талаб қилиш эса менинг ақлимга ҳам кириб чиқмади. Талаб қилганимда ҳам улар ҳақида бирор маълумотга эга бўлишимга амин эмасман.
Уйдаги китоблар, компьютер, дисклар, туғруқхонага қайниопам, эрим ёзган хатлар... ҳаммасини йиғишди. Миям тўхтаб қолгандек эди.
Гувоҳлар орасида юридик институтда дарс берадиган қушни аёл йиғилаётган, хатланаётган китобларни бирма бир текширди.
- Бу китобларнинг ҳаммасини лецензияси бор. Чорсуда ҳам сотилади, - деди аёл уларга қараб.
Ходимлар унга ҳайрон боқишди ва сўнгра ўша эшик тақиллатган биринчи ходим:
- Бу борада биз ҳатто ўзимизга ҳам ишонмаймиз, нафақат сизга, деди майин жилмайиб. - Ол, йиғиштир бу китобларни ҳам, - дея имлади ҳамроҳига.
Укам билан эрим уста эди. Уйларга труба, пол, эшик, дераза ўрнатиш, мебель ясаш, сварка, шу каби ишлар билан шуғулланишарди. Ўша куни ҳам Учтепа туманидаги бир уйда ишлагани кетишганди. Эртаси ёки Индинига уй эгасини топиб, ўша ишлаган уйга йўл олдик. Хаёлан худдики борсак уларни ўша ерда топадигандек, ёки ҳеч бўлмаса икки кап катта одамлар қаерга ғойиб бўлганини билдирувчи бирор далил топадигандек умидвор эдим.
Бутун асбоб ускуналари ҳатто розеткадан ҳам чиқарилмаган таъмирланаётган хонада турарди. Коридор чироғи ҳам ҳатто ўчирилмаган. Умумий кўринишдан 5-10 дақиқага овқатлангани ёки машинадан бирор нарса олиб чиққани тушиб кетгандек таассурот уйғотарди. Аммо мошина ҳам йигитлар ҳам ер тагига киргандек. Телефонлар ўша ўша хизмат доирасидан ташқарида.
❗️
1-қисм тугади.
Воқеа узун бўлгани боис ҳар куни 1 қисмдан қўйиб борилади.
#bedarak теги билан бериб борилади.
2009 йил 8 август.
- Правамни олдим. Эртага ишни топшираман, эртадан кейин тоққа, аммамларникига борамиз, дея режалаштирдик.
Эртаси куни уларни ишга кузатдим. Сочи анча узайиб қолган, ўзига ёқмайди, менга ёққанидан ҳозирча чидаб турибди.
Бугун компот ёпаман, холамни ўғли Хуршид бир сатил шафтоли олиб келган. Уй иши, компот билан бўлиб соат 5 ҳам бўлиб қолибди. Аксига олиб охирги бир нечта банкага шакар етмади. Яқинда ишдан қайтишади, дўконга кириб шакар олишсин.
Укамга қўнғироқ қилдим: Хизмат доирасидан ташқарида. Хўжайинимга қўнғироқ қилдим: Хизмат доирасидан ташқарида.
- Товба, ҳеч унақа қилишмасдику.
Олдин вақти вақти билан кейин телефонни қўлимдан қўймай соат 12 гачан қўнғироқ қилдим.
Хаёлимда бир нарса: авария бўлишганмикин? Машинани янги ҳайдаб бошлаганди.
Охири, онам ва қайниакамга қўнғироқ қилиб ҳали ҳам келишмаганини айтдим. Касалхоналар, морглар, ишлаган жойи, ишлаган жойини эгаси, ҳаммасини текшириб чиқдик. Яқинларимдан ҳам, машинадан ҳам из йўқ.
Тонгда РОВД йўлини тутдик. Ишлаган район бизникимас, дея сенсолар-менсолар қилишди. Фақат битта РОВДида менга қараб пичирлаб гаплашаётган ходимлар эътиборимни тортди:
- Нима бўляпти? Нима? Бирор нарса қилишдими? - дедим ёнига бориб.
- Нима бўлиши керак? Нима қилиши мумкин? Бирон нарса қилиши мумкинмиди? - дея ўзимни саволга кўмишдики, чакагимни ўчирдим. Охири яқинларимнинг расми билан аризамизни топширдик. Кутинг, қўнғироқ қиламиз, дейишди.
Кутишдан бошқа қўлимдан бирор нарса келмасди. Аммо ҳамма ерга овоза қилдик. Кечга яқин эса эшик тақиллади. Тирқишдан қарасам расмий кийинган кўриниши ёқимли киши турарди: Ҳокимиятданман, деди, ким деган овозимга. Эшикни очишим билан пастдан яна иккитаси югуриб чиқди. Қўрқдим ва ҳайрон қолдим. Улар нега пастда, "глазок" кўрмайдиган жойда туришганди? Кўк сорочка, тўқроқ кулранг шим. Ҳар уччаласининг кийимлари ҳам бир хил, аммо расмий. Бирор ҳужжат кўрсатмаган, ўзини танитишни ҳам лозим топмаган уч номаълум шахслар.
- Хисматуллин Зокирнинг уйими?
- Ҳа.
Қувониб кетдим.
- Бирор хабар борми?
- Ичкарига кирайликчи.
Орқага тисарилиб уларга йўл бердим. Ичкарига киришгач:
- Қўшниларни чақиринг.
На қоғоз кўрсатилди, на ўзини таништирди, на бирор нарса тушунтиришди. Тинтув бошланди. Улардан нимадир сўраш, талаб қилиш эса менинг ақлимга ҳам кириб чиқмади. Талаб қилганимда ҳам улар ҳақида бирор маълумотга эга бўлишимга амин эмасман.
Уйдаги китоблар, компьютер, дисклар, туғруқхонага қайниопам, эрим ёзган хатлар... ҳаммасини йиғишди. Миям тўхтаб қолгандек эди.
Гувоҳлар орасида юридик институтда дарс берадиган қушни аёл йиғилаётган, хатланаётган китобларни бирма бир текширди.
- Бу китобларнинг ҳаммасини лецензияси бор. Чорсуда ҳам сотилади, - деди аёл уларга қараб.
Ходимлар унга ҳайрон боқишди ва сўнгра ўша эшик тақиллатган биринчи ходим:
- Бу борада биз ҳатто ўзимизга ҳам ишонмаймиз, нафақат сизга, деди майин жилмайиб. - Ол, йиғиштир бу китобларни ҳам, - дея имлади ҳамроҳига.
Укам билан эрим уста эди. Уйларга труба, пол, эшик, дераза ўрнатиш, мебель ясаш, сварка, шу каби ишлар билан шуғулланишарди. Ўша куни ҳам Учтепа туманидаги бир уйда ишлагани кетишганди. Эртаси ёки Индинига уй эгасини топиб, ўша ишлаган уйга йўл олдик. Хаёлан худдики борсак уларни ўша ерда топадигандек, ёки ҳеч бўлмаса икки кап катта одамлар қаерга ғойиб бўлганини билдирувчи бирор далил топадигандек умидвор эдим.
Бутун асбоб ускуналари ҳатто розеткадан ҳам чиқарилмаган таъмирланаётган хонада турарди. Коридор чироғи ҳам ҳатто ўчирилмаган. Умумий кўринишдан 5-10 дақиқага овқатлангани ёки машинадан бирор нарса олиб чиққани тушиб кетгандек таассурот уйғотарди. Аммо мошина ҳам йигитлар ҳам ер тагига киргандек. Телефонлар ўша ўша хизмат доирасидан ташқарида.
❗️
1-қисм тугади.
Воқеа узун бўлгани боис ҳар куни 1 қисмдан қўйиб борилади.
#bedarak теги билан бериб борилади.