☺️☺️🥰
Nozik qo‘l, tiniq yuz... shaharliklarday
Tanim oq, taralar eng xushbo‘y atir.
Garchi tovonlarim yorilmayapti,
Yuragim oyog‘ing yag‘irdan yag‘ir.
Odam vodiysidan ODAM topmadim,
Labimday kesilib ketgandir ko‘nglim.
Xuddi siz aytganday yashadim, ota —
O‘zim yoqa bo‘lsam, do‘stni yeng bildim.
Meni yeb bitirar kundan kun shahar,
Tinmay chorlayverar qadrdon qishloq.
Egnimga har yangi kiyim olganda
Sizning choponingiz ko‘radi yamoq...
Ota, otash bo‘lib yonyapman,
Ich-etimni kuydirar sog‘inch.
Men azobga qo‘yguncha sizni
Yaylovlarda yursam edi tinch.
Tosh shaharga aytaman har kun
Xotiramning qatralarini.
To‘rt tomondan teshar devorlar
Yuragimning pardalarini.
Tor dunyoga sig‘mayin gohi
Yer ostiga tushaman mahzun.
Saqichdayin shiramni olib,
Metro darddosh bo‘ladi har kun.
Ko‘nglim to‘kib chiqaman shoshib,
Qaynoq hayot qaynatar qonim.
Chap ko‘ksimda yurak atalgan
Og‘ir xarsang sanchadi sim-sim...
😃
t.me/beIlezzaa