kafechalar, nochor kulgular,
tramvaylar shovqini aro —
va’da etib menga yog‘dular,
yuragimda sen bo‘lding paydo.

portlay dedi nogahon ko‘ksim,
ko‘zlarimga urildi quyosh.
sen nedandir og‘rinib, o‘ksib,
o‘ltirarding ko‘tarolmay bosh.

sezmas eding qo‘lingdan kitob,
tushganini yerga sirg‘anib.
qiyofangda tansiq, bexitob
tanho chiroy turardi yonib.

qo‘llaringni ushlagim keldi,
dedim: qaytdi umrim bahori.
tomirda qon yugurdi, yeldi,
boqsam: tegram so‘ngsiz zangori.

shundan buyon qarshimda olam
charx uradi gullab, ko‘karib.
…qani har kun qo‘lingga bersam
kitobingni yerdan ko‘tarib.

Usmon Azim