Xafasan...
Sindirib mayin nigohni,
Osmonga qaraysan dag‘allik bilan.
Bo‘ynimga ilgin-u barcha gunohni,
Siylab tur shu totlig‘ go‘zallik bilan!

Xafasan.
O‘pkamga tiqilib qolar
Zaharob mastlikdan ungan nafasim.
Shodumarg vujudim kofur tus olar,
Havasim keladi senga, havasim!

Xafasan!
Xafasan!
Sendagi g‘ashlik
Bag‘oyat huzurli, g‘oyatda foram.
Biz og‘ir sukutlar ichra kurashdik,
Kurashdik gohi shod, gohi lojaram.

Eng yuksak qoyaday banogoh nurab,
Anglading ozorning muqaddasligin.
Xafasan -
baxtlisan!
Va senga qarab,
G‘ashimni keltirar xafamasligim...


Shahriyor Shavkat