Oyim kasal bo‘lsang ishdagilarga/o‘qishdagilarga yoqmaysan, derdilar. Keyinchalik o‘zim ishda kasal bo‘lib o‘tiradiganlarni yoqtirmay qoldim. Nuqul ishda, o‘qishda, yonimda piqillab yurgan odamni ko‘rsam Erkin Vohidovni shu she'ri esimga tushaverardi:
Sog‘lom bo‘lsang ishlab horma, og‘ayni,
Gripp bo‘lsang ishga borma og‘ayni.
Fidoyiman deb hammaga uqtirma,
Bu ham bir dard, uni elga yuqtirma.
Endi esa shamollab, o‘zimga-o‘zim yoqmay qolyapman. Ustiga tepgandek ovozim ham o‘smirlik daridagidek do‘rillab qoldi. Kim nima bo‘ldi deb so‘rasa "подростковый возраст" deb javob berib, o‘tib ketyapman. )
Sog‘lom bo‘lsang ishlab horma, og‘ayni,
Gripp bo‘lsang ishga borma og‘ayni.
Fidoyiman deb hammaga uqtirma,
Bu ham bir dard, uni elga yuqtirma.
Endi esa shamollab, o‘zimga-o‘zim yoqmay qolyapman. Ustiga tepgandek ovozim ham o‘smirlik daridagidek do‘rillab qoldi. Kim nima bo‘ldi deb so‘rasa "подростковый возраст" deb javob berib, o‘tib ketyapman. )