​​ТАВБА

Кибрим ортиб ўз-ўзимга қўйдим бино,
Гуноҳтоғим таққосласам пастроқ Мино.

Хар оқшомда боғдан турфа гуллар узиб,
Гох лола гох настарин-ла қилдим зино.

Хофиз оғзидан оятмас қулоғимга-
Оқиб кирди машшоқ ахли айтган ғино.

Кирилл-лотин кўзим очиб кўрганларим,
Билмаганим зод бирла сод, син ва шино.

Гуноҳларим эзгач мўмин бўлгум десам,
Хамма деди: Сени урди қайси жино?

Кечмасмикин деб ўзим хам қўрқдим ёмон,
Қўймаяпманми деб хайит ўтгач хино.

Лаа илаҳа иллаллоҳ деб топдим таскин,
Бандасига ёлғон Зулжалолга чино.

Хар тонг субхи содиқдан сўнг ўзга дедим:
Жаҳолатга қайтгунча о юрак тино.

Тавба-мени даволаган табиб исми,
Тенг келолмас унга хатто ибн-Сино.

@A_meshayan
Абдураҳмон Мешаян