#Ваъда
Дардларимни ўзинг- бош табибимга айтаман. Дилимга улуғ ибодат ишқини солган ҳам ўзингсан! Улуғ ибодат хушхабарини йўллаган ҳам ўзингсан. Шундай экан бу орзуимни амалга ошиши учун ўзингдан умидворман. Мен шу ондан бошлаб сафарга бориш учун сендан бошқа ҳеч кимдан ёрдам сўрамайман. Ваъда бераман, фақатгина сендан, ўзингдан ўтиниб сўрайман. Аллоҳим, ўзинг мушкулимни осон эт. Кўнглим кетган шаҳрингга жуфти ҳалолим билан қадамларимизни ҳам етказ.
Маҳбуба узоқ дуо қилди.
Йиғлай, йиғлаб дуо қилди.
Ўртаниб, умид билан дуо қилди.
У жойнамоздан турганида руҳининг енгил бўлиб қолганлигини ҳис қилди. У энди сафар учун ҳаражат ташвишини қилмасликка ваъдани Яратганнинг ўзига берганди.
Орадан икки ой ўтди. Маҳбуба ўз севган ишини сидқидилдан бажариб юраверди. Шунингдек қўли бўш қолди дегунча дуога жуфтлайди:
- Художоним, ноумид қилма. Дуога очилган кафтларимни қуруқ қайтарма... Мушкулларимни осон эт.
Бир куни Ҳикматилла ишдан ҳовлиқиб қайтди:
- Онаси, шу хафта ичи Ҳажга бориш учун пул тўловини қилишимиз керак экан.
Маҳбуба эрига бош ирғади. Ичидан зил кетди-ю, бироқ индамади: "Бир хафта қолибди-я"
Ҳикматилла ҳам аёлидан тайинли садо чиқмагач, лом-лим демай ичкарига кириб кетди.
Маҳбуба бироз вақт ўтиб унинг ортидан хонага кирганда эрининг мук тушиб пул тахлаб ўтирганининг устидан чиқди.
- Оғайниларимдан унча- мунча оларим бор эди,- деди Ҳикматилла ишида давом этар экан хўрсинганча,- бироқ бу пуллар сафар ҳақининг учдан бирига аранг етар экан.
Ҳикматилла шундай деб оғир ютинди:
- Маҳбу... Мабодо Сарвар акам индамадиларми? Пулларинг ўзларингга керакдир демадиларми?
Маҳбуба кўнгли бузилиб бошини чайқади:
- Йўқ... Индамадилар. Ўзим ҳам сўрай олмадим. Ахир "Қачон қайтарсангиз майли" деб катта гапириб қўйган ўзимиз...
- Ҳаа...
Ҳикматилла ҳам бу мавзуда бошқа оғиз очмади.
Зум ўтмай хафта ҳам охирлади.
Борган сари Ҳикматилланинг кайфиятида ҳам тушкунлик аломатлари сезила борарди.
Бироқ Маҳбуба нима қилсин?
Қўлидан келгани дуо қилиш бўлса.
"Бугун охирги кун, - ўпкаси тўлди Маҳбуба,- аммо..."
Эрта тонгдан Маҳбубанинг телефони жиринглаганди. Қараса акаси...
- Ассалому алайкум, ака,- деди юраги бежо потирлаганча Маҳбуба,- яхши юрибсизми? Келинойим...
- Ваалейкум ассалом, - гапни калта қилди Сарвар акаси,- нима бўлди? Ҳажга борадиган бўлдингларми?
- Билмасам...- лабини тишлади Маҳбуба.
- Нимага билмайсан? - ҳайрон бўлди акаси,- тавба шунақасиям бўларканми? Бугун тўлов қилишнинг охирги куни эмишми?
- Ҳмм...
- Ҳаа майли, ишларингизни ривожини берсин...
Акаси тармоқдан узилгандан сўнг Маҳбубанинг қўли анча вақтгача ишга бормади. Сўнг базўр отланиб ишга судралгудек бўлиб кетди.
Тушга яқин акаси яна қўнғироқ қилди. Ҳажга кетишяптими, йўқми қизиқди. Синглисидан "Йўқ" деган жавобни эшитиб 'Ҳаа" деди, қўйди.
Асрга яқин уйга қайтган Маҳбуба охири чидолмади. Яна қадрдон жойнамозидан жой олди-ю, тўкилиб-тўкилиб йиғлай бошлади:
- Аллоҳим. Ўзингдан ўзга нажоткорим йўқ. Нетай, бебош юрагим ақлимга бўйсунмаяпти. Ҳажга боргим келса нетай? Мана сўнгги соатларгача бошқа инсонлардан ёрдам истамадим. Ўзингга таваккал қилдим. Сенга берган ваъдамда собит қолдим. Илтимос, Аллоҳим... Илтимос, Художоним орзумга етказ... Муборак шаҳарга қадам ранжида қилиш бахтига муносиб кўр...
Маҳбуба йиғлайвериб хун бўлиб кетди. Бу алфозда қанча ўтирди, билмади. Қачонки эри баланд овозда чақиргандагина хуши ўзига келди.
- Онаси, қачондан буён қўнғироқ қилаяпман, кўтарай демайсан, -деди Ҳикматилла ҳовлиққанча,- бўлақол тезроқ, Сарвар акам пулимизни тайёрлаб қўйибдилар. Ёнига яна қўшимча пул ҳам қўшибдилар. "Тўлов вақти тугашига икки соат қолди, улгуришингиз керак" дедилар...
Маҳбуба эрига ўгирилди.
Ҳикматилла сўзлашдан тўхтаб аёлига тикилди:
- Йиғлаяпсанми, онаси?
Маҳбуба янада кучлироқ йиғлай бошлади. Фақат бу сафар унинг йиғиси қувончдан эди.
@xazon_rezgi
Дардларимни ўзинг- бош табибимга айтаман. Дилимга улуғ ибодат ишқини солган ҳам ўзингсан! Улуғ ибодат хушхабарини йўллаган ҳам ўзингсан. Шундай экан бу орзуимни амалга ошиши учун ўзингдан умидворман. Мен шу ондан бошлаб сафарга бориш учун сендан бошқа ҳеч кимдан ёрдам сўрамайман. Ваъда бераман, фақатгина сендан, ўзингдан ўтиниб сўрайман. Аллоҳим, ўзинг мушкулимни осон эт. Кўнглим кетган шаҳрингга жуфти ҳалолим билан қадамларимизни ҳам етказ.
Маҳбуба узоқ дуо қилди.
Йиғлай, йиғлаб дуо қилди.
Ўртаниб, умид билан дуо қилди.
У жойнамоздан турганида руҳининг енгил бўлиб қолганлигини ҳис қилди. У энди сафар учун ҳаражат ташвишини қилмасликка ваъдани Яратганнинг ўзига берганди.
Орадан икки ой ўтди. Маҳбуба ўз севган ишини сидқидилдан бажариб юраверди. Шунингдек қўли бўш қолди дегунча дуога жуфтлайди:
- Художоним, ноумид қилма. Дуога очилган кафтларимни қуруқ қайтарма... Мушкулларимни осон эт.
Бир куни Ҳикматилла ишдан ҳовлиқиб қайтди:
- Онаси, шу хафта ичи Ҳажга бориш учун пул тўловини қилишимиз керак экан.
Маҳбуба эрига бош ирғади. Ичидан зил кетди-ю, бироқ индамади: "Бир хафта қолибди-я"
Ҳикматилла ҳам аёлидан тайинли садо чиқмагач, лом-лим демай ичкарига кириб кетди.
Маҳбуба бироз вақт ўтиб унинг ортидан хонага кирганда эрининг мук тушиб пул тахлаб ўтирганининг устидан чиқди.
- Оғайниларимдан унча- мунча оларим бор эди,- деди Ҳикматилла ишида давом этар экан хўрсинганча,- бироқ бу пуллар сафар ҳақининг учдан бирига аранг етар экан.
Ҳикматилла шундай деб оғир ютинди:
- Маҳбу... Мабодо Сарвар акам индамадиларми? Пулларинг ўзларингга керакдир демадиларми?
Маҳбуба кўнгли бузилиб бошини чайқади:
- Йўқ... Индамадилар. Ўзим ҳам сўрай олмадим. Ахир "Қачон қайтарсангиз майли" деб катта гапириб қўйган ўзимиз...
- Ҳаа...
Ҳикматилла ҳам бу мавзуда бошқа оғиз очмади.
Зум ўтмай хафта ҳам охирлади.
Борган сари Ҳикматилланинг кайфиятида ҳам тушкунлик аломатлари сезила борарди.
Бироқ Маҳбуба нима қилсин?
Қўлидан келгани дуо қилиш бўлса.
"Бугун охирги кун, - ўпкаси тўлди Маҳбуба,- аммо..."
Эрта тонгдан Маҳбубанинг телефони жиринглаганди. Қараса акаси...
- Ассалому алайкум, ака,- деди юраги бежо потирлаганча Маҳбуба,- яхши юрибсизми? Келинойим...
- Ваалейкум ассалом, - гапни калта қилди Сарвар акаси,- нима бўлди? Ҳажга борадиган бўлдингларми?
- Билмасам...- лабини тишлади Маҳбуба.
- Нимага билмайсан? - ҳайрон бўлди акаси,- тавба шунақасиям бўларканми? Бугун тўлов қилишнинг охирги куни эмишми?
- Ҳмм...
- Ҳаа майли, ишларингизни ривожини берсин...
Акаси тармоқдан узилгандан сўнг Маҳбубанинг қўли анча вақтгача ишга бормади. Сўнг базўр отланиб ишга судралгудек бўлиб кетди.
Тушга яқин акаси яна қўнғироқ қилди. Ҳажга кетишяптими, йўқми қизиқди. Синглисидан "Йўқ" деган жавобни эшитиб 'Ҳаа" деди, қўйди.
Асрга яқин уйга қайтган Маҳбуба охири чидолмади. Яна қадрдон жойнамозидан жой олди-ю, тўкилиб-тўкилиб йиғлай бошлади:
- Аллоҳим. Ўзингдан ўзга нажоткорим йўқ. Нетай, бебош юрагим ақлимга бўйсунмаяпти. Ҳажга боргим келса нетай? Мана сўнгги соатларгача бошқа инсонлардан ёрдам истамадим. Ўзингга таваккал қилдим. Сенга берган ваъдамда собит қолдим. Илтимос, Аллоҳим... Илтимос, Художоним орзумга етказ... Муборак шаҳарга қадам ранжида қилиш бахтига муносиб кўр...
Маҳбуба йиғлайвериб хун бўлиб кетди. Бу алфозда қанча ўтирди, билмади. Қачонки эри баланд овозда чақиргандагина хуши ўзига келди.
- Онаси, қачондан буён қўнғироқ қилаяпман, кўтарай демайсан, -деди Ҳикматилла ҳовлиққанча,- бўлақол тезроқ, Сарвар акам пулимизни тайёрлаб қўйибдилар. Ёнига яна қўшимча пул ҳам қўшибдилар. "Тўлов вақти тугашига икки соат қолди, улгуришингиз керак" дедилар...
Маҳбуба эрига ўгирилди.
Ҳикматилла сўзлашдан тўхтаб аёлига тикилди:
- Йиғлаяпсанми, онаси?
Маҳбуба янада кучлироқ йиғлай бошлади. Фақат бу сафар унинг йиғиси қувончдан эди.
@xazon_rezgi