📝Ўғирланган табассум.

Комил ишдан уйга қайтганда, уй тўзғиб ётган, уч боласи уйни бошига кийиб, тўпалон қилган, хотини овқат ҳам осмаган, катта қизи ярим куйдириб товада укаларига туҳум қовуриб берган бўлади. Бирма-бир қозонни, музхонани очиб кўради, усти ёпиғлиқ нимаики бор, "овқатми" деб қарайди... Йўқ, Сайёра овқат қилмаганига уч ёки тўрт кун бўлди. Музлатгичда гўшт ҳидланибди, олиб музхонасига тиқиб қўйди, тўрт кун олдинги овқатни олиб бориб пакетга солиб, аҳлат челакка ташлади. Кейин болаларини ухлатиб ўзи ичкари уйда ўтирган аёлининг ёнига кирди. Аёли интернетдан соч тўғноғич ясашни ўрганибди, шуни уч кундан бери ясаб ўтирибди, атрофи тўла лента, маржонлар...
Комил хотинига танбеҳ беролмайди, "қўйинг шу ишингизни, уйга, болаларга қаранг, ўзингиз ҳам овқат емагандирсиз, ҳамма нарсани яна олдингидек эплаб ўтиринг, пулни мана ман топиб келаман" деёлмайди...
Гапирса, хотини портлайди, чидаб бўлмас гапларни гапириб ташлайди.
Бундан икки йил олдин Сайёраникига келган одам унинг тутимига, озодалиги, саранжомлигига таҳсин ўқирди, овқат ёнида салати билан, яна камига пишириқ усти ёпиғлиқ кутарди Комилни...
Болалар озода, уларини ёнига олиб ўтирган пайтда Сайёра ҳудди она қушга ўхшарди.
Комил бир тиканни билмай босиб қўйди, ўша куни Сайёра учун дунёнинг оёғи осмондан бўлди. Енгилтабиатроқ аёлнинг қармоғига илинган эри бор-будидан айрилди. Ҳам мол аччиғи ҳам ҳиёнат зарбаси Сайёрани эсанкиратиб қўйди, туғиб, бола тарбиялаб ўтираверибди, уйига ўғри мушук оралаганини сезмабди...
Енгилтабиат аёл эрини анча шантаж қилишга улгурган эди, Комил ҳаммасини Сайёра билиб қолишидан чўчирди. Чунки хотинининг феълини яхши биларди, "кечиришдан кўра кечиб қўяверади" деб ўйларди. Шу сабаб ўша аёлнинг ноғорасига яхшигина ўйнаб қўйди. Шум аёл оладиганини олиб бўлиб, оҳирида Сайёранинг рақамига Комилнинг суратларини жўнатишни ҳам унутмади, "юрибсанда аёлман деб, сўрачи тиллаларинг ва уйингнинг хужжатлари қаёғда экан?!" деб кафти билан Сайёранинг бир уюм тилласини уй хужжати устида чангаллаб турган суратини жўнатди...
Буларни "жим" ҳазм қилишга Сайёранинг кучи етмади, эри ўзидан, оиласидан воз кечмаслигини ички туйғуси билан сезарди, энди-чи?!
Комил билан очиқча гаплашишди, ортиқча тониш энди жоиз эмасди, суратлар ҳаммаси исботи билан...
Энди ҳар қанча кечиримлар ҳам иш бермайди...
Сайёра кийинишга тушди, Комил унинг йўлини тўсди.
-Унда сиз кетинг!- кескир сўзлади аёли...
Шу куни Комил хотини ҳар қанча талаб қилмасин остонада тонг оттирди...
Мана икки йил ўтибдики, аёли "ўзим пул топишим керак" деб чиранади, Комил узатган пулга қўлини ҳам теккизмайди, ҳушига келса овқат қилади, ўзи емайди, ҳушига келмаса қилмай қўя қолади...
Аёлининг ёнида жим телефонини ўқиб анча ўтирди...
Ҳудди йўқ одамдай...
Кейин ухлаётган болалари ёнига кириб, қунишиб ўраниб ётди.