🌸СОЛИХА АЁЛ🌸

Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв...
-Мандан хавотир олма! Отдайман. Ээээ, ўлмайман хали.
Одатимга хилоф равишда бўлса ҳам, гуноҳ бўлса ҳам миқ этмай, чўккалаб, эшитяпман.
-Бугун бир миллион чиқарворайми? ...Якшанба куни юбордимку. Хозир тополмасам керак онаси... Биламан, тушуниб турибман...майли бир амалларман....
Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв
-Кредитми? Униям вақти келиб қолдими? Бонкдан келган ўша ходимга кредитга уй олган болам ва келинимни Россиядан ўлиги келди, хозир пулимиз йўқ, озгина сабр қилинглар демайсанми?... Чолим шу ёшда Тошконга кетди. Пул топиб келар, деганингда, балки раҳмилари келиб, сабр қилишармиди, деяпман-да...
Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв...
-Бир неварам рак, иккинчисининг кўзи минус саккиз, ота-онасининг ўлимидан сўнг гапирмай қўйди демайсанми?....Дедингми? Индашмадими?
Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв
- Қариндош уругимизда пул нима қилсин? Ҳаммаси ҳам биз каби бечора дедингми? Нариги ўглим ҳам Россиядаю уч ойдан бери ойлик олмабди, демадингми? Буйраги ҳам оғрийди, демадингми? Ха, биламан эшитишмайди, тушунишмайди... Майли , бир амалларман.
Йиглама кампир...
Уввввввв.....
- ...Светни қачан ўчиришди? Янги учечик нотўгри хисоблаяпти, унчалик кўп ёқмаганмиз демабсанда... Оғилдаги гўнгни сотворамизми кампир?... Молингдан эсталик бўлиб турмайдику! Қиш узааағ.... Таппини бир амаллармиз. Ану иккита ўрикни кестираман борсам, ўтиндан хавотир олма! ...Қантак, қантак...Биламан невараларинг ейишини, ўтин ҳам керакку кампир...
Увввв....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғиииииийқ... Увввв...
-Қаттиқроқ ишлайман деяпманку... Ха, қарзи бор уй эгасиникига келдик. Бугун ҳам озгина ишларини қилиб бердим. Лекин, хозир бир тийин пуллари йўқ экан. Бериб қолар.... Йиғлама, тушуняпман, дорига... Яшайди, яшайди неваранг. Барно ҳам гапиради, кўзи апараса бўлади.
Ҳаммасини тушундим.
Миямни пармалаётган овоз, анув кран ва шамолдан эмас, шу мўйсафиднинг ичидан чиқаётган экан!
Э,Аллох! Агар бир ғарибингни фарёди шу қадар бўлса, миллионлаб йўқсил, бечораларингники қанақа бўлади?!
Банк, кредит, дори, қарз, таппи, ўлим...
Бунақада луғатдаги барча сўзларни ёмон кўриб қоламанку!
Етим, есир, йўқсилни йиқитаётган, дард, йўқчилик... ўлимни тан олмайдиган судхўр банкларга, катта -кичик идораларга ўт қўйсам, дунёга ўт кетмайдими?!
Йигирма биринчи асрда таппи билан исинаетган болаларингни териб чиқсам, қуёш эриб кетмайдими?!
Ўглимни кўтарма краничалик кучи йўқ анави мўйсафидингни, дала-дашт, бозор, қурилишларда, ўрисни совуқ ўрмонларилаю, кариснинг заводларида қариетган минглаб меҳнаткашларингни қувватлантирувчи мурувати -бола, чақаси.
Нега анави чолни бунчалик оғир синаяпсан? Бояқишнинг жажжи қувватлантиргичлари ҳам ўчса қиёмат кўпмайдими?!
Ха, бечорага бир молнинг бўқини ҳам кўп кўраётган дунёя!
Илтимос Аллохим, бояги жалангдан ўн баравар, юз баравар кучлироғини электр, газ...ни сотаётганлар, ўмараётганлар, нотўғри хисоблайдиган хисоблагичлар ишлаб чиқарадиганлару, катта-кичик харомхўрларнинг, халқ хисобига чўчқадек семираетганларнинг устига ёғдир!
Болаларни отадан,ота-оналарни болаларидан айириб мардикорчилик қилишга мажбур қилаетганларни йиғиб қиёматга сургун қил!
Барча мевали дарахтларинг ўтин бўлиб ёқилаверса, болалигимда шираси тилимни ёрган қантагингни мазасини унутиб, ширин эртаклар эмас, дахшат, қиематларни ёзаманку!
Наҳот тарихда номим эртакчи эмас, исёнкор бўлиб қолади?!
-Бир миллионни бугун юбора олмайман кампир...иложим йўқ! Юрагимни эзма ...
....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв
Яна озгина эшитсам, мўйсафидни аранг тутиб турган темир тўсиқлар ҳам, уй ҳам, дунё ҳам дош бера олмайди...
Ўрнимдан бола, халта билан қандай сакраб турганимни билмайман.

Тушунарли. Демак уни қувватлантириб қўйиш ёдимиздан чиққан экан.
Кечга яқин шамол турди ва ҳеч қанча ўтмай унинг увиллашига яна бир нола қўшилди. Аввал уни ховлидаги эски , занглаган качалейникига ўхшатдим.
Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ.
Йўқ. Уники эмас. Ахир уйимиз тагидаги болалар майдончаси аллақачон таъмирланиб, барча ускуналар қатори эски темир арғимчоқ ҳам аллақачон алмаштирилганди.
Овоз ошхонада баландроқ эшитилаётгани учун деразадан ташқарига қарадим ва ҳаммасига тушундим.
Маҳалла томонда бўлаётган қурилишларнинг бирига ўрнатилган қурилиш кранларидан бирининг тумшуғи шамолда чайқалиб овоз чиқараётган экан.
Шамол яна кучайди.
Ғийқ-ғийқ...ғийқ-ғийқ...
Увввв....Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв
Негадир кўзимда ёш халқаланди.
Ташқаридан келаётган нолага ортиқ тоқат қила олмай деразани ёпдим.
Бироқ овоз ёпиқ деразани ҳам ёриб, миямни сур найидай пармалаб, қайси хонага қочмай ортимдан қувлаб беркингани жой қолдирмади.
Ғийиииииииииииийқ... Увввв
Ўша топда қалбимда Аллохга битта муножот бор эди. Яратган Эгам Шамол, кран, дераза, уй, мени... ва бутун борлиқни миллион зарраларга парчалаб ташласаю, дунёни қайтадан - Темуримнинг қурилиш майдонидаги каби содда, беғубор қилиб тиклаб берса...
Худди дилимдагиларни ўқиб тургандай табиат ўкириб йиғлаб юборди.
"Дунени оқизиб кетайми" деган шашт билан жала қуйди.
Ваҳимадан қўрқиб кетган ўглим пинжимга тиқилди:
-Аллох йиглаяпдими ая?
Уни багримга босиб бегубор кўзларига тикилдим. Нималардандир умидланиб, чуқур хўрсиндим...
Оқшомга яқин жала ҳам тинди. Асфалтни ариқча тополмаган лойқа сувлар эгаллаб, "денгиз" хосил бўлди. Тўлқин хосил қилиб суза бошлаган машиналар эса кемага айланди.
Бу манзарани кўрган ўглимнинг кўзлари порлаб, янги ўйин топганидан қувониб, пастда майдончада турган машинамизга ишора қилиб қичқириб юборди:
- Ваууу. Мани ўзим капитан бўламан. Кетдик ойи. Денгизда қолган қурт, қумурсқа, мушук, кучукларни қутқарамиз!
Уни бағримга босдим. Дилим ёришиб , бирга пастга тушдик. "Кема"да тўлқин хосил қилиб суздигу барибир чўкаетганларни топа олмадик. Унинг хафсаласи пир бўлсада анча айландик. Ахийри бир нарсага тушуниб менга далда берган бўлди:
-Майли, демак Аллох қутқарибди ҳаммани. Уйга кетдик, йўлда бирортаси чиқиб қолар...
Чарчаб ухлаб қолган "капитан"имни кўтариб лифт тугмасини боссам, келмади. Демак яна бузилибди.
Зинадан кўтарила бошладим. Иккинчи қаватга етмай, кимнингдир синиқ овози қулоғимга чалинди. Кимдир биров эшитмасин деб, ҳеч ким йўқ зинада, телефонда гаплашаётган эди
Овоз шунчалик дардли эдики, беихтиёр кечаги мўйсафид ёдимга тушди.
Ха, ана! Худди ўзику!
Зинанинг темир тўсиқларига суяниб турган бўлсада янаям қийшайиб, майишиб турарди. Назаримда яна озроқ оғса, тўсиқлардан қулаб тушадигандай қўрқиб кетдим. Шошиб кўтарилиб, йигирма уч йил аввал қурилган уй бақувват бўлсада, тўсиқлар омонатлигини, йиқилса майиб бўлишини айтгим келди-ю, қўлимдаги болам ва қайтишда дўкондан тўлдирилган халта билан одатдагидек иккита зина оралаб сакраб чиқолмай, огир кўтарила бошладим;
-Хоп, хоп дедимку кампир. Юбораман. Озгина сабр қилгин. Эрта-индин бериб қолар....Қанча?....Вай-бў!!! Жа баланд нархку! Озроқ тушмасмикан? Апарасияси шунақа қимматми? Дори -дармони ичидами ишқилиб?....Майли-майли йиғлама. Раҳматли болам ва келинимнинг арвохи чирқирамасин!...
Қулоғимга аввал телефон орқали кимгадир берилган савол, далда, таскин... сўнг яна жаладан аввалги қўрқинчли овоз эшитилди;
Ғийқ-ғийқ..ғийқ-ғийқ... Увввв...
Қўлим банд, қулогимни беркитолмай зинага ўтириб қолдим.
Сўнг яна далда, таскин, савол:
- Неварамиз албатта оёққа туриб кетади. Синглиси Барнохонни кўзини ҳам апарасия қилдирамиз. Балки Тошконга олиб келармиз....Қимматмас, ахмоқ хотин! Зато бағда анча тажрибали дўхтирлар бор!

📝ҚИЁМАТ ҚЎШИҒИ

Хонадонимизга кириб келган усталарнинг бири дархол эътиборимни тортди.
Отам қурам мўйсафид. Дўхтир зоти синчковда. Дарров ранг-рўйга назар ташлайди. Бир сония етарли бўлди.
Бу рангпар, хилвираган вужудда анчагина дард маҳкам ўрнашиб олганди. Ҳаёлан уларни бир-бир санаяпману, кекса, касалванд уста норғул ёшлар орасида нима каромат кўрсата олишига ақлим етмади. Танасидаги дардлардан ташқари, нигоҳи, юрагидан сизиб, руҳий холатини ошкор қилиб қўяётган яна бир дунё изтироблари ҳам бор эди.
Дадамни соғиниб қолган Темурим қўққис югуриб бориб мўйсафидни қучоқлади. У ҳам набираларини соғинган чоғи чўккалаб ўғлимни қучоқлаб, хидлади. Мижжасида ёш қалқди. Сўнг уни кўтармоқчи бўлдию, туриб улгурмай чайқалиб , гандираклаб қолди. Уста йигитлар ушлаб қолмаса бола билан йиқилиши турган гап эди. Бечора қизариб, хижолатланиб Темурни аста ерга қўйиб, аранг эшитиладиган паст овозда менданми, унданми узр сўради.
-...Айбга буюрманг қизим. Невараларимни согиниб қолибман. Биздаям битта шунақа сариғвой борда.
Унинг ғижимланиб отиб юборилган қоғоздан абгор юзига қараб дадамни эсладим.
Йўқ. Дадам анча хушрўй. Нурланиб туради. Айниқса жилмайганида, кулганида.
Бу одам эса кулса ҳам ёзилмай, бадтар ғижимланаетганга ўхшарди.
Энг дахшатли манзарага охирида эътибор берибман. Танаси бир томонга огиб турар экан. Бу менга энг енгил шабада ҳам йиқита оладиган қурилиш майдонидаги эски, омонат кранни эслатди.
Уларни бошлаб чиққан қўшнимиз лаби-лабига тегмай усталарнинг ишини мақтар экан, кўнглимдан ўтаётганларни сезгандай мўйсафидга алохида урғу берди:
- Айниқса Комил амаки зўр! Халол, чаққон, тажрибали...хуллас "нўмер адин" қурувчи. Ёшига қараманг! Ўнта йигитга дам беради. Ухламаса ҳам ишини битиради. Қолганларни ҳам ортиқча дам олдирмайди. Ўшанчун ишлари унумли. "Ремонт" га эса гап йўқ! Ўзингиз кўрдингизку!
Короче, афсус қилмайсизлар қўшни. Нарх ҳам бозордагидан анча арзон. Сув текин деса ҳам бўлади. Иккиланманг!
Усталар хонадонимизни бир қур кўздан кечириб, иш хажмига қараб, инсоф билан нарх айтишди. Маслахатлашиб, бир тўхтамга келиб қўнгироқ қилишимизни айтиб кузатиб қўйдим. Уларнинг ҳам бошқа жойда бир ойлик ишлари бор экан.
...Темурбек қурилиш-қурилиш ўйнашни ёқтиради. Машиначалари ичида энг кўпи - қурилиш крани. Бўлакларга бўлиб , сочиб ташланадиганидан митти машинадан тортиб, энг сўнги русумда, замонавий, электрон бошқарувли , бир қанча ишларни бажара оладиган, крани ҳам бор. Орқа, олдинга юради. Ипга боғланган ўйинчоқ тўсинларни кўтариб "қурилиш майдони"га етказади. Вақтида қувватлантириб қўйсак бўлди.
Ўша куни ҳам у одатдагидек меҳмонхонани қурилиш майдонига айлантириб, севимли краниги харакатга келтирди. Қолган ишларни мен бажараман. Аввал майдонни тозалаб , бир сават "лего" ғиштларни тўкиб, энг бақувватларидан пойдевор қуришим керак. Ролга кириб "ишчи"ларни гапиртириб турмасам гап ҳам эшитиб оламан. Ҳар куни вазифамни аъло даражада бажариб, маҳорат билан ролларимни ижро этардим. Бугун шаштим анча паст. Ҳаёлим жойида эмас.
Бетон аралаштиргич, эксковатор, бульдозер хатто оддий юк машинасини ҳам эплаб "мина " олмадим. Онасининг кайфиятсизлигини илғаган Темур ҳеч кимга ишонмайдиган кранини бошқарув ускунасини қўлимга тутди:
- Майли, бугун сиз кран мининг!
Бошқарув ускунасини қўлимга олиб, "прораб"нинг буйруги билан ипга боғланган "тўсин"ларни кран тумшугига илиб, тугмачасини босдим... Ҳар доим ишларни енгил бажарувчи машина негадир бу сафар юкни кўтара олмай бир-икки чирандию, ўчди.
Темур тўполон кўтариб, маъсулиятсизлигим учун койиди, сўнг аллақаердан қувватлантиргични топиб келди.

— Қудрат ака! Эшикни очинг мен келдим ... оғир қадамлар кимнингдир инграган овози келди сўнг эшик очилди ва эшик секин  ғижирлаб очилди . Ичкарида Қудратнинг ғамгин ва қизариб кетган кўзлари кўринди
Автобус бекатига тушишганида Қудрат олдин тушди. Ва гўё танимагандек олдинга юриб кетди. Сўнг Самия тушди. У хам бир бирига бегона одамдек кетиб боришарди.
Умрзоқ амаки худога шукур хеч нимани пайқамади. Унинг тиззаси оғриган сабаб анча орқада қолди.
“ Отамнинг тоби қочиб қолибди... Тезроқ етиб боришим керак.. “ деди Самия ўша куни тушлик пайти ётоқхона эшиги олдида Қудрат уни тўхтатганида Менинг бурчим уни холидан хабар олиш. Онам вафот этган. Ёлғиз отам бор. Уни холидан хабар олишим шарт!
Қиз ташвишда эди. У икки қадрдон кишисини хам бирдек яхши кўрарди.
Автобусга чиқишдан аввал қиз нақ ўн саккизинчи марта қайта сўради:
— Бугун отам билан гаплашасизми? Ортиқ яшириниб юролмайман.
— Албатта , жиннивой ! Албатта гаплашаман! Ахир совчи жўнатаман, деганим билан оилада аёл киши бўлиши керак, менинг хам онам хам отам йўқ. Шу сабаб отанг билан ўзим гаплашаман.
Ха Қудрат етим эди. Отаси хақида умуман хеч нарса айтмас, онаси эса ёлғиз фарзандини хеч нарсага зориқмасин дея. ўгай ота зулмини кўрмасин, дея бир ўзи ўғлини ўзи тарбиялади. Аммо онаизор Қудрат мактаб ёшида оғир касалликдан вафот этади. Ёлғиз қолган Қудрат бир ўзи оёққа турди . Уни ҳаёт ўзи тарбиялаган эди. У Ёвуз ва Бегона Турмуш чорраҳаларида шошиб қолмади. Унинг марҳум онаси уни кучли бўлишга, ҳеч қачон таслим бўлмасликка ўргатган, азоб берганларга қайта жавоб беришга ўргатган эди.
“ Менинг лўғатимда “ ЙЎҚ” деган сўзнинг ўзи йўқ....”   деганди ўша висол кечасида бир ҳафтлаик айрилиқдан сўнг хонасига кириб келган Самияни бағрига босиб илк марта бирга қовушганида , қиз бор эркини йигитнинг қўлига топширганди.
“ Сени ўзимники қиламан, деб қасам ичгандим мана меники бўлдинг... Энди сенга уйланаман.... Менга ҳеч ким “йўқ” дея олмайди.. дея ўша тун тонггача қизнинг қулоғига шивирлаганди.
Шундан сўнг эртасигаёқ ётоқхонага кўчиб келиб олди.
Аммо Самиянинг отаси Жалол амаки у истагандек осонгина “ХА” дейдиган кимса эмасди. Ўзига яраша кибри ва важоҳатга эга бўлган бу киши айни дамда маҳаллада бош қассоб эди. Унинг қўлидан гўшт татиб кўрмаган бирорта одам қолмаган. Бутун туманга хатто қўшни туманларга хам номи таралган бу одам айни дамда юрак ҳуружига учраган куйи шифохонага тушганди. Самия етиб келган оқшом уни ўзи оёқлари билан юрганча уйга кириб келди.
— Ота !!! — ўша ондаги манзара  ёдига тушиб Самия ёлғиз совуқ хужрада кўзини очди. Нақ  икки кунлик тергов  совуғидан энди борлиқни хис қилаётган қиз нималар бўлганини эслашга уринди. Аммо аксига олиб хадеб қорнини силайди.
“ Йўқ .... Менинг болам ўз  отасини  ўлдирмайди...”   шивирлади ўзига ўзи.
Терговчи шошганча қиз ўтирган хонага етиб келганида уни йўлини навбатчи нозир тўхтатди:
— Майор Назаров ! Сизни зудлик билан экспертлар чақиришаябди!
Изқувар Назаров асабийлашганча Самия турган бўлмага кўз қирини ташлаб қўйди, хонага ўрнатилган микрофондан Самиянинг овозини эшитгани сабаб ўз  шубҳаларига калит топганидан жўшиб келаётган эди. Ичида сўкинган куйи  нозир билан бирга  ер остидаги Лаборотория бўлинмасига тушди.
— Жаноб майор, биз ўша уйдан бошқа мурдани топдик. Шаҳриёр Назаровнинг кўзи катталашиб кетди. Юраги тез тез уриб кетди.
Навбатчи нозир ҳисобот бера бошлади:
— 24—25 ёшлардаги йигит. Шахси аниқланди. Қудрат Абдуллаев. Миллати ўзбек. Гумондор билан битта курсда ўқиган. Битта ётоқхонада яшаган. Қўшни Б. туманидан. Судланмаган. Аммо майда безориликлари сабаб бир икки бора ХТА тарафидан жаримага тортилган. Марҳум билан гумондор ўртасида анчайин яқин муносабат бўлганлиги хақида гувоҳларнинг шоҳидлиги бор.
— Мурдани қаердан топдингиз ? бу савол ортиқча эди. Чиндан хам каллаванинг учи барибир Самияга келиб тақалмоқда эди.
— Ўртоқ майор! Хонага чопиб кирган ҳамшира Шаҳриёрни излаб атрофга қаради — Ўртоқ майор!

📝ПАДАРКУШ  ҚИЗ  2 қисм

Улар ўшандан бери бирга эдилар. Севгининг нақадар ёқимли  туйғу эканлигини хам ўшанда тушунган қиз, еттинчи осмонда парвоз қилиб юрган эди. Аксига олиб тез орада ЁЗ  кириб келади. Ва вақтинчага улар бир биридан айрилишади. Аммо бу ходиса аввалроқ содир бўлди. Балким бу вақтинчалик эмас мангуга айрилиқ дейиш хам мумкин эди. Сабаби Қудрат хам оддий бошқа эркак жинсига мансублигини беҳосдан фош этиб қўйди. 25 май оқшомида йигит беҳосдан қизни бағрига босиб лабидан бўса олмоқчи бўлди.
Табиийки қиз йигитни ўзидан итарди.
— Бизга қарашаябди .. деди Самия секин йигитдан ўзини нари олиб ҳиёбон тарафга қараб кета бошлади. У Қудратни хам бошқа йигитлар каби фақат “жисмоний истак қули” экан дея хулосага келди. Шу сабаб жахл билан олдинга юриб кета бошлади.
— Самии!! Жоним! Тўхта! Илтимос! ( Бу сафар ялинишга тушган Қудрат бир сакрашда қизга етиб олди) — Жоним! Мени кечир сени жинниларча севганим учун ўзимни бошқара олмай қолдим! Ахир мени хам тушун эркакман ахир! Баъзан хис туйғуларим танамдан отилиб чиқиб кетадики !!
Қиз Қудратни телбаларча севардими?   Терговчи хонасида ўтирганида хам мана шу ҳаёлларни ўйларди халос.
Қудрат чи ? У Самияни севганмиди? Менимча ха .. У хам севганди.... Севганда хам девоналарча севарди. Қизга бўлган  ишқи сабаб аввалги  хотинбозлик  қилмишларини тақа тақ тўхтатган хам эди. Унинг кўзлари қаёққа қарамасин фақат Самияни кўрарди.
,,,, Терговчи Назаров миқ этмай ўз айбига иқрор бўлиб турган қизга ачиқланиб қарарди.
Бу хонада нималар содир бўлган бўлса хам албатта одам ўлдирилган. Ошхона пичоғи нақ кўксини ёриб ўтган эркак жасади, сўнг ваҳима билан отиб юборилган ва бошқа ердан гулзордан топилган  пичоқ сртидаги одам қўлининг изи.. Бу излар Самиянинг қўл излари  эди.
Батамом барча қилғилиқлар, барча далиллар ягона тирик гувоҳ ва гумондор Самияга қаратилган эди. Хатто Судга хам хожат қолмай қизни қотиллиги исботлангандек эди.
Ахир қиз хеч қаёққа қочиб кетмай милиция ходимларига қўнғироқ қилган хам ўзи эди.
Аммо Фақат   Терговчи буни тан олмас, қалбининг қай бир четида миттигина илинж “Қизни қотил эмас, у ниманидир яшираябди ёки ҳимоя қилаябди ” , дея шивирларди.
Самия Қудрат билан нақ  бир ҳафта аразлаб гаплашмай юрди. Хар куни  беш олти марталаб қизнинг деразаси тагида кутиб ўтириб чиқадиган сўнг эса яна шундай махзунлик билан изига қайтиб кетадиган йигитни кўрган бошқа хонадагилар “Телба ошиқ” дея янги лақаб тақишганди.
Қизни эса “Ёвуз маъшуқ”қа чиқаришди.  Саккизинчи куни Қудрат келмади. Унинг хонасида хам чироқ ёнмади. У қиз учун атай ётоқхона рўпарасидаги 4 қаватли уйларнинг Самияга кўриниб турган учинчи қаватидан ижарага уй олганди. Аммо бу кеча унинг зангори ромли деразасида чироқ ёнмади. Самия илк марта уни соғинганини англаб етди. Дугонаси Гули қизни хам интизорлик билан бўм бўш хонага термулиб қолганини анча кузатиб қолди.
— Дониёрдан сўрадим. Қудрат бир ҳафтадан бери ўқишга хам чиқмаябдикан.... секин гап бошлади Гули ( Дониёр параллел гуруҳдан Қудратнинг курсдоши, Гулини ёқтирарди ) — Бу холида йигит яна очесленияга учраб яна курсдан хайдалади....
Самия индамади. Шунчаки узоқ вақт деразадан қараб тураркан, нақ  уч соат шу куйи қотиб турганини эслади. Ошхонага чиқиб сув ичмоқчи бўлди.
Соат тунги 22. вахтёр аллақачон эшикни қулфлаган. Гули ухлашга ётди. Самия эса секин коридордан пастга тушаркан ўзидан соҳта чеҳра ясади. Шоша пиша навбатчи вахтёр Комил акага “Онаси касалхонага тушиб қолганини. Шошилинчда эканини айтаркан, мажбуран эшикни очтирди. Ва шошилганича катта йўлга чиқди. Рўпарасидаги қақайиб турган қоп қора уйга қараркан. Хаммасида чироқлар хали ёниқ фақат унинг учинчи қаватдаги деразасида чироқ ўчиқ эди. Барча қизлик  иффати ва қадрини унутиб Самия зинадан юқорига кўтарила бошлади. Оёғидаги бинафшаранг шиппак  бетон зинада заифгина шип шип этиб овоз чиқаради. Ҳаяжон билан ўша эшикни тақилатади. Юрак дупури ўзига эшитилади. Узоқ кутди.

📝ПАДАРКУШ  ҚИЗ 1қисм

Агарда йигит киши сенинг пешонангдан ўпса борми, У ўзини сенинг ҳимоячингдек ҳис қилишингни истаётганини билдиради. Унинг табассумида ошиқ  ишқидан кўра кучлироқ — ота меҳрини кўпроқ  англайсан..
Самия пойтахтдаги номдор олийгоҳларнинг бирида таҳсил оларди. Ёзги сессия адо бўлгач ўзининг туман марказига — ота уйига қайтиб келаётган пайт эди. Ҳаво хаддан ташқари дим, ғарубдан эсаётган гармсел шамол чошгоҳ пайтида янада кучайди. Табиатан нозик навниҳол бу оқбадан хушрўйгина қиз уч соатлик йўл азобида гўр азобига хам рози бўлиб кетди. Ўзи оқ сариқдан келган тўқ каштанранг сочлари чиройли чинни юзига ярашиб тургувчи бу қизни кўрган ҳар қандай эркак ошиқ бўлиб қолиши тайин. Эгнида сутранг матоли пушти ва жигарранг гулли этаги тиззасини бехос ёпиб турадиган ёзги енгил кўйлакда қиз автобуснинг энг сўнги ўриндиғида айёвсиз офтоб нурлари тафтини беркита олмаётган “Фонетика” конспект дафтарини боши узра соябон қилганча кетмоқда.
Автобусда одам кўп. Қариялар (Ҳудога шукур бу иссиқда уй уйида рўза лаззатидан масрур кўчага чиқмаган)  ўрта ёшлилар ва  қолгани ўзи каби ёш яланг йигит қизлар. Коллежд ва институтдан қайтаётган йигит қизлар хам бисёр эди.
Самия қанча истаса хам ўзидан бир қадам нарида турган бўйлари узун қош кўзлари қоп қора бежирим ўсган соқолчалари ўзига ярашиб турган йигитга қарай олмайди. Сал нарида қўшни маҳалада яшайдиган Умрзоқ амаки тўғри Самияга рўпара бўлган ўриндиқда ўтириб олган. Ўртада  йўловчи кўп бўлса хам одамлар орасидан тирсаклар орасидан қизнинг бегона аммо анча хушсурат йигитга қараб кўз уриштириб келаётганини фаҳмлаб қолиши мумкин эди.
Йигитнинг эгнидаги кулранг футболкаси жазирамада анча терлаб бароқ жундор кўксига ёпишиб қолган, бақувват бисепс мускулари иссиқдан таранг тортганми реза реза тер оқаётган бўйин томирларида қон гупирмоқда.
Иссиқ жонидан ўтганига қарамай қора баҳорий шимда (  ахир қора ранг иссиқ серқуёш фаслда энг нотўғри  ранг) эхтимол йигитнинг бу шошмашошарликда эгнига илишга бошқа  кийим топа олмай қолгани билан ҳеч кимнинг иши йўқ эди.
Йигит ундан кўзини асло узмас, Самия кетар чоғидаги ётоқхона остонасидаёқ унга етиб олган эди.
— Сами ... Оқшом салқинда йўлга чиқ ... Ёки эрталаб   саҳар мардондан.. Йигитнинг бўғиқ  аммо  ялинчоқ овози  шу топда қизнинг рахмини  келтирди “ У сира хам ялинмасди... “  ўйлади қиз. “ Доим буйириб келган. Гўё хамма нарса у учун аталган—у, барчасини ўз хожасидек битта битта эгаллаб келган”
Қудрат. Исми жисмига монанд бу йигит, Самиянинг параллел (қўшни) гуруҳидаги курдоши, у билан ( жуда қизиқ ! битта туманда яшасалар хам олийгоҳда иккинчи курсида танишиб қолишган)) Бунга сабаб балким Қудратнинг ўтган йили “очесление” яъни “қарздорлик сабаб “  олийгоҳда бир йил ўқимганлигимикан, ишқилиб Қудрат иккинчи курсдан қайта  ўзидан уч тўрт ёш укалари сингиллар тенги йигит қизлар билан ўқий бошлаганида Самияни учратганди.
Ўшанда серқуёш куз кунлари эди. Бу воқеа биринчи курснинг безори талаба йигитлари хўжалик мудираси Каромат опа олийгоҳ атрофидаги газон ўтларга резина ичакда суғиришни буюраётган маҳалда содир бўлганди.
Қаторасига тўрт пара дарсдан хориб чарчаб чиққан Самия ва дугонаси Гули ( ха, ўша Паркентлик қиз) олийгоҳ йўлкаси бўйлаб кутубхонага “Ожеговнинг Луғат китоби”ни    олиш учун кетишаётганди. Орқадан бир иккита йигит курсдошлар оҳирги тўртинчи пара паточний (йиғма)  дарсда ўтирган қўшни гуруҳ йигитлари чиқиб келишаётганди.
Буни қарангки бир зумраша йигит резина шланг сувни Самияга қарата тўғирлаб сув сачратса бўладими?!
Қилган ишидан хохолаб кулганича “ Яхдеккина бўлдизми”  дея пичинг қилган эди.
“ Хе башаранг қурсин! Тентак! “ дея Гули шанғилаганча Самиянинг ярим хўл бўлган либосини рўмолчаси билан арта бошлаган эди. “Зувв”  этиб шамолдек  уларнинг ортидан  бир бақувватгина йигит ўзиб кетди. Шартта қочишга хам улгурмай қолган биринчи курс йигитни жағидан битта шапалоқ ташлаб қолди!

🔴​️🔵 ШУМҚАДАМ😞

(Тошюраклар орасида қолган норасида қисмати)😔

😢Бардошингиз етса ўқинг. 

Докторлар бу хомилангиз хавфли дейишди. Туғсангиз соғлиғингиздан айриласиз. Назира опа ўз қарорида туриб олди. Вақти келиб ўғил чақалок туғилди. Назира опа ярим жон бўлиб қолди. Эри хатто ўғли хақида сўрамади ҳам. Аёли соғлиғидан қайғурарди. Собир ака аёлини жуда севарди. 
Катта ўғли ўн ёш, иккинчиси етти ёшда эди. Каттаси укасига умуман қарамасди. Онаси у туфайли касал бўлиб қолгандида. Кичиги бошида ўйнатиб юрди. Акаси сўкавергач у ҳам болага қарамай қўйди. 
Назира опа роса куюнар, Аллоҳдан ўзига фарзанди учун узоқ умр тиларди. Фақат Назира опагина болага қарар, бошқалар наздида чақалок шумқадам эди. Йиллар ўтгани сайин Назира опанинг соғлиги ёмонлашарди. Бола уч ёшда ҳаммадан ҳайиқар бирор ширин сўз эшитмасди. Ҳамма уни турткиларди. Олти ёшга тўлганда эса....😔😭😭

ДАВОМИ 👇👇

📝ИЧИМДАГИ ДУШМАНИМ.

Ўктам Олимович, сизни онангиз сўраб келди.
Креслода виқор билан ўтирганча аллақандай қоғозларни титкилаётган Ўктам аканинг юзи буришди. Ишдан чалғиб кетгани учун столни асабий муштлади. Шу маҳал эшик очилиб, каттароқ идиш кўтарган Салима ая кўринди.
— Яхшимисан, ўғлим? — деди ая хижолатомуз. — Сениям безовта қилдим. Тушлик олиб келгандим. Барибир, уйда пиширилган таом бошқача-да.
Ўктам аканинг пешонаси тиришди.
— Ойи, ахир пастда ка-а-а-тта ресторан бор, бирор нима егим келса, тушиб олиб чиқавераман.
— Лекин, болам, дўхтир кўчанинг овқатини емаслигинг кераклигини айтганди-ку, ошқозонинг…
— Айтаверади-да ўша дўхтирларингиз! Ойи, сизни ҳеч тушунмайман-да! Зарилми шунча йўл босиб келишингиз? Яна ишдан чалғитдингиз.
— Кечирасан, болам, сени касал бўлиб қолмасин деб…
Онасининг мунгли нигоҳларини кўриб, Ўктам ака бироз ҳовуридан тушди.
— Узр, ойи, ўзи шунақа асабим чатоқ. Иш, биласиз-ку! Хафа бўлманг! Овора бўлиб юрманг, дейман-да. Энди…
— Майли, болам, мен кетақолай. Сениям вақтингни олиб қўйдим. Мана буни еб ол. Сен яхши кўрган манти.
Салима ая қўлидаги идишни стол устига қўйди-да, хонадан чиқиб кетди. Ўктам ака эса калласини маҳкам сиқиб, жаҳлини босишга урина-урина яна ишга шўнғиди. Шу пайт телефони жиринглади.
— Ҳорма, намунча ишламасанг? — деди бирга ишлайдиган собиқ курсдоши Жалил. — Тушлик вақти бўлди, юр.
Ўктам ака қоғозларини йиғиштириб, котибасини чақирди.
— Менга қаранг, — деди сўнг қўл қовуштириб турган қизга стол устидаги идишни кўрсатиб. — Мана буни бирга еб оларсизлар. Биров сўраса, тушликдаман.
Тўсатдан жиринглаган телефон раҳбарнинг хаёлини бўлиб юборди.
— Уфф, — деди у телефонда таниш рақамларни кўраркан. — Иш вақтида қўнғироқ қилма, деб минг марта айтганман бунга!
Ўктам ака телефонни кўтарди-да, жаҳл аралаш бақирди:
— Мен сенга неча марта айтганман иш пайтида безовта қилма деб!
Нариги томон бироз сукунатга чўмди. Сўнг Салима аянинг маъюсгина овози эшитилди:
— Бу менман, болам.
— Э, узр, мен Насиба деб ўйлабман, — деди Ўктам ака бошини қашиб. — Тинчликми, ойи, нима гап?
— Ўзим… Тушлик қилиб олдингми?! Ишларинг яхшими?!
— Зўрман, ойижон, хавотир олманг, тушликни энди қиламан. Ҳали вақт бор.
— Менга қара, ҳамма нарсаниям еяверма. Биласан, ошқозонинг касал. Ёғли овқат ема. Суюқроқ овқат е.
— Оббо, хўп, ойи, хўп! — деди Ўктам ака. Сўнг овози хийла баландлашди:
— Менда қасдингиз борми?! Аввал ишхонага келиб, ишнинг белига тепардингиз, энди телефон қилишга ўтдингизми?! Нимага тушунмайсиз, мен энди ёш бола эмасман! Ҳадеб ўргатаверманг! Ишим кўп! Телефонни келинингизга беринг!
Нариги томондан Насибанинг овози эшитилгач, Ўктам ака унга бақириб берди:
— Мен сенга айтгандим-ку ишдалигимда халал берманглар, деб. Яна бу нима қилиқ?!
— Мен нима қилай, дадаси, ўзлари: “Келин, телефонни бериб туринг, ўғлим билан гаплашай”, деб туриб олса, — деди Насиба истеҳзо билан. — Битта гапга кўнмаганидан кейин бердим-да, нима, тортиб олишим керакмиди?
— Бўлди, гапни кўпайтирма, ишимни тугатиб бораман.
Ўғлининг хайр-маъзурни ҳам насия қилиб алоқани узгани, келинининг заҳарханда гапи аянинг кўнглига оғир ботди. Салима ая қалбига наштардек қадалган бу тикан азобини унутиш учун ўзини чалғитган бўлди…
Ўктам акани тағин ўша собиқ курсдоши тушликка таклиф қилди.
— Иш фаолиятида сусткашликка йўл қўйгани учун Ўктам Олимович директорлик лавозимидан озод этилсин! — деди Ўктам аканинг бирга ишлайдиган собиқ курсдоши киноя аралаш. — Тушунмадим, оғайни, бу нима деган гап? Қанақа сусткашликка йўл қўйдинг яна?!
Ўктам аканинг ғазабдан қўли мушт бўлиб тугилди.
— Шунақаям разил бўласанми?! Мен сенга ишониб, лойиҳангга пул ажратгандим! Сен аблаҳ номардлик қилдинг-а!
— Мен?! Мен қилибманми, қўйсанг-чи!
— Нима, мени гўл деб ўйлайсанми?! Гарданимга тушган, оёғимдан чалган камомад қаердан чиққанини аниқладим! У сенинг лойиҳангга ажратилган пул бўлиб чиқди. Аниқроғи, мен сенга ажратган маблағ кераксиз мақсадларга сарфланган.