Oyoqlarim jonsiz edi ösha kun,
Onam yotar nur yog'ilib yuzidan.
Yotar edi közlarini yumib beun,
Faryodlarim oqar edi
közimdan. . .
Muzdekkina yuzlaridan
öpardim,
Tökilardi jonim kipriklariga
Onam bor deb kiprik qoqmay
ötardim,
Igna tig'li g'amning
köpriklaridan.
Bugun esa oyoqlarimda jon yöq,
Sinib ketgan rayhonlarga
aylandim.
Yuragim bir suyuqlik mador yöq,
Sog'inchlarga, armonlarga
aylandim.
Onam ekkan olmalar köksin
egib,
Mevalarin azoblardan ingraydi.
"Pishig'iga afsus kelmadi yetib",
Deya, Otam unsizgina yig'laydi.
Öriklarning shohidagi
holvalarga,
Yetar payti og'zi tegmay ketgan
Onam.
Köz yoshlari tizib nafis
nodalarga
Borsa kelmas manzillarga
yetgan Onam.Oyoqlarim jonsiz
edi ösha kun,
Onam yotar nur yog'ilib yuzidan.
Yotar edi közlarini yumib beun,
Faryodlarim oqar edi
közimdan. . .

Armonim Onam