Buni anglash esa yanada og‘ir. O‘zimni qandaydir botqoqqa botib borayotgandek his qilaman – harakat qilaman, lekin natija yo‘q. O‘tgan oy ham shunday edi, undan oldingi oy ham… Va shu ketishda, yana bir yil o‘tadi, men esa shu holatda qolaveramanmi?

Menga nimadir etishmayapti. Irodami? Intizommi? Umuman, nimadir qilmoqchi bo‘lganimga ishonchim bormi? Hammasi chalkash.

Ba’zida o‘zimga "Hammasini tashlay, shunchaki oqim bilan ketaver" deb aytgim keladi. Balki shunday qilish osonroqdir? Lekin yurak tubida bilaman – men bunday bo‘lishini xohlamayman. Lekin xohlamaslikning o‘zi yetarlimi? O‘zimni qanday tortib olishim kerak?

Har kuni o‘tib ketayotgan daqiqalar ortga qaytmaydi. Buni tushunaman. Lekin tushunishning o‘zi yetmaydi. Harakat qilish kerak. Faqat qanday?