#Номсиз_ҳислар
- Сен ялмоғизни малайи, ифлос, м*, ф*, Опамга сен кун бермагансан! Бугун келиб қолмаганимда нима бўларди? Сени бугун бир четка ўзим сураман, ифлос, - Ҳанифани синглиси Замира кўча эшигини очди-ю, Нозимани хонасига қараб юрди. Оғзига нима келса қайтармади. Онаси қўймаётгани учун жим юрганди. Бугун ўқишдан кейин оласини кўргани ўтай деб кирганди. Роса чақирди, кейин, ичкарига кира бошлади, ҳовли бурчагида лойга беланиб ётган опасини кўрди-ю, кўзига дунё қоронғу бўлиб кетди. Тезда дадасига, кейин тез ёрдамга қўнғироқ қилди. Опасини шифохонага элтгач, ҳолати барқаро, лекин, фарзанди олиб ташланганини эшитди. Кўзига қон тўлиб опасини келинлик уйига йўл олди. Бу сафар олдидан чиққан онасига қарамади. Бир қориндан талашиб тушган, жигари, яхши-ёмон кундаги сирдошини аҳволи уни ёмон кўйга солди. Аламларини ҳаммаси тўплаб бир қилиб олишга қарор қилди. Нозима ўзидан 10 ёш катта бўлишига қарамай чайир Замирага кучи етмади. Сочидан судраб ҳовли ўртасига олиб борди.
- Ҳей, қудахола! - бақир-чақирдан ҳовлига апил-тапил кийиниб чиққан хотин юзи жаҳлдан буғриқиб кетган келинини синглисини кўриб қўрқиб кетти. Қизини сочини қўлига ўраб чирқиратиб ётибди.
- Яна бир марта опамга қаттиқ гапириш тугул, ёмон қарасанглар рўпараларингда мени кўрасизлар! Сен шайтонвачча! - Нозимани сочидан кўтариб юзини юзига тўғрилади. - Шалтоғингни ўзинг тозала! Ифлос! Опамни сенга хизматкорликка бермаганмиз! Сен ж***ни ҳамма кирдикорингни биламан. Ўзи бир шармандасан, баттар шармандангни чиқармай! Ўзингни билиб юр, - "десерт"ига бир икки тепки билан шапалоқни аямади.
- Ўлдим-куйдимлариз тўйгачамиди, почча? - ишдан келган поччаси ҳам насибасини олди. - Битта опамни ҳимоя қилолмадизми, эркак! Ўлди болангиз, уволи уради ҳали ҳаммангни! Суфе одам деган ном! - Маъмур келиб қолди шу пайт. Замирани индамай судраб машинага чиқарди. Ортига қайтиб куёви Жамолни юзига чунонан тарсаки тушурдики, бу аламдан эканлиги яққол сезилди. Ҳовлидаги ҳеч кимдан ортиқча садо чиқмай қолди, токи, Маъмур уйни тарк этмагунча. Сўнгра, қайнона ўғлини ёнига яқинлашди, Нозима юзидаги яралардан оқаётган қонни артаркан тинмай қарғанарди.
- Сен ялмоғизни малайи, ифлос, м*, ф*, Опамга сен кун бермагансан! Бугун келиб қолмаганимда нима бўларди? Сени бугун бир четка ўзим сураман, ифлос, - Ҳанифани синглиси Замира кўча эшигини очди-ю, Нозимани хонасига қараб юрди. Оғзига нима келса қайтармади. Онаси қўймаётгани учун жим юрганди. Бугун ўқишдан кейин оласини кўргани ўтай деб кирганди. Роса чақирди, кейин, ичкарига кира бошлади, ҳовли бурчагида лойга беланиб ётган опасини кўрди-ю, кўзига дунё қоронғу бўлиб кетди. Тезда дадасига, кейин тез ёрдамга қўнғироқ қилди. Опасини шифохонага элтгач, ҳолати барқаро, лекин, фарзанди олиб ташланганини эшитди. Кўзига қон тўлиб опасини келинлик уйига йўл олди. Бу сафар олдидан чиққан онасига қарамади. Бир қориндан талашиб тушган, жигари, яхши-ёмон кундаги сирдошини аҳволи уни ёмон кўйга солди. Аламларини ҳаммаси тўплаб бир қилиб олишга қарор қилди. Нозима ўзидан 10 ёш катта бўлишига қарамай чайир Замирага кучи етмади. Сочидан судраб ҳовли ўртасига олиб борди.
- Ҳей, қудахола! - бақир-чақирдан ҳовлига апил-тапил кийиниб чиққан хотин юзи жаҳлдан буғриқиб кетган келинини синглисини кўриб қўрқиб кетти. Қизини сочини қўлига ўраб чирқиратиб ётибди.
- Яна бир марта опамга қаттиқ гапириш тугул, ёмон қарасанглар рўпараларингда мени кўрасизлар! Сен шайтонвачча! - Нозимани сочидан кўтариб юзини юзига тўғрилади. - Шалтоғингни ўзинг тозала! Ифлос! Опамни сенга хизматкорликка бермаганмиз! Сен ж***ни ҳамма кирдикорингни биламан. Ўзи бир шармандасан, баттар шармандангни чиқармай! Ўзингни билиб юр, - "десерт"ига бир икки тепки билан шапалоқни аямади.
- Ўлдим-куйдимлариз тўйгачамиди, почча? - ишдан келган поччаси ҳам насибасини олди. - Битта опамни ҳимоя қилолмадизми, эркак! Ўлди болангиз, уволи уради ҳали ҳаммангни! Суфе одам деган ном! - Маъмур келиб қолди шу пайт. Замирани индамай судраб машинага чиқарди. Ортига қайтиб куёви Жамолни юзига чунонан тарсаки тушурдики, бу аламдан эканлиги яққол сезилди. Ҳовлидаги ҳеч кимдан ортиқча садо чиқмай қолди, токи, Маъмур уйни тарк этмагунча. Сўнгра, қайнона ўғлини ёнига яқинлашди, Нозима юзидаги яралардан оқаётган қонни артаркан тинмай қарғанарди.