25-qism
- Мен ёрдам олиб келаман ҳўпми сиз...сиз чиданг. Худо ҳаққи чиданг.
- Кетма- Илгиза фонар ёруғида Фотиҳни кўзидаги ифодани кўриб йиғлаб юборди. Бу видолашув нигоҳи эди гўё.
- Фақат ўлманг ҳўпми,- қиз йигитни юзларини кафтлари орасига олди. У оташ бўлиб ёнарди. - Мени яна ўлдирманг, илтимос.
Фотиҳ жавоб беролмади киприк қоқиб қўйди холос. Илгиза кўз ёшини артиб ўзини қўлга олди. Қўл фонар ва қуролни ўзи билан олди. Гарчи ўзини ҳимоя қила олмаса ҳам Фотиҳни қўлига пичоқни тутқазди. Йўлга чиқди.
Қиз шошарди. Югуриб бораркан жуда кўп қоқиларди. Нозигул айтганидек у ҳатто текис йўлда ҳам қоқиларди. Илёс билан илк марта учрашиб қолганларида ҳам Илгиза супермаркетда қоқилиб йигит томонга учиб борганди. Ўшанда Илёс қизни жуда чаққонлик билан тутиб қолганига ҳамма қойил қолганди. Илгизани мияси ҳар хил фикрлар билан ғужғон ўйнарди.
Ниҳоят қишлоқни энг чеккасидаги уйга етиб келди. Қўлидаги қуролини маҳкам сиқиб дарвозани таққиллатди. Жавоб бўлавермагач мушти билан урушга тушди.
- Ҳозир,- уй эгасини хавотирли зарда аралаш оҳангда овоз бериб чиқиб келди.
- Ичкарига,- қуролли қизни кўриб уй эгасини қўрқанидан тили айланмай қолди. - Ичкарига. Тез. Энди дарвозани ёпинг. Телефон борми?- Уй эгаси қизни айтганларини сўзсиз бажарарди.
- Бор,- деди қўрқибгина.
Қиз ҳаяжонини босволиб мулойимлашди.
-Қўрқманг. Ёмон ниятим йўқ. Ҳалокатга учрадик. Уйимга қўнғироқ қилишим керак.
- Ҳўп. Ҳўп.- Уй эгаси кириб кетиб телефон олиб чиқди. - Фақат бу ерда антенна йўқ. Бу ёққа юринг.
Илгиза отасини рақамини айтди, уй эгаси эса терди. Қиз ҳали ҳам ҳар эҳтимолга қарши қуролни туширмаганди. Отасини номери 3 марта ҳам бошқа йўналишга жавоб бериб, кўтармади. Илгиза асабийлаша бошлади. Aммасини номери эса ўчган чиқди.
- Мен ёрдам олиб келаман ҳўпми сиз...сиз чиданг. Худо ҳаққи чиданг.
- Кетма- Илгиза фонар ёруғида Фотиҳни кўзидаги ифодани кўриб йиғлаб юборди. Бу видолашув нигоҳи эди гўё.
- Фақат ўлманг ҳўпми,- қиз йигитни юзларини кафтлари орасига олди. У оташ бўлиб ёнарди. - Мени яна ўлдирманг, илтимос.
Фотиҳ жавоб беролмади киприк қоқиб қўйди холос. Илгиза кўз ёшини артиб ўзини қўлга олди. Қўл фонар ва қуролни ўзи билан олди. Гарчи ўзини ҳимоя қила олмаса ҳам Фотиҳни қўлига пичоқни тутқазди. Йўлга чиқди.
Қиз шошарди. Югуриб бораркан жуда кўп қоқиларди. Нозигул айтганидек у ҳатто текис йўлда ҳам қоқиларди. Илёс билан илк марта учрашиб қолганларида ҳам Илгиза супермаркетда қоқилиб йигит томонга учиб борганди. Ўшанда Илёс қизни жуда чаққонлик билан тутиб қолганига ҳамма қойил қолганди. Илгизани мияси ҳар хил фикрлар билан ғужғон ўйнарди.
Ниҳоят қишлоқни энг чеккасидаги уйга етиб келди. Қўлидаги қуролини маҳкам сиқиб дарвозани таққиллатди. Жавоб бўлавермагач мушти билан урушга тушди.
- Ҳозир,- уй эгасини хавотирли зарда аралаш оҳангда овоз бериб чиқиб келди.
- Ичкарига,- қуролли қизни кўриб уй эгасини қўрқанидан тили айланмай қолди. - Ичкарига. Тез. Энди дарвозани ёпинг. Телефон борми?- Уй эгаси қизни айтганларини сўзсиз бажарарди.
- Бор,- деди қўрқибгина.
Қиз ҳаяжонини босволиб мулойимлашди.
-Қўрқманг. Ёмон ниятим йўқ. Ҳалокатга учрадик. Уйимга қўнғироқ қилишим керак.
- Ҳўп. Ҳўп.- Уй эгаси кириб кетиб телефон олиб чиқди. - Фақат бу ерда антенна йўқ. Бу ёққа юринг.
Илгиза отасини рақамини айтди, уй эгаси эса терди. Қиз ҳали ҳам ҳар эҳтимолга қарши қуролни туширмаганди. Отасини номери 3 марта ҳам бошқа йўналишга жавоб бериб, кўтармади. Илгиза асабийлаша бошлади. Aммасини номери эса ўчган чиқди.