Йўлдаги ўйлар...
Аёлга шифокорлар ҳар куни пиёда юриш лозимлигини маслаҳат берди. Фақат, шошмасдан, юракка ортиқча юк туширмасдан оҳиста юриш лозим.
У ҳар тонг ишга бориб келган йўлини танлади.
Баҳорнинг илиқ, роҳатбахш ҳавосида енгил, қулай кийиниб сайрга чиққан аёл оҳиста юриб кетди.
Атрофга шом қоронғуси чўка бошлаган, табиатда ҳам бир сакинат бор эди.
Мана бу жувон ишдан қайтмоқда, ёнида иккита ўғли. Болалар эгиз эмас, аммо бошдан оёқ бир хил кийиниб олган. Ака-укалар бир-бирига қарамай чуғурлашиб борар, ёшгина жувон уларни тезроқ юришга ундарди. "Тезроқ юринглар, ҳали овқат қилишим керак!" Тўхта! Бунча таниш бу холат. Ҳа, ахир бу ўзи-ку—ўттиз ёш пайти. Ишдан уйга, уйдан ишга ошиққан, шу ўғилларини бировдан кам қилмаслик учун елиб-югурган чоғлари-ку!
Иккита қизалоқ ёнидан велосипедда ўтиб кетди. Мана бу қизалоқ унинг болалиги эмасми? Дадаси олиб берган велосипедда учишни ўрганиш учун ҳаракат қилганлари, ҳар сафар симёғочга урилиб йиқилганлари, деразадан кузатиб турган Қаҳрамон амакининг
—Қўй, болам, шу симёғочга еттинчи марта келиб урилдинг, барибир, ўрганолмайсан! —дегани ва чиндан ҳам ҳеч қачон велосипедда юришни ўргана олмагани бир зумда кўз олдидан ўтди...
Мана бу оппоқина, дўмбоққина қизча эса хозир ўзи она бўлган қизининг болалиги...
Баҳор келса, сочларига жамалак тақиб қўяр, гулчамбарлар ясаб берар, эринмай табиат қўйнига олиб чиқар қизининг табиат гўзалликларини ҳис этиб улғайишини истарди. Қизи бўй етгунича ҳам фақат эркалаб гапирди. "Гулим",—деди. "Гулғунчам, атиргулим",-деди. Қиз бола уйида меҳрга тўйиб ўсиши керак, шунда борган жойида ҳаммага меҳр улашади, деди... Хозир қизалоғининг болалигини ҳам соғинганини ҳис қилди...
Одамлар шошиб кетяпди, фақат у оҳиста юради, шошиб юрган йилларида орттирган дардига энди оҳиста юриб даво топмоқчи бўлади...
Дўконга киради. Нимадир харид қилгиси келади, аммо кўнглига ёқадиган нарса топилмайди. Кўзи бодроқларга тушади...
Қулоғига " Сара бодроқ, сара бодроқ! "деган товуш келади. Елкасига қоғоз қутини опичлаб олган бодроқчи амакининг овози эшитилгандек бўлади. Шундагина дўкондан излаган нарсаси нима эканлигини топади. Болалигини қидирган экан! Бу бодроқлар гарчи болалигидаги асалга қорилган, коптокдек юмалоқ у бодроқларга унчалик ўхшамаса ҳам, бир лаҳзага энг беғубор дамларини харид қилганини тушунади...
Умр мана шундай ўтар экан.
Сезмай ҳам қолар экансиз.
Энди бу ёғи тадорик, Аллоҳнинг олдига ёруғ юз билан бориш истаги...
Аммо йўлда кетиб бораётганларнинг ҳаммаси ҳам буни ҳис қилармикан?
Аллоҳим, ўзингни танитганингга шукур!
Феруза Салходжаева
https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz
Аёлга шифокорлар ҳар куни пиёда юриш лозимлигини маслаҳат берди. Фақат, шошмасдан, юракка ортиқча юк туширмасдан оҳиста юриш лозим.
У ҳар тонг ишга бориб келган йўлини танлади.
Баҳорнинг илиқ, роҳатбахш ҳавосида енгил, қулай кийиниб сайрга чиққан аёл оҳиста юриб кетди.
Атрофга шом қоронғуси чўка бошлаган, табиатда ҳам бир сакинат бор эди.
Мана бу жувон ишдан қайтмоқда, ёнида иккита ўғли. Болалар эгиз эмас, аммо бошдан оёқ бир хил кийиниб олган. Ака-укалар бир-бирига қарамай чуғурлашиб борар, ёшгина жувон уларни тезроқ юришга ундарди. "Тезроқ юринглар, ҳали овқат қилишим керак!" Тўхта! Бунча таниш бу холат. Ҳа, ахир бу ўзи-ку—ўттиз ёш пайти. Ишдан уйга, уйдан ишга ошиққан, шу ўғилларини бировдан кам қилмаслик учун елиб-югурган чоғлари-ку!
Иккита қизалоқ ёнидан велосипедда ўтиб кетди. Мана бу қизалоқ унинг болалиги эмасми? Дадаси олиб берган велосипедда учишни ўрганиш учун ҳаракат қилганлари, ҳар сафар симёғочга урилиб йиқилганлари, деразадан кузатиб турган Қаҳрамон амакининг
—Қўй, болам, шу симёғочга еттинчи марта келиб урилдинг, барибир, ўрганолмайсан! —дегани ва чиндан ҳам ҳеч қачон велосипедда юришни ўргана олмагани бир зумда кўз олдидан ўтди...
Мана бу оппоқина, дўмбоққина қизча эса хозир ўзи она бўлган қизининг болалиги...
Баҳор келса, сочларига жамалак тақиб қўяр, гулчамбарлар ясаб берар, эринмай табиат қўйнига олиб чиқар қизининг табиат гўзалликларини ҳис этиб улғайишини истарди. Қизи бўй етгунича ҳам фақат эркалаб гапирди. "Гулим",—деди. "Гулғунчам, атиргулим",-деди. Қиз бола уйида меҳрга тўйиб ўсиши керак, шунда борган жойида ҳаммага меҳр улашади, деди... Хозир қизалоғининг болалигини ҳам соғинганини ҳис қилди...
Одамлар шошиб кетяпди, фақат у оҳиста юради, шошиб юрган йилларида орттирган дардига энди оҳиста юриб даво топмоқчи бўлади...
Дўконга киради. Нимадир харид қилгиси келади, аммо кўнглига ёқадиган нарса топилмайди. Кўзи бодроқларга тушади...
Қулоғига " Сара бодроқ, сара бодроқ! "деган товуш келади. Елкасига қоғоз қутини опичлаб олган бодроқчи амакининг овози эшитилгандек бўлади. Шундагина дўкондан излаган нарсаси нима эканлигини топади. Болалигини қидирган экан! Бу бодроқлар гарчи болалигидаги асалга қорилган, коптокдек юмалоқ у бодроқларга унчалик ўхшамаса ҳам, бир лаҳзага энг беғубор дамларини харид қилганини тушунади...
Умр мана шундай ўтар экан.
Сезмай ҳам қолар экансиз.
Энди бу ёғи тадорик, Аллоҳнинг олдига ёруғ юз билан бориш истаги...
Аммо йўлда кетиб бораётганларнинг ҳаммаси ҳам буни ҳис қилармикан?
Аллоҳим, ўзингни танитганингга шукур!
Феруза Салходжаева
https://t.me/Qalbdan_Dardlashamiz