UYG‘ON!
Nabiramga
Uyg‘onsang-chi!
Tong otdi axir,
Olam nurga qorishib ketdi.
Vaqtning sira tizgini yo‘qdir,
Bir-bir shoshib, chopqillab o‘tdi.
Kiprik qoqib turguncha sekin,
G‘uncha xandon uradi zumda.
Sabo chopib yuribdi erkin,
Quyosh tafti toblanar qumda.
Qichqiriqlar atrofni tutar,
Quloqlaring eshitdimi, ayt?
Eslasang-chi, kimlardir kutar,
Yon hovlida sog‘inib shu payt...
Oshxonada saharmardondan
Onajoning yozgan dasturxon.
Seni, axir, avaylar jondan,
Volidangdek aziz, mehribon!
Tog‘day mening suyanchig‘im deb,
Erta kundan bo‘lib umidvor,
Baxt-saodat va quvonchim deb,
O‘ylagaydir padar-buzrukvor.
Esnamagin, bo‘l endi hushyor,
Ko‘zlaringni tezroq katta och.
Mudroqlikni to‘zg‘itib yubor,
Befarqlikdan qalbing olib qoch.
Ana, boqar ostona hatlab,
Yorug‘likning nurli ko‘zlari.
Yangi bir kun turibdi yo‘qlab,
Ich-ichida aytar so‘zlari...
Qani turgin, yuz tutgin unga,
Ertasi xush shonlar bilan bo‘l.
Ko‘nglingni och mushtoq ochunga,
Charaqlagan tonglar bilan bo‘l.
Yotaverib axir g‘aflatda,
Ne damlarni yelga sovurding.
O‘tayotgan har bir fursatda,
Nechun o‘zni xilvatga urding?!
Sen hamonki g‘aflatni quchib,
Mudranasan ulug‘ hashamda.
Tashvishlardan bir zumga cho‘chib,
Uyg‘onsang-chi, sen ham shu damda.
Umr o‘tib bormoqda axir,
Dunyo – notinch qalqigan dengiz.
Ne bo‘ladi insoniy taqdir,
Sen ham agar yumib yotsang ko‘z...
Balki, bir kun tengsiz odamzod,
Olam uzra fitnalar sochar.
Kim kimidan kutadi imdod,
Kimdir do‘zax eshigin ochar.
Otash-olov tutgan har yonni,
Cholga do‘nib qolgan go‘daklar.
La'natlaydi butun jahonni –
“Tinchligingdan bormi daraklar?!”
Bu ketishda Ona sayyora,
O‘z yo‘lidan kechib ketmasmi?
Cheksiz ushbu koinotaro,
Odam izi o‘chib ketmasmi?
Qilmishini oshirar battar,
Kundan-kunga xarob Ona yer.
Sen g‘aflatdan kechmasang agar,
Erta kelib, bilmam nima der?!
Men shunchalar ohu voh chekdim,
Bu giryamdan balki foyda yo‘q.
Yuragimga erkdan gul ekdim,
Ichi-toshim yondirdi bir cho‘g‘...
Nechun jimsan, qanday g‘ofilsan,
Mudrayapsan hamon bemalol.
Befarqlikka munchalar qulsan,
Attang, attang, bu umr uvol...
Hali vaqt bor, o‘nglamoq mumkin,
Hali imkon tugab bitmadi.
Urinib ko‘r, ko‘z ochgin sekin,
Nahot, nolam senga yetmadi...
Bir nolaki – kelajakka bong,
Hayqirig‘u o‘tli nido bu.
Baxt-saodat in'om etgan tong,
Dil tubidan chiqqan sado bu.
Asrlarni oralab kelgan,
Orzu-umid so‘zlaridir u.
Bobolarim armoni bo‘lgan,
Bo‘g‘zidagi bo‘zlaridir u.
Ozodlik-u erkka yuz tutmoq,
Bilsang axir kechmadi oson.
Mumkin emas axir unutmoq,
Qancha-qancha fido bo‘lgan jon...
Bu kunlarning qadri bebaho,
Ertamizning yorug‘ matlabi.
Ona Vatan qalbga bo‘lsin jo
Urib turgan yuraging kabi.
Faqat uyg‘on g‘aflatda qolmay,
Fursat o‘tib bo‘lmasidan kech.
Tashvishlarni yengib o‘t tolmay,
Armonlarning tugunini yech.
Hali qancha uxlaganlar bor,
Ularni ham uyg‘otgin bir-bir.
Har bir dilda yuz ochsin bahor,
Shuni istar zamonu davr!
Senmi, menmi yana kim axir,
Fido bo‘lib uyg‘onmas ekan,
Bizni qanday siylaydi taqdir,
Bizni qanday oqlaydi Vatan?!
Uyg‘onsang-chi!
Uyg‘ondi dunyo,
Allaqachon ko‘z ochdi olam.
Mudraganlar bo‘lar mosuvo,
Bu hayotga tashnalikdan ham.
G‘am yuzidan tortilib parda,
Ortingdan dil hayqirar beshon.
Ishonmagin ro‘yo, tushlarga,
Uyg‘on, uyg‘on, mudrama, uyg‘on!
Uyg‘onsang-chi!
Tong otdi, axir...
© O‘tkir Rahmat
#Davat I @Otkir_Rahmat
Nabiramga
Uyg‘onsang-chi!
Tong otdi axir,
Olam nurga qorishib ketdi.
Vaqtning sira tizgini yo‘qdir,
Bir-bir shoshib, chopqillab o‘tdi.
Kiprik qoqib turguncha sekin,
G‘uncha xandon uradi zumda.
Sabo chopib yuribdi erkin,
Quyosh tafti toblanar qumda.
Qichqiriqlar atrofni tutar,
Quloqlaring eshitdimi, ayt?
Eslasang-chi, kimlardir kutar,
Yon hovlida sog‘inib shu payt...
Oshxonada saharmardondan
Onajoning yozgan dasturxon.
Seni, axir, avaylar jondan,
Volidangdek aziz, mehribon!
Tog‘day mening suyanchig‘im deb,
Erta kundan bo‘lib umidvor,
Baxt-saodat va quvonchim deb,
O‘ylagaydir padar-buzrukvor.
Esnamagin, bo‘l endi hushyor,
Ko‘zlaringni tezroq katta och.
Mudroqlikni to‘zg‘itib yubor,
Befarqlikdan qalbing olib qoch.
Ana, boqar ostona hatlab,
Yorug‘likning nurli ko‘zlari.
Yangi bir kun turibdi yo‘qlab,
Ich-ichida aytar so‘zlari...
Qani turgin, yuz tutgin unga,
Ertasi xush shonlar bilan bo‘l.
Ko‘nglingni och mushtoq ochunga,
Charaqlagan tonglar bilan bo‘l.
Yotaverib axir g‘aflatda,
Ne damlarni yelga sovurding.
O‘tayotgan har bir fursatda,
Nechun o‘zni xilvatga urding?!
Sen hamonki g‘aflatni quchib,
Mudranasan ulug‘ hashamda.
Tashvishlardan bir zumga cho‘chib,
Uyg‘onsang-chi, sen ham shu damda.
Umr o‘tib bormoqda axir,
Dunyo – notinch qalqigan dengiz.
Ne bo‘ladi insoniy taqdir,
Sen ham agar yumib yotsang ko‘z...
Balki, bir kun tengsiz odamzod,
Olam uzra fitnalar sochar.
Kim kimidan kutadi imdod,
Kimdir do‘zax eshigin ochar.
Otash-olov tutgan har yonni,
Cholga do‘nib qolgan go‘daklar.
La'natlaydi butun jahonni –
“Tinchligingdan bormi daraklar?!”
Bu ketishda Ona sayyora,
O‘z yo‘lidan kechib ketmasmi?
Cheksiz ushbu koinotaro,
Odam izi o‘chib ketmasmi?
Qilmishini oshirar battar,
Kundan-kunga xarob Ona yer.
Sen g‘aflatdan kechmasang agar,
Erta kelib, bilmam nima der?!
Men shunchalar ohu voh chekdim,
Bu giryamdan balki foyda yo‘q.
Yuragimga erkdan gul ekdim,
Ichi-toshim yondirdi bir cho‘g‘...
Nechun jimsan, qanday g‘ofilsan,
Mudrayapsan hamon bemalol.
Befarqlikka munchalar qulsan,
Attang, attang, bu umr uvol...
Hali vaqt bor, o‘nglamoq mumkin,
Hali imkon tugab bitmadi.
Urinib ko‘r, ko‘z ochgin sekin,
Nahot, nolam senga yetmadi...
Bir nolaki – kelajakka bong,
Hayqirig‘u o‘tli nido bu.
Baxt-saodat in'om etgan tong,
Dil tubidan chiqqan sado bu.
Asrlarni oralab kelgan,
Orzu-umid so‘zlaridir u.
Bobolarim armoni bo‘lgan,
Bo‘g‘zidagi bo‘zlaridir u.
Ozodlik-u erkka yuz tutmoq,
Bilsang axir kechmadi oson.
Mumkin emas axir unutmoq,
Qancha-qancha fido bo‘lgan jon...
Bu kunlarning qadri bebaho,
Ertamizning yorug‘ matlabi.
Ona Vatan qalbga bo‘lsin jo
Urib turgan yuraging kabi.
Faqat uyg‘on g‘aflatda qolmay,
Fursat o‘tib bo‘lmasidan kech.
Tashvishlarni yengib o‘t tolmay,
Armonlarning tugunini yech.
Hali qancha uxlaganlar bor,
Ularni ham uyg‘otgin bir-bir.
Har bir dilda yuz ochsin bahor,
Shuni istar zamonu davr!
Senmi, menmi yana kim axir,
Fido bo‘lib uyg‘onmas ekan,
Bizni qanday siylaydi taqdir,
Bizni qanday oqlaydi Vatan?!
Uyg‘onsang-chi!
Uyg‘ondi dunyo,
Allaqachon ko‘z ochdi olam.
Mudraganlar bo‘lar mosuvo,
Bu hayotga tashnalikdan ham.
G‘am yuzidan tortilib parda,
Ortingdan dil hayqirar beshon.
Ishonmagin ro‘yo, tushlarga,
Uyg‘on, uyg‘on, mudrama, uyg‘on!
Uyg‘onsang-chi!
Tong otdi, axir...
© O‘tkir Rahmat
#Davat I @Otkir_Rahmat