#ИЗТИРОБ
МУАЛЛИФ: #Назли
18
Устахонага келишгач икки машинани ҳам кўрсатишди. Уста икки машинага қараб туриб
— Кўп, шикастланмаган-ку.
— Қанча кетади, шуни айтинг, София тоқацизланди.
— Иккисига 900 минг атрофида кетади.
— Иккисини тузатишга умумий 900 кетадия? София хурсанд бўлиб кетди. — Сиз ҳозир бошқача нарх айтган эдингиз-ку.
— Мен уста бўлмасам қаердан биламан. Зулфиқор екла қисди.
— Ака қанчада иккисини ҳам янгидек қилиб берасиз?
— Бир соатда.
— Мана пули, иккисини ҳам янгидек қилиб беринг, биринчи шу қизнинг машинасини тузатиб беринг.
— Ҳа, хўп уста пулни олиб кириб кетди.
— Нима қилдингиз?
— Арзимаган ишга сендан пул оламанми? Бир соатда тайёр бўлади ҳайдаб кетаверасан.
— Зулфиқор ака, бунақаси кетмайди, сиздан қарз бўлиб қоламан-ку.
— Қарз эмассан, бегона инсон келиб яхшилик қилди деб ўйла. Дуо қил, шу болагаям яхши қиз учрасин деб -деди кулганча. — Менинг ишларим бор, ҳижолат бўлмай бемалол машинани бир соатдан кейин ҳайдаб олиб кетавергин.
— Раҳмат. София Зулфиқорнинг ортидан қараб қолди. Ҳали ҳам шундай яхши инсонлар боракан деди ўзига ўзи.
🍃🍃🍃
Қизининг хонасидан чиқиб юрганига Дилдора ҳайрон бўлди.
— Қизим, тинчликми?
— Тинчлик, ойижон. Юзини беркитди.
— Менга қара, юзингга нима қилди? Жамшид қаттиқ ушлагани сабаб ўша жойи қизариб қолганди.
— Билмасам, нима қилибди юзимга? — Ойижон бир нарсани сўрайман фақат ростини айтасизми?
— Нимани?
— Ҳақиқатни айтинг. Нега мен ногиронман, мега акам билан опам биз билан эмас. Нега сиз Жамшид амакининг хиёнатларини билсангиз-да, жим юрасиз. Нимага?
— Сенга ҳаммасини айтганман, қизим. Бошқа ҳақиқат йўқ. Дилдора кўзини олиб қочди.
— Қачон вақти келади айтишингизни?
— Маҳлиё ҳеч қандай ҳақиқат йўқ, дедим сенга! Бор ишларингни қил, бўлмаса дарсингни қил. Дилдора бироз жеркиб гапирди. Маҳлиё кириб кетгач стулга ўтириб қолди. Кўзларидан дувуллаб ёш тўкилди.
— Қандай айтаман сенга, ногирон бўлишингга мен сабабчиман деб қандай айтаман -деди кўксига урганча...
МУАЛЛИФ: #Назли
18
Устахонага келишгач икки машинани ҳам кўрсатишди. Уста икки машинага қараб туриб
— Кўп, шикастланмаган-ку.
— Қанча кетади, шуни айтинг, София тоқацизланди.
— Иккисига 900 минг атрофида кетади.
— Иккисини тузатишга умумий 900 кетадия? София хурсанд бўлиб кетди. — Сиз ҳозир бошқача нарх айтган эдингиз-ку.
— Мен уста бўлмасам қаердан биламан. Зулфиқор екла қисди.
— Ака қанчада иккисини ҳам янгидек қилиб берасиз?
— Бир соатда.
— Мана пули, иккисини ҳам янгидек қилиб беринг, биринчи шу қизнинг машинасини тузатиб беринг.
— Ҳа, хўп уста пулни олиб кириб кетди.
— Нима қилдингиз?
— Арзимаган ишга сендан пул оламанми? Бир соатда тайёр бўлади ҳайдаб кетаверасан.
— Зулфиқор ака, бунақаси кетмайди, сиздан қарз бўлиб қоламан-ку.
— Қарз эмассан, бегона инсон келиб яхшилик қилди деб ўйла. Дуо қил, шу болагаям яхши қиз учрасин деб -деди кулганча. — Менинг ишларим бор, ҳижолат бўлмай бемалол машинани бир соатдан кейин ҳайдаб олиб кетавергин.
— Раҳмат. София Зулфиқорнинг ортидан қараб қолди. Ҳали ҳам шундай яхши инсонлар боракан деди ўзига ўзи.
🍃🍃🍃
Қизининг хонасидан чиқиб юрганига Дилдора ҳайрон бўлди.
— Қизим, тинчликми?
— Тинчлик, ойижон. Юзини беркитди.
— Менга қара, юзингга нима қилди? Жамшид қаттиқ ушлагани сабаб ўша жойи қизариб қолганди.
— Билмасам, нима қилибди юзимга? — Ойижон бир нарсани сўрайман фақат ростини айтасизми?
— Нимани?
— Ҳақиқатни айтинг. Нега мен ногиронман, мега акам билан опам биз билан эмас. Нега сиз Жамшид амакининг хиёнатларини билсангиз-да, жим юрасиз. Нимага?
— Сенга ҳаммасини айтганман, қизим. Бошқа ҳақиқат йўқ. Дилдора кўзини олиб қочди.
— Қачон вақти келади айтишингизни?
— Маҳлиё ҳеч қандай ҳақиқат йўқ, дедим сенга! Бор ишларингни қил, бўлмаса дарсингни қил. Дилдора бироз жеркиб гапирди. Маҳлиё кириб кетгач стулга ўтириб қолди. Кўзларидан дувуллаб ёш тўкилди.
— Қандай айтаман сенга, ногирон бўлишингга мен сабабчиман деб қандай айтаман -деди кўксига урганча...