Suhbatlashib olish - muhim!
Gap insonlar bilan o’zaro munosabatlar haqida ketganda, har qanday munosabatlarda o’zaro yuksalish va qulash davrlari, esda qolarli va mavhumlik paytlari bo’lishini deyarli hamma o’z hayotidan kuzatgan bo’lsa kerak.
Keling, muammoli davrlar haqida to’xtalsak: oddiy bir suhbat orqali hal qilinishi mumkin bo’lgan masalani haftalab, oylab, balki yillar davomida cho’zib yurish, yoki bu muammoni butun umrga ham qalbning tub tubiga saqlab qolish mumkin. Va bu faqatgina zararga ishlaydi.
Shu paytgacha ustida ishlagan bir qancha ijtimoiy loyihalar, davlat ishidagi oz muddatli faoliyatim doirasida bunaqa insonlardan aksariyati bilan suhbatdosh bo’lganman. Ayrim bemorlar bilan suhbatimiz davomida shunchaki o’z miyalarida o’z yaqinlari haqida o’y-fikrlari oqibatidan surunkali qon bosimi, hattoki bundanam jiddiyroq kasalliklarni o’zlariga yopishtirib olganliklarini va birgina suhbatdan so’ng muammo ular o’ylagandan ko’ra tezroq hal bo’lganini va tez orada kasalliklaridan ham qutulishganiga guvohi bo’lganman.
Bu holatni har qanday bizneslarda, xodimlar, sheriklar, boshliqlar bilan munosabatlarda ham hech ikkilanmay misol qilish mumkin. Biz miyamizda o’ylagan ishlarni undan tashqariga chiqarmas ekanmiz atrofimizdagilar undan qanday xabardor bo’lsin axir. Misol uchun siz boshliqsiz va bir yaxshi xodimingizga vazifasidan tashqari falon muhim ishni qilsa unga mukofot bermoqchiligingiz haqida miyangizda o’yladingiz (ammo o’ziga aytmadingiz)…
Bir hafta, bir oy, hatto bir yil o’tdi ammo xodimingiz siz o’ylagan ishni qilmadi va siz unga borib janjal qilyapsiz, “falon ishni bir yildan beri qilmayapsan, senga mukofot bermoqchi edim, endi ishdan ham haydalasan” deya. U hayron, o’zi ham tushunmay ishdan ketdi! Xodimning ishdan haydalishida ayb kimda? Jimgina indamay ishdan haydalib ketgan xodimmi, yoki qo’shimcha vazifani shunchaki miyada o’ylab, amal qilishni talab qilgan boshliqdami?
Har ikkalasi ham o’zicha haq! Siz boshliqni ayblashingiz mumkin ammo e’tibor bering ayb ikkalasida ham emasmikan!? Balkim xodim “Iya o’rtoq boshliq, aytmadingizku bu haqda, aytganingizda allaqachon bajargan bo’lardim deganida” ishida qolardi va va boshliq ham xato qilganligini tushunib oradagi tushunmovchilik yechilardi balkim.
Bunaqa vaziyatlar hayotimizda tiqilib yotibdi. Insonlar haqidagi o’z miyamizda o’ylagan fikrlarimizni, ularning majburiyati qilib qo’ymasligimiz va shunday bizdan bexabar shunaqa majburiyatlarni bizga yuklaganlar bilan muammo chiqsa ochiq gaplashib olishimiz muhim.
@Jorayevjon
Gap insonlar bilan o’zaro munosabatlar haqida ketganda, har qanday munosabatlarda o’zaro yuksalish va qulash davrlari, esda qolarli va mavhumlik paytlari bo’lishini deyarli hamma o’z hayotidan kuzatgan bo’lsa kerak.
Keling, muammoli davrlar haqida to’xtalsak: oddiy bir suhbat orqali hal qilinishi mumkin bo’lgan masalani haftalab, oylab, balki yillar davomida cho’zib yurish, yoki bu muammoni butun umrga ham qalbning tub tubiga saqlab qolish mumkin. Va bu faqatgina zararga ishlaydi.
Shu paytgacha ustida ishlagan bir qancha ijtimoiy loyihalar, davlat ishidagi oz muddatli faoliyatim doirasida bunaqa insonlardan aksariyati bilan suhbatdosh bo’lganman. Ayrim bemorlar bilan suhbatimiz davomida shunchaki o’z miyalarida o’z yaqinlari haqida o’y-fikrlari oqibatidan surunkali qon bosimi, hattoki bundanam jiddiyroq kasalliklarni o’zlariga yopishtirib olganliklarini va birgina suhbatdan so’ng muammo ular o’ylagandan ko’ra tezroq hal bo’lganini va tez orada kasalliklaridan ham qutulishganiga guvohi bo’lganman.
Bu holatni har qanday bizneslarda, xodimlar, sheriklar, boshliqlar bilan munosabatlarda ham hech ikkilanmay misol qilish mumkin. Biz miyamizda o’ylagan ishlarni undan tashqariga chiqarmas ekanmiz atrofimizdagilar undan qanday xabardor bo’lsin axir. Misol uchun siz boshliqsiz va bir yaxshi xodimingizga vazifasidan tashqari falon muhim ishni qilsa unga mukofot bermoqchiligingiz haqida miyangizda o’yladingiz (ammo o’ziga aytmadingiz)…
Bir hafta, bir oy, hatto bir yil o’tdi ammo xodimingiz siz o’ylagan ishni qilmadi va siz unga borib janjal qilyapsiz, “falon ishni bir yildan beri qilmayapsan, senga mukofot bermoqchi edim, endi ishdan ham haydalasan” deya. U hayron, o’zi ham tushunmay ishdan ketdi! Xodimning ishdan haydalishida ayb kimda? Jimgina indamay ishdan haydalib ketgan xodimmi, yoki qo’shimcha vazifani shunchaki miyada o’ylab, amal qilishni talab qilgan boshliqdami?
Har ikkalasi ham o’zicha haq! Siz boshliqni ayblashingiz mumkin ammo e’tibor bering ayb ikkalasida ham emasmikan!? Balkim xodim “Iya o’rtoq boshliq, aytmadingizku bu haqda, aytganingizda allaqachon bajargan bo’lardim deganida” ishida qolardi va va boshliq ham xato qilganligini tushunib oradagi tushunmovchilik yechilardi balkim.
Bunaqa vaziyatlar hayotimizda tiqilib yotibdi. Insonlar haqidagi o’z miyamizda o’ylagan fikrlarimizni, ularning majburiyati qilib qo’ymasligimiz va shunday bizdan bexabar shunaqa majburiyatlarni bizga yuklaganlar bilan muammo chiqsa ochiq gaplashib olishimiz muhim.
@Jorayevjon