U bir yuk edi,
Uydan yig‘ib olib mashinaga ortdilar.
Yo‘l-yo‘lakay qattiqroq tugib,
Rostladilar qaddi-bastini.

Biroz tilla, biroz kumush
Biroz mato soldilar unga.
So‘ng mag‘ribga inayotgan poyezdga
irg‘itdilar bor kuchlari-la.

Poyezd uzoq yeldi shamollar kabi,
Quyosh necha chiqib,
necha bor botmish.
U xolos bo‘lmoqchun tugunlarini
Birma-bir yechardi tishlari bilan.

Yengillashish istagan sari
tosh soldilar odamlar bot-bot.
Og‘irlashib bordi,
Eskirib bordi,
Toshlashib bordi,
Yuklashib bordi.
Xolbuki,
Yuklikmas, erkinlik istardi bolaligidan.

Ammo yuk edi u,
Tugunlari ko‘p.

***
Poyezd qachondir to‘xtadi-
Saharmidi, shom,
Osmon nimyorug‘.
Bir odam qo‘lida tuguncha bilan
Kirib keldi vokzalga
Jamadon sudrab...

@FeruzaXayrullayeva