Adabiy jarayonlar dan repost
Zarina opaning hikoyasi:
Ziyoda sizni ko'rib yoshligim esimga tushib ketdi. Erim bilan sevishib yurgan kezlarim oilamning moddiy ahvoli uchalik yaxshimas edi. Oyoq kiyimimdan suv o'tsa ham, yangisini olgani og'rinardim. Borib-borib shu darajaga yetdiki, men oyoqkiyim butun va issiq bo'lishi kerak, degan tushunchani unutib yubordim. Bir kun yigitim (erim) bilan ovqatlangani bordik. Yomg'ir yog'ayotgandi. Keyin yur aylanamiz, dedi. Yomg'ir tinsin dedim. Aylanishda ham ko'lmaklarni bosmaslik uchun chekkasidan o'tardim. U nimanidir sezgandek, yur seni bir joyga olib boraman, dedi. Askiya bozorga bordik. Nega keldik, desam, nima meni bilmaydi deb o'ylaysanmi? Yomg'ir tinishini kutishing, ko'lmaklarni aylanib o'tishingni sezmadi o'ylaysanmi, deb oyog'imga krasovka olib berdilar. O'shanda ham, ma, kiyib ko'r, deb uzatgandi. Yo'q, razmerini ko'rdim, tushadi, olaveramiz, dedim. Shunda u tashqariga chiqib, tez qaytdi-da, menga kursi uzatib, o'zi bilan to'sdi-da, ichki cho'ntagidan yangi paypoqni yashirib berdi. Keyin oyoq kiyimimni almashtirb oldim. Yana aylandik. Ko'lmaklarni aylanib o'tayotsam, hoy jinni, endi aylanib o'tmasang ham bo'ladi, dedi.
Men qayerdadir o'qiganman: "Kimningdir yonida bo'lganingda, ichingda kapalak uchgandek bo'lsa, o'sha inson sening taqdiringdir". Bu fikrga qo'shilmayman, taqdiring kapalak uchishi bilan belgilanmaydi. Hayotda boshqacha: kimningdir yonida o'zingni erkin his qilsang, qorning ochsa, xohlaganingcha ovqatlana olsang; uyqing kelsa, uxlab qololsang; yig'laging kelsa, yig'lab ololsang, ana o'sha inson haqiqiy muhabbating va taqdiringdir.
@uzbekmunaqqidi
Ziyoda sizni ko'rib yoshligim esimga tushib ketdi. Erim bilan sevishib yurgan kezlarim oilamning moddiy ahvoli uchalik yaxshimas edi. Oyoq kiyimimdan suv o'tsa ham, yangisini olgani og'rinardim. Borib-borib shu darajaga yetdiki, men oyoqkiyim butun va issiq bo'lishi kerak, degan tushunchani unutib yubordim. Bir kun yigitim (erim) bilan ovqatlangani bordik. Yomg'ir yog'ayotgandi. Keyin yur aylanamiz, dedi. Yomg'ir tinsin dedim. Aylanishda ham ko'lmaklarni bosmaslik uchun chekkasidan o'tardim. U nimanidir sezgandek, yur seni bir joyga olib boraman, dedi. Askiya bozorga bordik. Nega keldik, desam, nima meni bilmaydi deb o'ylaysanmi? Yomg'ir tinishini kutishing, ko'lmaklarni aylanib o'tishingni sezmadi o'ylaysanmi, deb oyog'imga krasovka olib berdilar. O'shanda ham, ma, kiyib ko'r, deb uzatgandi. Yo'q, razmerini ko'rdim, tushadi, olaveramiz, dedim. Shunda u tashqariga chiqib, tez qaytdi-da, menga kursi uzatib, o'zi bilan to'sdi-da, ichki cho'ntagidan yangi paypoqni yashirib berdi. Keyin oyoq kiyimimni almashtirb oldim. Yana aylandik. Ko'lmaklarni aylanib o'tayotsam, hoy jinni, endi aylanib o'tmasang ham bo'ladi, dedi.
Men qayerdadir o'qiganman: "Kimningdir yonida bo'lganingda, ichingda kapalak uchgandek bo'lsa, o'sha inson sening taqdiringdir". Bu fikrga qo'shilmayman, taqdiring kapalak uchishi bilan belgilanmaydi. Hayotda boshqacha: kimningdir yonida o'zingni erkin his qilsang, qorning ochsa, xohlaganingcha ovqatlana olsang; uyqing kelsa, uxlab qololsang; yig'laging kelsa, yig'lab ololsang, ana o'sha inson haqiqiy muhabbating va taqdiringdir.
@uzbekmunaqqidi