#СЕНГА_МУҲТОЖМАН:
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
2-қисм
Отабекни кунлари азобда ўтарди. Анора уни ташлаб кетди. Доим айтарди, касал бўлманг, иссиқ кийининг, вақтида овқат енг , агар касал бўлсангиз қарамайман дерди. Отабек ҳазилга олиб куларди. Мана нима бўлди? Анора уни шу холида ташлади кетди.
***
Шифохона, докторлар Отабекни текширяпти .
— Суякларни цинган жойи битишига вақт керак. Сиз сиқилманг, бу вақтинчалик.
— Юра оламанми?
Отабек умид билан сўради?
— Албатта, оёғизни қимирлатиб кўринг ишонмасангиз.
Ҳақиқатдан, гипс ортида бўлган бўлса ҳам оёқлар, бармоқларни бироз қимирлатса бўлади.
— Демак умид бор?- Отабек шифокорга тикилди.
— 100 фоиз жавоб бераман. Юрасиз.
Шифокор чиқиб кетди. Аламзада Отабек телефонига тикилганча қолаверди. Телефон экранида Анора билан кулиб тушган суратлари. Жахл билан расмни ўзгартирди.
— Сендан буни кутмагандим.
***
Кунлар қачон бемазмун ўтади? Албатта ёнингизда кўнгилгиздаги инсон бўлмаса.
— Отабек овқат ейсанми?
Отабек ўқув дастури устида ишлаб ўтирибди.
— Ойи тугатай деб қолдим.
Отабек яна боши билан ишга шўнғиди. Ҳозирги замонда ҳамма нарсани имкони бор. Отабек ўқув марказида ишларди. Абитуриентларга дарс беришда, донғи чиққан устозлардан бири эди. Ҳозирда ҳаракати чекланганлиги сабаб у уйда ўтириб, онлине дарс беряпти.
— Тестларни тузиб олсам бас, қолганини кейинга қолдираман.
— Отабек, тезроқ чиқақол.
Отабек қўлларини ёйиб керишиб олди.
— Ойи ҳозир чиқаман. Еяверинглар.
— Сени кўргани мехмон келибди.
Отабек қизиқиб қолди. Ким келган бўлса?
Отабек чиқиб қараганида кулиб турган Лобарни кўрди. Лобар хам уни кўриб таббасумини аямади.
-Салом .
Отабек қаршисидаги буткул ўзгарган нозанинни кўриб аввлига довдираб қолди.
- Саломлар – Отабек синиқ табассум қилди.
- Ваув оташ ўзингмисан? Жуда ўзгариб кетибсан.
Лобар қўл узатиш асносида деди. Отабек стулга ўтираркан жавоб қайтарди:
-Ўзгарган мен эмас сенсан. Зўрға танидимку сени.
Лобар ичида хурсанд бўлсада сиртига чиқармади.
-Ўқиш тугадими?
- Бир амаллаб тугатиб олдим. Рости ўзимизни юртга етмас экан – Лобар чойдан ҳўпларкан тан олди.
- Мен сенга ўша вақт айтгандиа қулоқ солмай кетвординг.
Отабекни онаси Зулайҳо опа мева кўтариб кирди.
-Ол қизим нимага тортиниб ўтирибсан?-Оляпман ҳола ҳижолат бўлманг келинг ўтиринг биз билан.
- Сизлар бемалол, мени бироз қиладиган ишларим бор.
Зулайҳо опа чиқиб кетди.
- Тузалиб қолдингми? Рости сени бу аҳволда кўраман деб сира ҳам кутмагандим.
Отабек ичидан ўтганини сиртига чиқармади.
- Менда ҳаммаси жойида. Анча машқлардан кейин ўзгариш бор.
- Анора кўринмайди, қани у?
Аслида Лобар ҳаммасини билиб бўлганди. Атай сўради.
-У йўқ. Мен учун ўлган.
Лобар қачонлардир орзу қилган сўзларин иэнди эшитди. Эшитганида ҳам Отабек бу аҳволда. Ундан умид қилиш аҳмоқликдек туюлсада, юрак қурғур сира кўниколмади шу чоққача.
-Рости сизларга кўз теккан. Ҳали ярашиб кетасизлар.
-Лобар бу гапларни кераги йўқ бу мавзу аллақачон ёпилиб бўлган. Мен учун аҳамияти йўқ инсон энди бу. Ундан кўра ўзингдан гапир. Тўй қачон?
Лобар ютиниб қўйди.
-Тўй куёв топилса. Ҳозирча юриб олай мазза қилиб.
Давоми бор...
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
2-қисм
Отабекни кунлари азобда ўтарди. Анора уни ташлаб кетди. Доим айтарди, касал бўлманг, иссиқ кийининг, вақтида овқат енг , агар касал бўлсангиз қарамайман дерди. Отабек ҳазилга олиб куларди. Мана нима бўлди? Анора уни шу холида ташлади кетди.
***
Шифохона, докторлар Отабекни текширяпти .
— Суякларни цинган жойи битишига вақт керак. Сиз сиқилманг, бу вақтинчалик.
— Юра оламанми?
Отабек умид билан сўради?
— Албатта, оёғизни қимирлатиб кўринг ишонмасангиз.
Ҳақиқатдан, гипс ортида бўлган бўлса ҳам оёқлар, бармоқларни бироз қимирлатса бўлади.
— Демак умид бор?- Отабек шифокорга тикилди.
— 100 фоиз жавоб бераман. Юрасиз.
Шифокор чиқиб кетди. Аламзада Отабек телефонига тикилганча қолаверди. Телефон экранида Анора билан кулиб тушган суратлари. Жахл билан расмни ўзгартирди.
— Сендан буни кутмагандим.
***
Кунлар қачон бемазмун ўтади? Албатта ёнингизда кўнгилгиздаги инсон бўлмаса.
— Отабек овқат ейсанми?
Отабек ўқув дастури устида ишлаб ўтирибди.
— Ойи тугатай деб қолдим.
Отабек яна боши билан ишга шўнғиди. Ҳозирги замонда ҳамма нарсани имкони бор. Отабек ўқув марказида ишларди. Абитуриентларга дарс беришда, донғи чиққан устозлардан бири эди. Ҳозирда ҳаракати чекланганлиги сабаб у уйда ўтириб, онлине дарс беряпти.
— Тестларни тузиб олсам бас, қолганини кейинга қолдираман.
— Отабек, тезроқ чиқақол.
Отабек қўлларини ёйиб керишиб олди.
— Ойи ҳозир чиқаман. Еяверинглар.
— Сени кўргани мехмон келибди.
Отабек қизиқиб қолди. Ким келган бўлса?
Отабек чиқиб қараганида кулиб турган Лобарни кўрди. Лобар хам уни кўриб таббасумини аямади.
-Салом .
Отабек қаршисидаги буткул ўзгарган нозанинни кўриб аввлига довдираб қолди.
- Саломлар – Отабек синиқ табассум қилди.
- Ваув оташ ўзингмисан? Жуда ўзгариб кетибсан.
Лобар қўл узатиш асносида деди. Отабек стулга ўтираркан жавоб қайтарди:
-Ўзгарган мен эмас сенсан. Зўрға танидимку сени.
Лобар ичида хурсанд бўлсада сиртига чиқармади.
-Ўқиш тугадими?
- Бир амаллаб тугатиб олдим. Рости ўзимизни юртга етмас экан – Лобар чойдан ҳўпларкан тан олди.
- Мен сенга ўша вақт айтгандиа қулоқ солмай кетвординг.
Отабекни онаси Зулайҳо опа мева кўтариб кирди.
-Ол қизим нимага тортиниб ўтирибсан?-Оляпман ҳола ҳижолат бўлманг келинг ўтиринг биз билан.
- Сизлар бемалол, мени бироз қиладиган ишларим бор.
Зулайҳо опа чиқиб кетди.
- Тузалиб қолдингми? Рости сени бу аҳволда кўраман деб сира ҳам кутмагандим.
Отабек ичидан ўтганини сиртига чиқармади.
- Менда ҳаммаси жойида. Анча машқлардан кейин ўзгариш бор.
- Анора кўринмайди, қани у?
Аслида Лобар ҳаммасини билиб бўлганди. Атай сўради.
-У йўқ. Мен учун ўлган.
Лобар қачонлардир орзу қилган сўзларин иэнди эшитди. Эшитганида ҳам Отабек бу аҳволда. Ундан умид қилиш аҳмоқликдек туюлсада, юрак қурғур сира кўниколмади шу чоққача.
-Рости сизларга кўз теккан. Ҳали ярашиб кетасизлар.
-Лобар бу гапларни кераги йўқ бу мавзу аллақачон ёпилиб бўлган. Мен учун аҳамияти йўқ инсон энди бу. Ундан кўра ўзингдан гапир. Тўй қачон?
Лобар ютиниб қўйди.
-Тўй куёв топилса. Ҳозирча юриб олай мазза қилиб.
Давоми бор...