“Дарҳақиқат, мўминлар нажот топдилар. Улар намозларида (қўрқув ва умид билан) бўйин
эгувчи кишилардир. Улар бехуда-фойдасиз (сўз ва амаллар)дан юз ўгирувчи кишилардир. Улар закотни (адо) қилгувчи кишилардир. Улар авратларини (ҳаромдан-зинодан) сақлагувчи кишилардир. Магар ўз жуфти ҳалолларидан ва қўлларидаги чўрилардангина (сақланмайдилар).
Бас, улар маломат қилинмаслар. Энди ким шундан ўзгани (яъни, Ислом шариатида ҳаром
қилинган зино ва бошқа шу каби нарсаларни) истаса, бас, ана ўшалар ҳаддан ошгувчилардир.
Улар (яъни, мўминлар) ўзларига (ишонилган) омонатларга ва (ўзгаларга) берган ахду
паймонларига риоя қилгувчи кишилардир. Улар (барча) намозларини (вақтида адо этиб, қазо булишидан) сақлагувчи кишилардир. Ана ўшалар Фирдавс (жаннатига) меросхўр булгувчи ворислардир. Улар уша ерда мангу қолурлар»

Mu'minun surasi 1-10 oyat.