💥КУНДОШЛИ УЙ. (хаётли хикоя) 8-қисм.
Муаллиф: Дилфуза Зарипова.
КУРГУЛИК...
Инсон бошига огир кун тушганида "шу кунлар тезрок утиб кетса, албатта бахтли буламан" деб узини ишонтирди. Гулширин хам шундай фикрда эди. "Нозима булмаганида Зохид акам яна оилага кайтади, мен албатта бахтли бу-ламан" деб уйларди. Нозима хаётидан буткул кетишини истарди.
Мана, у истаган кунлар келди, энди Нозима йук. Энди у ноз-фироклари би-лан Гулшириннинг эрини ром килмайди, болаларига аталган мехр-мухаббатни угирлай олмайди. Аммо... Аммо нега Гулширин бахтли эмас? Нега у тушла-рида мудом ортидан кувиб етолмайди-ган бахт шуъласи унинг зулмат копла-ган калбини ёритмайди?
Нозимани йукотиб куйган Зохид тел-басифат булиб колди. Хатто ишини хам йигиштириб куйди. Аламини ичкилик-дан олади. Эртаю кеч мехмонхонага кириб олиб, ичади. Мехмонхона арок шишасига тулиб кетди. Баъзан Гулши-рин эрининг тунлари хунграб йиглага-нини эшитади. Ана шундай пайтларда узининг хам юраги эзилибкетади.
"Нозимага кон бериб, нотугри килдим-микан? Агар унга кон бермаганимда бу ердан кетмасди" деган фикр хаёлида йилт этади. Аммо кундошининг хаётини саклаб колганини эсласа, тугри иш кил-ганига амин булади. Агар ушанда Нози-
ма хаётдан куз юмганда Зохид акаси бунга чидай олмасди. Хозир эса унинг тириклигини, каердадир боласига мехр бериб яшаётганини билади. Хеч курса шу юрагига таскин беради.
Нозиманинг хаётга кайтиш вокеаси-дан кейин кайнонасининг Гулширинга муносабати бир оз узгарди. Буткул ме-хрини бермаса-да, олдингидек жеркиб, менсимай гапирмайди. Гарчанд, бирор марта курмаган, багрига босмаган бул-са-да, Нозиманинг боласини уз набира-си деб тан олади, гудаккинани она ме-хрига зорликдан саклаб колгани учун Гулшириндан миннатдор булади. Ота-онаси Зохидга бир неча марта танбех берди. "Келин кийналиб кетди, бундок уйласанг-чи", деди Холида хола. "Мен-чи, ойи, мен кийналмаяпманми? -кукси-га урди Зохид. - Акалли боламни кура олмадим. Бир марта курганимда, кули-мга ушлаганимдаям майли эди. Неча марта ортидан бордим, лекин Нозима-нинг онаси куришишга йул куймайди. "Кизим хотинингздан бир эмас, икки жон карздор. Унинг томирида Гулши-рин кизимнинг кони окяпти. Энди улар опа-сингил. Нозима касам ичган, агар бузса, касам бегунох болани уради", деди. Мен Нозимасиз кандай яшайман энди?"
Эркак кишининг ишламай, эртаю кеч куксини захга бериб ётиши ёмон булар-кан. Гулширин илгари эрининг ишдан эртарок кайтишини орзу килган, кеча-лари ухламай кутган булса, энди арок хиди буруксиётган хонада ётган эри у билган, борлигини багишлаган Зохид эканига ишонгиси келмайди. Хатто бо-лалари хам дадасининг олдига киришга безиллаб колган. Зохид уларни курди дегунча кучоклаб олиб, йиглайди.
Фирмасидаги ишлар хам улда-жулда булиб колди. Чет эллик хамкорлари шартнома шартларини бекор килмокчи булишибди. Бу корхона учун катта йу-котиш эди. Уринбосари аллакандай хужжатлар кутариб келди. "Зохид Мар-донович, соглигингизни тиклаб олгуни-нгизча бошкарувни вактинча менга топширсангиз. Чет эллик хамкорлар шартномани бекор килишса, бозорда урнимизни йукотиб куямиз", деди кого-зларни узатаркан. Зохид хозир укий оладиган ахволда эмас эди, укиганида хам нима ёзилганини идрок килишга кодир эмас. Уринбосари курсатган жойга бармоклари титрай-титрай имзо куйди. Уринбосарнинг юзига таббасум ёйилди. "Зохид Мардонович, буни юв-масак булмайди", деди тиржайиб ва кора папкадан буйни узун шиша чикар-ди: "Чет элники экан!" Шундай деб узи-га ва Зохидга тулдириб арок куйди. Зохид чулда колган кишидек пиёлани бир кутаришда бушатди. Уринбосар атайин килдими ёки чиндан хам шунд-ай булдими, пиёлани огзига олиб бора-ётганида калкиб кетиб, арок устига ту-килди.
- Оббо, бу палакатни каранг энди, - аф-суслагандек бош чайкади уринбосар. - Би соатдан кейин хамкорлар билан уч-рашув белгиланган. Устимдан арок хи-ди анкиб турса биз хакимизда нотугри хаёлга боришмасин тагин. Уйга бориб, кийимларимни алмаштиришим керак. Узр, Зохид Мардонович, сиз билан бош-ка куни отамлашамиз, - шундай дея у Зохиднинг пиёласига яна арок куйди.
Муаллиф: Дилфуза Зарипова.
КУРГУЛИК...
Инсон бошига огир кун тушганида "шу кунлар тезрок утиб кетса, албатта бахтли буламан" деб узини ишонтирди. Гулширин хам шундай фикрда эди. "Нозима булмаганида Зохид акам яна оилага кайтади, мен албатта бахтли бу-ламан" деб уйларди. Нозима хаётидан буткул кетишини истарди.
Мана, у истаган кунлар келди, энди Нозима йук. Энди у ноз-фироклари би-лан Гулшириннинг эрини ром килмайди, болаларига аталган мехр-мухаббатни угирлай олмайди. Аммо... Аммо нега Гулширин бахтли эмас? Нега у тушла-рида мудом ортидан кувиб етолмайди-ган бахт шуъласи унинг зулмат копла-ган калбини ёритмайди?
Нозимани йукотиб куйган Зохид тел-басифат булиб колди. Хатто ишини хам йигиштириб куйди. Аламини ичкилик-дан олади. Эртаю кеч мехмонхонага кириб олиб, ичади. Мехмонхона арок шишасига тулиб кетди. Баъзан Гулши-рин эрининг тунлари хунграб йиглага-нини эшитади. Ана шундай пайтларда узининг хам юраги эзилибкетади.
"Нозимага кон бериб, нотугри килдим-микан? Агар унга кон бермаганимда бу ердан кетмасди" деган фикр хаёлида йилт этади. Аммо кундошининг хаётини саклаб колганини эсласа, тугри иш кил-ганига амин булади. Агар ушанда Нози-
ма хаётдан куз юмганда Зохид акаси бунга чидай олмасди. Хозир эса унинг тириклигини, каердадир боласига мехр бериб яшаётганини билади. Хеч курса шу юрагига таскин беради.
Нозиманинг хаётга кайтиш вокеаси-дан кейин кайнонасининг Гулширинга муносабати бир оз узгарди. Буткул ме-хрини бермаса-да, олдингидек жеркиб, менсимай гапирмайди. Гарчанд, бирор марта курмаган, багрига босмаган бул-са-да, Нозиманинг боласини уз набира-си деб тан олади, гудаккинани она ме-хрига зорликдан саклаб колгани учун Гулшириндан миннатдор булади. Ота-онаси Зохидга бир неча марта танбех берди. "Келин кийналиб кетди, бундок уйласанг-чи", деди Холида хола. "Мен-чи, ойи, мен кийналмаяпманми? -кукси-га урди Зохид. - Акалли боламни кура олмадим. Бир марта курганимда, кули-мга ушлаганимдаям майли эди. Неча марта ортидан бордим, лекин Нозима-нинг онаси куришишга йул куймайди. "Кизим хотинингздан бир эмас, икки жон карздор. Унинг томирида Гулши-рин кизимнинг кони окяпти. Энди улар опа-сингил. Нозима касам ичган, агар бузса, касам бегунох болани уради", деди. Мен Нозимасиз кандай яшайман энди?"
Эркак кишининг ишламай, эртаю кеч куксини захга бериб ётиши ёмон булар-кан. Гулширин илгари эрининг ишдан эртарок кайтишини орзу килган, кеча-лари ухламай кутган булса, энди арок хиди буруксиётган хонада ётган эри у билган, борлигини багишлаган Зохид эканига ишонгиси келмайди. Хатто бо-лалари хам дадасининг олдига киришга безиллаб колган. Зохид уларни курди дегунча кучоклаб олиб, йиглайди.
Фирмасидаги ишлар хам улда-жулда булиб колди. Чет эллик хамкорлари шартнома шартларини бекор килмокчи булишибди. Бу корхона учун катта йу-котиш эди. Уринбосари аллакандай хужжатлар кутариб келди. "Зохид Мар-донович, соглигингизни тиклаб олгуни-нгизча бошкарувни вактинча менга топширсангиз. Чет эллик хамкорлар шартномани бекор килишса, бозорда урнимизни йукотиб куямиз", деди кого-зларни узатаркан. Зохид хозир укий оладиган ахволда эмас эди, укиганида хам нима ёзилганини идрок килишга кодир эмас. Уринбосари курсатган жойга бармоклари титрай-титрай имзо куйди. Уринбосарнинг юзига таббасум ёйилди. "Зохид Мардонович, буни юв-масак булмайди", деди тиржайиб ва кора папкадан буйни узун шиша чикар-ди: "Чет элники экан!" Шундай деб узи-га ва Зохидга тулдириб арок куйди. Зохид чулда колган кишидек пиёлани бир кутаришда бушатди. Уринбосар атайин килдими ёки чиндан хам шунд-ай булдими, пиёлани огзига олиб бора-ётганида калкиб кетиб, арок устига ту-килди.
- Оббо, бу палакатни каранг энди, - аф-суслагандек бош чайкади уринбосар. - Би соатдан кейин хамкорлар билан уч-рашув белгиланган. Устимдан арок хи-ди анкиб турса биз хакимизда нотугри хаёлга боришмасин тагин. Уйга бориб, кийимларимни алмаштиришим керак. Узр, Зохид Мардонович, сиз билан бош-ка куни отамлашамиз, - шундай дея у Зохиднинг пиёласига яна арок куйди.