НОШУКУР
Бир йигит бўлган экан. У доим ИБОДАТда бўлиб, жуда кўп китоб ўқир экан...
Бир куни бир китобни олиб ўқибди. Китобда бандаларнинг барчаси барибир «НОШУКУР» деган ёзувга кўзи тушибди. Ўйланиб қолибди: ...- Нега энди, беш вақт НАМОЗимни ўқисам, Яратганга ШУКРОНА қилсам, РЎЗА тутсам, ЗАКОТ берсам, САДАҚА қилсам яна қандай ношукрлик қиламан?! Шуларни ўйлаб ўтириб, уйқуга кетиб, ТУШ кўрибди...Тушида оппоқ соқолли бир НУРОНИЙ отахонни кўрибди. Отахон йигитга дебди: —- Ҳа ўғлим, нега ўйланиб ўтирибсан? Йигит отахонга салом берибди-да, шундай дебди: —- Ота, мен китобдаги бандаларим НОШУКУР деган жойига тушунмадим. Тоат ибодатда бўлсам, Аллоҳни буюрганларини тўлиқ АДО этаётган бўлсам, яна ношукрманми? Отахон: Ўғлим, юр мен билан ҳозир сенга бир нарса кўрсатаман, - деб йигитни ўзи билан олиб кетибди. Улар жуда ҳам ЧИРОЙЛИ БОҒГА киришибди. Боғда гуллар очилган, дарахтларда мевалар ғарқ пишган, қушлар сайраган, ариқларда сув оқиб ётибди экан, яна боғнинг ўртасида фаввора бормиш, фавворадан камалак жилосидек сув чиқармиш... Шунда отахон йигитга дебди: Ўғлим, сен ПАНАРОҚда кузатиб тур, - дебди-да, ғойиб бўлибди. Йигит кузата бошлабди... Бир пайт бир ОТЛИҚ ўтиб қолибди. Йўлдан чарчаб-хориб, ЧАНҚАБ келаётган экан. Боғга кирибди-да: - Ассалому алайкум отахон, жуда чанқадим СУВ бероласизми? дебди. Отахон: - Ҳа болам, бероламан. Ана ариқда булоқдан сув чиқиб ётибди, отдан тушингда, бориб ичақолинг, - дебди. Йўловчининг бир оёғи чўлоқ экан, отдан тушибди-да, ариққа энкайиб тўйиб-тўйиб сув ичибди, отини ҳам суғорибди. Сув ичиб бўлиб қараса, отахоннинг белидаги ПИЁЛАга кўзи тушибди: - Отахон, раҳмат сув учун, ёнингизда пиёлангиз бор экан, мендек бир ногиронга шу пиёлангизда УЗАТСАНГИЗ бўларди-ку, дебди отлиқ. Отахон эса: - Узр болам, пиёламни лаби «УЧГАН ЭДИ», сизга ЛОЙИҚ кўрмадим, - дебди. - Сувсаганда пиёлани ЁРИҒИ кўринармиди, отам?! дебди-да, раҳмат айтиб жўнаб кетибди... Бир оз вақт ўтгач яна бир йўловчи ўтибди. У ҳам отахонга салом бериб, сув сўрабди. Отахон бу сафар пиёласини олиб, булоқдан сув олиб йўловчига узатибди. Йўловчи тўйиб-тўйиб сув ичибди. Чанқоғи босилгач, пиёладаги ЁРИҚНИ кўриб қолибди: - Отахон сув учун раҳмат. Лекин шу ёриқ, лаби учган пиёлада узатганиз ЧАТОҚ бўлди-да. Бу ёриқларда қанчадан-қанча одамларни "ҚЎЛИНИ КИРИ" қолиб кетган бўлса, ажабмас, дебди-да, раҳмат айтиб жўнаб қолибди... Йигит ҳамон отахонни кузатишда давом этаверибди, лекин нима қилаётганини тушунмасмиш... Бир оз ўтиб, учинчи йўловчи келибди. Отахонга салом берибди ва сув сўрабди. Отахон ўйлаб қолибди: "энди нима қилсам экан, бири пиёлада бер деса, бири пиёлани ёриқ", дейди: - Ҳа болам келинг, ана фавворадан ича қолинг, - дебди. Йўловчи фавворанинг сувидан мазза қилиб ичибди, чанқоғи босилгач қараса ҳамма ёғи шалаббо сув эмиш: - Раҳмат отахон, мазза қилдим, аммо шу ҳамма ёғим ШАЛАББО бўлгани ёмон бўлди-да, - дебди ва ўз йўлида давом этибди... Отахон секингина йигитни чақирибдилар: - Ҳўш болам, мана воқеаларни гувоҳи бўлдинг. Бу ерда НИМА ЕТИШМАДИ, айтчи? Йигит бўлса: - Тушунмадим, ҳаммаси сув учун сизга раҳмат айтишди-ку, - деди. - Ҳа, менга раҳмат айтишди, лекин Яратганга ШУКРОНА келтиришмади. Биринчи йўловчига ёриқ пиёлада сув бергим келмади, у бўлса ариққа энкайиб сув ичганига "ОҒРИНДИ". Чанқоғи қонгунича буни сезмади, чанқоғи босилгач Аллоҳга ШУКУР қилиш ўрнига НОШУКУРлик қилди... Иккинчи йўловчига эса пиёлада сув бердим, у пиёлани ёриғини чанқоғи босилгандан кейингина кўрди. Кўрди-ю, ШУКРОНА айтиш ўрнига, бир нималарни рўкач қилди... Учинчи йўловчи ҳам фавворадан мириқиб сув ичди-ю, кийимини хўл бўлганидан НОЛИДИ.. Йигит бу гапларни эшитиб уялганидан ерга қаради... Аллоҳнинг ҳар бир НЕЪМАТИ учун ШУКРОНА келтиришимиз керак, ҳаттоки ичимизга кирган БИР ТОМЧИ СУВ учун ҳам. Азизлар, Яратганга барча инъомлари учун шукронада бўлайлик... АЛҲАМДУЛИЛЛАҲ!!!
@BekalarUchunhttps://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
