💥Соя. 8-қисм.
Муаллиф: Чарос Хайитова.
-- Опа, опажон сизга нима бўлди?
Тинмай йиғлаётган Асал, юрагимни эзиб йўборди. Унинг бу ҳолидан ҳаёлимга ҳеч яхши фикр келмаябди. Ўксиб ўксиб йиғлагани учун елкалари қалтираб кетаябди. Уни ҳеч қачон бундай ҳолда кўрмаганман. Доим мағрур тутарди бошини. Шу чоқ Асалга далда бергим келиб сочларидан силадимда, сўнг бағримга босдим. Нима бўлганига қизиқишдан ўлай деябман. -- Опажон гапирсангизчи, нега бу аҳволдасиз? Нима бўлди сизга?
-- Ммен... ббад..ном ббўл...дим...
Тутила-тутила йиғлаганча, зурģа гапирган Асални гаплари, мени шокка тушириб қўйди.
-- Нима? Нималар деябсиз? Сизни эсиз жойидами?
Асал бу сафар йўзини ёстиқ билан тусиб ҳунграб йиғлай бошлади. Мен эса нима қилишни билмай ўтирган жойимда қотиб турардим. -- Опаа, ҳазиллашаябсизми?
Уни аҳволи сўзимни тескарисини кўрсатиб турсада, умид билан гапирдим.
-- Алия, сенингча ҳазилга ўхшайдими? Энди нима қиламан мен? Ҳаётим бадном бўлди, Алия. Бундан кўра ўлганим яхши эмасми? Ҳа, ҳа ўзимни ўлдираман, ўлдира...
-- Бас қилинг!
Ўзим ҳам бу хабарни ҳазм қила олмаябману, лекин Асални гаплари жаҳлимни чиқарди. Ҳозир унга қанчалик қийин эканини тасаввур ҳам қила олмайман. Лекин, ўзига бирор зиён етказмаслиги керак асло! -- Бундай гапларни гапирманг. Бир иложини топамиз ҳўпми?
Қандай илож эканлигини билмадиму, қайта уни бағримга босдим.
-- Топамиз, тўғрими?..
-- Топамиз.
Бирдан ҳаёлимга келган фикрдан жонланиб кетдим ва Асални ўзимга қаратдим. -- Фақат менга ҳаммасини айтиб беринг. Ким қилди буни? Қайси аблаҳ сизни бу куйга солди?
Асални жавоб беришини узоқ вақт кутдим. У бўлса йиғлашдан нарига ўтмабди. Ҳеч қачон унга ичим ачийди, деб ўйламаган эдим. Лекин баъзан ҳаётда биз ўйламаган нарсалар содир бўлар экан.
-- Опа, гапирсангизчи. Ким қилди буни? Қандай қилиб? Ёки...
Ҳаёлимга келган фикрдан янада дахшатга тушдим. -- Уни танимайсиз ҳамми?... Опааа, мени ақлдан оздирманг. Бирор нима десангизчи...
-- Тта...ниймай...
Тутилиб гап бошлади, Асал. Мен бўлса бор эътиборимни унга қаратдим. Гўё, уша аблаҳни кимлигини билсам, бир ечимини топадигандек. -- Ссен ҳам ттанийсан, Аалия... У... У, бошлиғим, Шоҳруҳ эди...
-- Ким?
Ҳудди мен жавобни эшитмагандекман, ёки Асал ҳазиллашиб айтгандек. Бироқ у яна такрорлади, такрорлайверди, такрорлайверди...
Мен доим бундан ёмони йўқ деб ўйлаган онимдан бошлаб, ёмонроғига дуч келаётганга ўхшардим. Ишона олмаябман. Бу фикрни қабул қилинишни ўзи бир азоб эди.
Бошимга кучли оғриқ кирди. Ўйлаган сарим кучаяверди у. Нафас олишим қийинлашиб, ҳансирай бошладим. Ичимда гўё вулқон қайнаётгандек... Алал-оқибат, кўз олдим қоронғулашиб кетганини ва узоқ-узоқлардан Асални, исмимни айтиб чақириши эшитилди ҳалос. Қолгани зулмат.
***
Кўзларимни очиб, менга ёд бўлиб кетган таниш жиҳозлардан хонамда эканлигимни англадим. Менга ўзи нима бўлди, ҳайронман. Ўрнимдан турмоқчи бўлдим, лекин тез ҳаракат қилиб йўбордимми, кўз олдим тиниб кетди. Пешонамни асабий ўшлаб уни боғлаб қўйилганини билдим. Нега бундай қилинганини билиш учун бирма-бир бўлиб ўтганларни эслашга ҳаракат қилдим
-- Ҳуш, мен бир неча кундан буён уйда эдим. Хонамдан чиқмадим. Сўнгра, Асал келди... Бир аҳволда... У айтдики...
Жимман. Бу ёғига кўзларимга навбат келгандек, ёшларим қўйилиб кела бошлади. Шуни билишга ўриндимми ҳали? Бир зум ёдимдан чиққанига қувониб қолиш ўрнига. Қани эди, ёд олмаганимда. Айни дамда хотирамдан айрилишга ҳам рози эдим.
Бир зум Асал мени алдаган бўлса-чи, деб ўйлаб қолдим. Лекин унинг аҳволи...
Асал бу даражага бормаса керак. Агар борган бўлса-чи?
Қалбимда бир лаҳза умид чироқлари ёнгандек бўлди. Тезда кийиниб хонамдан чиқдим. Нонушта қилиб ўтирган, ойимни ҳай-ҳайлашига қарамай, ўзимни ташқарига ўрдим. Таксида кетарканман Аллоҳдан, булар барчаси ёлғон бўлишини ёлвориб сўрай бошладим. Ҳақиқатни менга фақат бир инсонгина айта олади. Балки мен жуда ҳам ёмондирман. Лекин Асалга ишона олмаябман. Ҳаттоки шу ҳолида ҳам. Аммо Шоҳруҳ мени алдамайди. Балки, уни ҳозир ҳафа қилиб қўярман ҳам...
Муаллиф: Чарос Хайитова.
-- Опа, опажон сизга нима бўлди?
Тинмай йиғлаётган Асал, юрагимни эзиб йўборди. Унинг бу ҳолидан ҳаёлимга ҳеч яхши фикр келмаябди. Ўксиб ўксиб йиғлагани учун елкалари қалтираб кетаябди. Уни ҳеч қачон бундай ҳолда кўрмаганман. Доим мағрур тутарди бошини. Шу чоқ Асалга далда бергим келиб сочларидан силадимда, сўнг бағримга босдим. Нима бўлганига қизиқишдан ўлай деябман. -- Опажон гапирсангизчи, нега бу аҳволдасиз? Нима бўлди сизга?
-- Ммен... ббад..ном ббўл...дим...
Тутила-тутила йиғлаганча, зурģа гапирган Асални гаплари, мени шокка тушириб қўйди.
-- Нима? Нималар деябсиз? Сизни эсиз жойидами?
Асал бу сафар йўзини ёстиқ билан тусиб ҳунграб йиғлай бошлади. Мен эса нима қилишни билмай ўтирган жойимда қотиб турардим. -- Опаа, ҳазиллашаябсизми?
Уни аҳволи сўзимни тескарисини кўрсатиб турсада, умид билан гапирдим.
-- Алия, сенингча ҳазилга ўхшайдими? Энди нима қиламан мен? Ҳаётим бадном бўлди, Алия. Бундан кўра ўлганим яхши эмасми? Ҳа, ҳа ўзимни ўлдираман, ўлдира...
-- Бас қилинг!
Ўзим ҳам бу хабарни ҳазм қила олмаябману, лекин Асални гаплари жаҳлимни чиқарди. Ҳозир унга қанчалик қийин эканини тасаввур ҳам қила олмайман. Лекин, ўзига бирор зиён етказмаслиги керак асло! -- Бундай гапларни гапирманг. Бир иложини топамиз ҳўпми?
Қандай илож эканлигини билмадиму, қайта уни бағримга босдим.
-- Топамиз, тўғрими?..
-- Топамиз.
Бирдан ҳаёлимга келган фикрдан жонланиб кетдим ва Асални ўзимга қаратдим. -- Фақат менга ҳаммасини айтиб беринг. Ким қилди буни? Қайси аблаҳ сизни бу куйга солди?
Асални жавоб беришини узоқ вақт кутдим. У бўлса йиғлашдан нарига ўтмабди. Ҳеч қачон унга ичим ачийди, деб ўйламаган эдим. Лекин баъзан ҳаётда биз ўйламаган нарсалар содир бўлар экан.
-- Опа, гапирсангизчи. Ким қилди буни? Қандай қилиб? Ёки...
Ҳаёлимга келган фикрдан янада дахшатга тушдим. -- Уни танимайсиз ҳамми?... Опааа, мени ақлдан оздирманг. Бирор нима десангизчи...
-- Тта...ниймай...
Тутилиб гап бошлади, Асал. Мен бўлса бор эътиборимни унга қаратдим. Гўё, уша аблаҳни кимлигини билсам, бир ечимини топадигандек. -- Ссен ҳам ттанийсан, Аалия... У... У, бошлиғим, Шоҳруҳ эди...
-- Ким?
Ҳудди мен жавобни эшитмагандекман, ёки Асал ҳазиллашиб айтгандек. Бироқ у яна такрорлади, такрорлайверди, такрорлайверди...
Мен доим бундан ёмони йўқ деб ўйлаган онимдан бошлаб, ёмонроғига дуч келаётганга ўхшардим. Ишона олмаябман. Бу фикрни қабул қилинишни ўзи бир азоб эди.
Бошимга кучли оғриқ кирди. Ўйлаган сарим кучаяверди у. Нафас олишим қийинлашиб, ҳансирай бошладим. Ичимда гўё вулқон қайнаётгандек... Алал-оқибат, кўз олдим қоронғулашиб кетганини ва узоқ-узоқлардан Асални, исмимни айтиб чақириши эшитилди ҳалос. Қолгани зулмат.
***
Кўзларимни очиб, менга ёд бўлиб кетган таниш жиҳозлардан хонамда эканлигимни англадим. Менга ўзи нима бўлди, ҳайронман. Ўрнимдан турмоқчи бўлдим, лекин тез ҳаракат қилиб йўбордимми, кўз олдим тиниб кетди. Пешонамни асабий ўшлаб уни боғлаб қўйилганини билдим. Нега бундай қилинганини билиш учун бирма-бир бўлиб ўтганларни эслашга ҳаракат қилдим
-- Ҳуш, мен бир неча кундан буён уйда эдим. Хонамдан чиқмадим. Сўнгра, Асал келди... Бир аҳволда... У айтдики...
Жимман. Бу ёғига кўзларимга навбат келгандек, ёшларим қўйилиб кела бошлади. Шуни билишга ўриндимми ҳали? Бир зум ёдимдан чиққанига қувониб қолиш ўрнига. Қани эди, ёд олмаганимда. Айни дамда хотирамдан айрилишга ҳам рози эдим.
Бир зум Асал мени алдаган бўлса-чи, деб ўйлаб қолдим. Лекин унинг аҳволи...
Асал бу даражага бормаса керак. Агар борган бўлса-чи?
Қалбимда бир лаҳза умид чироқлари ёнгандек бўлди. Тезда кийиниб хонамдан чиқдим. Нонушта қилиб ўтирган, ойимни ҳай-ҳайлашига қарамай, ўзимни ташқарига ўрдим. Таксида кетарканман Аллоҳдан, булар барчаси ёлғон бўлишини ёлвориб сўрай бошладим. Ҳақиқатни менга фақат бир инсонгина айта олади. Балки мен жуда ҳам ёмондирман. Лекин Асалга ишона олмаябман. Ҳаттоки шу ҳолида ҳам. Аммо Шоҳруҳ мени алдамайди. Балки, уни ҳозир ҳафа қилиб қўярман ҳам...