— Himmm.... Yaxshi.
— Oʻzingizchi, oʻzingiz yaxshimisiz? Kosonga kim bilan keldingiz?
— Rahmat, tuzukman. Sizga shu kitobni topshiray deb oʻzim keldim-da... Pochchangiz bilan keldim. Xavotir olmang.
— Ha yaxshi, yaxshi...
Munisa vizillagan telefoniga qarab qoʻydi. — Mayli, menga ruxsat. Chaqirgan Yandexim kelibdi. Bugun oyimlarnikiga borishim kerak, erjondan ruxsat olganman.
— Mayli, yaxshi boring. Oʻzingizni ehtiyot qiling.
Maryam oʻrnidan turib dugonasi bilan quchoqlashdi. — Umarni mening nomimdan oʻpib qoʻying.
— Hoʻp... Siz ham kelib turing. Eshigimiz siz uchun doim ochiq.
— Boʻpti, bora qoling. Hozir telefoningiz portlab ketadi.
— Rostan ham.
Dugonalar vizillayotgan telefonga qarab kulishishdi. Munisa narsalarini yigʻib, Maryam bilan qayta xayrlashdi. Kafedan chiqayotib uchinchi marta jiringlashni boshlagan telefonini koʻtardi.
— Alo?
— Orzu kafesi yoniga Yandex chaqirgan ekansiz?
Dedi yigit muloyim ohangda.
— Ha, chaqirgan edim. Hozir Orzu kafesi yonidaman, svetaforning tagida. Siz qayerdasiz? Mashinangiz rusumi nima?
Munisa taksichi yigitga bir dunyo savol yogʻdirib tashladi.