« Eh, umrim! Naqadar behuda o‘tding sen! Bu dunyoda maqsadsiz yuribsan! Bu omonat dunyoda ham ancha yashab qo‘yding. Yoshingni yashab, oshingni oshab qo‘yding! Qanchadan-qancha yozu qish, bahoru kuzlarni ko‘rding. Lekin hali ham birorta maqsadingga erishmading.
Eh, umrim...
Eh, umrim...