ДЎСТ
Бир киши машҳур наҳв олими Мубарридга шундай деди:
-Фалончи мени ҳақорат қилди, мен эса сабр қилдим ва жим турдим. Кейин у сени ҳақорат қилди, мен эса сени ўзим билан тенг кўриб, яна жим турдим!
Мубаррид унга жавоб берди:
-Бу икки ҳолат бир хил эмас. Сен ўзингга етган озорга сабр қилсанг, бу ҳилм (юмшоқлик)дир. Аммо дўстингга етган озорга сабр қилсанг, бу хиёнатдир!
Ким дўстининг қалбида бўлса, у ўша ерда бўлмаса ҳам ҳеч қачон унинг қалбидан ғойиб бўлмайди!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Табукда Каъб ибн Молик розияллоҳу анҳуни йўқлаб дедилар:
“Каъб қаерда?”.
Бир киши:
“Уни бу ерга келишдан чиройли кийими ва ўзига боқиб юриши ушлаб қолди!”, – деди.
Яъни, уни Табук ғазотига чиқишдан кийимлари ман қилди, демоқчи эди. Бу ўз навбатида ғийбат эди.
Шунда Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу ўрнидан туриб:
“Жуда ҳам ёмон гап айтдинг. Эй Аллоҳнинг Расули, биз ундан фақат яхшилик кўрганмиз!” – деди.
Дўстингиз руҳингизнинг шеригидир. У қалбингизнинг бир бўлагидир!
Шунинг учун унинг ғийбат қилинишига индамасдан қараб турманг. Ҳеч кимга уни тили билан ўлдиришига йўл қўйманг. Акс ҳолда сиз дўстликка лойиқ эмассиз!
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларни Ризвон байъатига чақирдилар. Бу ўлимга тайёр ҳолда берилган байъат эди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам қўлларини чўзиб, ҳар бир саҳобадан байъат олдилар. Аммо Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳу Маккада эди. Уни Қурайш ушлаб қолган эди.
Шунда Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам ўзларининг чап қўлларини кўтариб, ўнг қўлларига қўйиб: “Бу Усмоннинг қўли!” – дедилар.
Қаранг, дўстлик қандай бўлар экан!
Усмон розияллоҳу анҳунинг қўли бу ерда йўқ эди, аммо дунёнинг энг муборак қўли унинг ўрнини тўлдирди!
Агар мен йўқ бўлсам, ғийбатимни қилманг. Мен ҳақимда ёмон гап эшитсангиз, ишонманг. Мендан сўрамай туриб ҳеч кимнинг гапига қулоқ солманг. “Шамол бўлмаса дарахтнинг учи қимирламайди!”, деманг.
Агар ҳамма мени айбласа ҳам,
Сиз менга ишонинг, сиз мени оқланг. Чунки одамларнинг айблаши эмас, дўстимнинг мендан шубҳа қилиши юрагимни эзади!
Жалолиддин Румий Шамс Табризий ҳақида шундай деган экан:
“Агар у: ‘Мен сизларнинг олий Роббингизман!’ деса, мен: “ У оят тиловат қилмоқда!”, дер эдим. Агар унинг соқолидан ароқ томиб турганини кўрсам: “Унинг устидан ароқ тўкилган!”, дер эдим!!!”.
Хайрли кун!
https://t.me/Abdulqodir_Polvonov
Бир киши машҳур наҳв олими Мубарридга шундай деди:
-Фалончи мени ҳақорат қилди, мен эса сабр қилдим ва жим турдим. Кейин у сени ҳақорат қилди, мен эса сени ўзим билан тенг кўриб, яна жим турдим!
Мубаррид унга жавоб берди:
-Бу икки ҳолат бир хил эмас. Сен ўзингга етган озорга сабр қилсанг, бу ҳилм (юмшоқлик)дир. Аммо дўстингга етган озорга сабр қилсанг, бу хиёнатдир!
Ким дўстининг қалбида бўлса, у ўша ерда бўлмаса ҳам ҳеч қачон унинг қалбидан ғойиб бўлмайди!
Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам Табукда Каъб ибн Молик розияллоҳу анҳуни йўқлаб дедилар:
“Каъб қаерда?”.
Бир киши:
“Уни бу ерга келишдан чиройли кийими ва ўзига боқиб юриши ушлаб қолди!”, – деди.
Яъни, уни Табук ғазотига чиқишдан кийимлари ман қилди, демоқчи эди. Бу ўз навбатида ғийбат эди.
Шунда Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳу ўрнидан туриб:
“Жуда ҳам ёмон гап айтдинг. Эй Аллоҳнинг Расули, биз ундан фақат яхшилик кўрганмиз!” – деди.
Дўстингиз руҳингизнинг шеригидир. У қалбингизнинг бир бўлагидир!
Шунинг учун унинг ғийбат қилинишига индамасдан қараб турманг. Ҳеч кимга уни тили билан ўлдиришига йўл қўйманг. Акс ҳолда сиз дўстликка лойиқ эмассиз!
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларни Ризвон байъатига чақирдилар. Бу ўлимга тайёр ҳолда берилган байъат эди.
Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам қўлларини чўзиб, ҳар бир саҳобадан байъат олдилар. Аммо Усмон ибн Аффон розияллоҳу анҳу Маккада эди. Уни Қурайш ушлаб қолган эди.
Шунда Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам ўзларининг чап қўлларини кўтариб, ўнг қўлларига қўйиб: “Бу Усмоннинг қўли!” – дедилар.
Қаранг, дўстлик қандай бўлар экан!
Усмон розияллоҳу анҳунинг қўли бу ерда йўқ эди, аммо дунёнинг энг муборак қўли унинг ўрнини тўлдирди!
Агар мен йўқ бўлсам, ғийбатимни қилманг. Мен ҳақимда ёмон гап эшитсангиз, ишонманг. Мендан сўрамай туриб ҳеч кимнинг гапига қулоқ солманг. “Шамол бўлмаса дарахтнинг учи қимирламайди!”, деманг.
Агар ҳамма мени айбласа ҳам,
Сиз менга ишонинг, сиз мени оқланг. Чунки одамларнинг айблаши эмас, дўстимнинг мендан шубҳа қилиши юрагимни эзади!
Жалолиддин Румий Шамс Табризий ҳақида шундай деган экан:
“Агар у: ‘Мен сизларнинг олий Роббингизман!’ деса, мен: “ У оят тиловат қилмоқда!”, дер эдим. Агар унинг соқолидан ароқ томиб турганини кўрсам: “Унинг устидан ароқ тўкилган!”, дер эдим!!!”.
Хайрли кун!
https://t.me/Abdulqodir_Polvonov