Хонадагилар ҳар тарафдан гаплашиб ўтиришарди. Катта оила яна жамулжам бўлиши учун муаллима Нури (Нуржаҳон) холам етиб келишлари керак эди. Буни онам ҳам сезди шекилли, укасига қараб:
— Нури кўринмайдими? — деди ҳавотирланиб.
— Ҳа, опа, ҳавотирланманг, кечгача келиб қолар, — дея тоғам ўрнига жавоб қайтарди кичик холам.
— Дарсларини тамомлаб кейин йўлга чиққандир-да. Бугунча мактабга бормасаям бўларди, — деди яна бир холам гапга қўшилиб.
— Майли-да, ишига масъулият билан қараса ёмонми? Ўқувчиларим бекор қолишмасин, деган. Ўқитувчилик муқаддас касб. Қанчалаб болалар кўз тикиб кутиб ўтиришади. Ўқитувчи бўлганидан кейин туғилган кун деб дарсдан қолавермайди-ку, — деди отам пиёладаги чойни хўплаганча. Ҳамма жимиб қолди.
Ташқарида кун қорайиб, кеч туша бошлаган маҳал эшик секин ғийқиллаб очилиб, Нури холам кириб келди.
— Вой-эй, ташқари бунча совуқ бўлмаса, музлаб қолишимга сал қолди-я, — деди муаллима холам кириши билан совуқдан кўкарган қўлларини оғзида пуфлаганча.
— Ана, бўрини йўқласанг қулоғи кўринади, — дея холам билан кўришди тоғам. Кейин кула-кула қўшиб қўйди:
— Устоз, дарсга кечикдингиз!
Хона бўйлаб енгилгина кулгу садолари янгради.
Янги келган меҳмонга нон ушатилиб, ҳол-аҳвол сўрашилгач, овқатлар сузилди. Таомдан сўнг эркаклар алоҳида хонага кўчишиб, аёлларни холи қолдиришди.
— Нури қизим, мунча кечга қолдинг? — деди энам қўлига оппоқ пахта оларкан.
— Тушгача дарсларим бор эди. Ташлаб келолмадим. Янги йил ҳам яқинлашаяпти. Синфимни байрамга тайёрлашим керак. Шунинг учун ишларим кўпайиб кетди.
— Ишқилиб соғ-саломат бўлинглар! Энг муҳими соғлиқ. Қолгани бўлаверади, — деди энам қўлидаги момиқ пахтанинг чигитини битта-битта ажратганча.
Шундан сўнг холаларимнинг гап халталари очилди. Онамнинг опалари Дилбар ва Ойхумор холам бир-бирига опа-сингил қуда бўлишганди. Дилбар холам ўғлига синглисининг қизини келин қилган. Иккала опа-сингил қудалар ҳам анча дардлашишди.
Холаларимнинг гап хазинаси борган сайин қайнаб чиқарди. Гоҳ ёшлик даврларини эслайди, гоҳ…
Менинг кўзимга уйқу келмасди. Кўрпачага ўралволиб, ўзимни ухлаганга солиб ётардим. Биздан бошқа ҳамма аллақачон пинакка кетган. Холаларим эса бу ўтиришларида эрталабгача ухлашмайди.
Лекин тўғри ишдан чиқиб келган Нури холам уйқуни урарди.
Бир пайт донг қотиб ухлаётган Нури холам алаҳсираб нималарнидир гапира бошлади.
Буни дарров илғаган Гавҳар холам болаларча шўхлик билан:
— Тўхтанглар, бир пас жим туринглар! Нури уйқисираяптими?
Оғизлар бир зумга дам олди. Ҳамманинг қулоғи Нури холамда. Муаллима холам эса ҳеч нарсадан хабари йўқ, “дарс” ўтишда давом этарди:
— Болалар, қорбобони чақирамизми? Яхши… Қани унда биргаликда баралла чақирамиз… Қор-бо-бооо…Қор-бо-бооо…
Хонани холаларимнинг шодон кулгилари ларзага келтирди.
ГУЛНОЗ МАМАРАСУЛОВА.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
— Нури кўринмайдими? — деди ҳавотирланиб.
— Ҳа, опа, ҳавотирланманг, кечгача келиб қолар, — дея тоғам ўрнига жавоб қайтарди кичик холам.
— Дарсларини тамомлаб кейин йўлга чиққандир-да. Бугунча мактабга бормасаям бўларди, — деди яна бир холам гапга қўшилиб.
— Майли-да, ишига масъулият билан қараса ёмонми? Ўқувчиларим бекор қолишмасин, деган. Ўқитувчилик муқаддас касб. Қанчалаб болалар кўз тикиб кутиб ўтиришади. Ўқитувчи бўлганидан кейин туғилган кун деб дарсдан қолавермайди-ку, — деди отам пиёладаги чойни хўплаганча. Ҳамма жимиб қолди.
Ташқарида кун қорайиб, кеч туша бошлаган маҳал эшик секин ғийқиллаб очилиб, Нури холам кириб келди.
— Вой-эй, ташқари бунча совуқ бўлмаса, музлаб қолишимга сал қолди-я, — деди муаллима холам кириши билан совуқдан кўкарган қўлларини оғзида пуфлаганча.
— Ана, бўрини йўқласанг қулоғи кўринади, — дея холам билан кўришди тоғам. Кейин кула-кула қўшиб қўйди:
— Устоз, дарсга кечикдингиз!
Хона бўйлаб енгилгина кулгу садолари янгради.
Янги келган меҳмонга нон ушатилиб, ҳол-аҳвол сўрашилгач, овқатлар сузилди. Таомдан сўнг эркаклар алоҳида хонага кўчишиб, аёлларни холи қолдиришди.
— Нури қизим, мунча кечга қолдинг? — деди энам қўлига оппоқ пахта оларкан.
— Тушгача дарсларим бор эди. Ташлаб келолмадим. Янги йил ҳам яқинлашаяпти. Синфимни байрамга тайёрлашим керак. Шунинг учун ишларим кўпайиб кетди.
— Ишқилиб соғ-саломат бўлинглар! Энг муҳими соғлиқ. Қолгани бўлаверади, — деди энам қўлидаги момиқ пахтанинг чигитини битта-битта ажратганча.
Шундан сўнг холаларимнинг гап халталари очилди. Онамнинг опалари Дилбар ва Ойхумор холам бир-бирига опа-сингил қуда бўлишганди. Дилбар холам ўғлига синглисининг қизини келин қилган. Иккала опа-сингил қудалар ҳам анча дардлашишди.
Холаларимнинг гап хазинаси борган сайин қайнаб чиқарди. Гоҳ ёшлик даврларини эслайди, гоҳ…
Менинг кўзимга уйқу келмасди. Кўрпачага ўралволиб, ўзимни ухлаганга солиб ётардим. Биздан бошқа ҳамма аллақачон пинакка кетган. Холаларим эса бу ўтиришларида эрталабгача ухлашмайди.
Лекин тўғри ишдан чиқиб келган Нури холам уйқуни урарди.
Бир пайт донг қотиб ухлаётган Нури холам алаҳсираб нималарнидир гапира бошлади.
Буни дарров илғаган Гавҳар холам болаларча шўхлик билан:
— Тўхтанглар, бир пас жим туринглар! Нури уйқисираяптими?
Оғизлар бир зумга дам олди. Ҳамманинг қулоғи Нури холамда. Муаллима холам эса ҳеч нарсадан хабари йўқ, “дарс” ўтишда давом этарди:
— Болалар, қорбобони чақирамизми? Яхши… Қани унда биргаликда баралла чақирамиз… Қор-бо-бооо…Қор-бо-бооо…
Хонани холаларимнинг шодон кулгилари ларзага келтирди.
ГУЛНОЗ МАМАРАСУЛОВА.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK