САЙЙИД БАРАКА

​КАМТАРЛАРНИ АЛЛОҲ АЗИЗ ҚИЛАДИ

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: “Садақа молдан (бирон нарсани) камайтирмайди. Аллоҳ авф сабабидан бандада фақат улуғликни зиёда қилади. Агар бир банда Аллоҳ учун камтар бўлса, Аллоҳ унинг (даражасини) кўтаради”.
Имом Муслим, Термизий, Доримий ва Аҳмад ривоят қилган.

Шарҳ: Бу ерда “садақа” деганда, закот, фитр садақаси, қурбонлик қилиш ва бошқа ихтиёрий садақалар назарда тутилмоқда. Банда молидан бир қисмини ажратиб, уни Аллоҳ йўлида сарфласа, зоҳиран унинг моли қисман камайгандек кўринса-да, аммо бу мол Аллоҳнинг наздида кўпайиб боради. Чунки садақа қилиш билан молга барака киради, турли балоларга учраши олди олинади. Бу нарсага фақат мўмин банда имон келтиради, шу эътиқод асосида солиҳ амаллар қилади. Аммо, фақат моддий даромадни кўзлайдиган ақли калта банда эса “садақа билан мол камаймаслиги”га шубҳа билан қарайди. Лекин, мўмин банда Аллоҳнинг Расули қасам ичиб, таъкид билан айтган сўзларни тасдиқлаши ва ўз тасарруфларини мана шу ҳадисга мувофиқ йўлга қуйиши лозим.

Кимга бирон зулм етганида, Аллоҳ розилиги учун авф қилса, Аллоҳ бунинг эвазига авф этган кишининг дунёю охиратдаги мартабасини баланд қилади. Бу эса бир бандага бошқа банда томонидан зулм, азият, шикаст, зарар, талофат ёки уриш, сўкиш, ҳақорат каби нарсалар етганида, ўч олишга имкони бўла туриб, Аллоҳнинг розилиги учун авф қилиб юборишнинг нақадар улуғ фазилат эканига далолат қилади. Фақат бунинг бир шарти бор: авф қилаётган банда фақат Аллоҳ розилиги учун кечираётганини маълум қилиб қўйиши керак. Акс ҳолда, бу кечириш зулм қилган одамни янада руҳлантириб, салбий оқибатларга олиб келиши мумкин.

https://t.me/sayyid_baraka

Ҳазрати Умарни тўшакка михлаб қўйган воқеа

Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу бир кеча назорат қилиш, раиятнинг аҳволини ўрганиш мақсадида кўчага чиқди. Мусулмонлардан бирининг уйи олдидан ўтаётиб, хонадон эгасининг намоз ўқиётганини кўриб қолди. Унинг қироатига қулоқ тутди. Уй эгаси «Қасамёд этаман Тур (тоғи) билан, битилган Китоб (Қуръон) биланки...» (Тур сураси, 1–2-оятлар)ни ўқиди. Аллоҳ таолонинг «Раббингизнинг азоби, (қиёмат куни) шубҳасиз, воқе бўлувчидир! Уни даф этувчи (куч) йўқдир» оятига етганида, ҳазрати Умар: “Каъбанинг Раббига қасамки, бу ҳақдир”, – деди ва уловидан тушди. Ваҳимага тушди, қалбини қўрқув эгаллади, деворга суяниб қолди. Бироз шу ҳолатда туриб, кейин ортига қайтиб кетди.
Шундан сўнг бир ой тўшакка михланиб қолди. Одамлар зиёрат қилгани келишарди-ю, лекин у зотнинг касалини билишолмасди!
(Имом Ибн Абу Дунё ривояти)

https://t.me/sayyid_baraka

Тўртта иш бор. Ҳар бирининг эвазига алоҳида ваъда бор.

1.  Шукр. “Агар шукр қилсангиз, сизга яна ҳам зиёда қилиб бераман”. (Иброҳим сураси, 7-оят).

2.  Зикр – эслаш. “Шундай экан, мени зикр қилинглар (эсланглар), мен ҳам сизларни эслайман”. (Бақара, 152).

3.  Дуо. “Менга дуо қилинг, сизга ижобат қиламан”. (Ғофир, 60).

4.  Истиғфор – кечирим сўраш. “Модомики истиғфор айтарканлар, Аллоҳ таоло уларни азобламайди”. (Анфол, 33).

https://t.me/sayyid_baraka

Одамлардан фаришталикни талаб қилманг! Чунки бу дунёда ожиз бандалар яшайди фаришталар эмас.

Ҳар биримиз адашамиз, хато қиламиз билиб билмай кимнингдир кӯнглига озор берамиз. Лекин, кӯнглимизга озор берган ӯша ёмонни ҳам, қандайдир бир яхши хислати.

Биз учун энг мукаммал бӯлган инсоннинг ҳам бир ёмон одати булади!

Бизга озорларни эслаб юрмаслигимиз учун унутиш ва кечириш туйғулари берилган.
Агар кечирмасак демак биз хам яхши одам эмасмиз.

Шундай экан ёмон одамлар йӯқ. Шунчаки ёмон одатлар бор холос. Яқинларингиздан ва дӯсту ёрингиздан кичкина ёмон одати учун воз кечманг. Кечиринг ва унутинг!

https://t.me/sayyid_baraka

Ҳасан Басрийдан сўрадилар:
— Нима учун одамларнинг гапларига парво қилмайсиз?
— Туғилганимда бир ўзим туғилганман, ўлаётганимда ҳам бир ўзим ўламан. Қабрга ҳам бир ўзим кираман. Аллоҳ Таолонинг ҳузурида ҳисоб-китоб пайтида ҳам бир ўзим. Шундай экан, одамларнинг гапларидан менга нима наф!?

Сиз ҳамон одамларнинг гапларини ўйлаб юрибсизми!?

https://t.me/sayyid_baraka