Давоми...
***
Кеч куз. Сабура қадамларига оҳиста термулиб, шошилмай уйи томон келмоқда. Аҳён -аҳён елкасига тушиб кетаётган рюкзакининг тасмасини кўтариб, хўрсиниб қўяди. Улар яшайдиган кўп қаватли уй бошқа уйлар каби кодланган темир эшик эмас. Бир табақаси йўқ ёғоч эшик. Яхшиям шу уйлари бор экан, бўлмаса акаси билан қаёққа боришарди. Онаси раҳматли Чирчиқдаги заводда оддий ишчи бўлса ҳам яхши ишлагани учун(ҳар холда Сабура шундай ўйлайди) шу уйни беришган экан. Қўшнилари ҳам асосан турли миллатга мансуб онасининг касбдошлари эди.Бу атроф авваллари очиқ дала эди.Ҳозир эса бир -биридан баланд кўркам хонадонлари бор маҳаллага айланган.У секин -аста зиналардан кўтарила бошлади, учинчи қаватга етганда ҳар доимгидай Шура холанинг ити овоз берди.
Чўнтагига қўл солиб ўзининг калити билан эшикни очиб кирди.
Акаси келган, шекилли, даҳлизда пала партиш ечилган оёқ кийим ётипди. Уларни тўғирлаб ошхонага ўтди. Стол устида, афтидан, ресторандан олиб келинган овқатлар целлофан пакетда аралаш -қуралаш бўлиб ётибди. Акаси тўй ўтказиладиган ресторанда официант бўлиб ишлайди. Шунинг учун кеч келади. Мактабни битириб ўқишни давом эттиролмади. Ўқитувчилари ҳали ҳам Сабурадан акасини суриштирадилар, ахир физика фанидан фан олимпиадасининг шаҳар босқичи ғолиби эди-да. Балки онаси бевақт вафот этмаганда акаси ҳам талабалик гаштини суриб юрармиди.Яна онаси ёдига тушди. Онасини эсласа, ҳамиша жилмайиб гапирадиган оппоқ чеҳраси кўз ўнгида жонланади, майин қўлларини бошлари узра ҳис қилади. Қандай бахтли эдилар-а, гарчи отаси бўлмаса ҳам ширингина рўзғорлари бор эди.
Маъракалар ўтгунга қадар қишлоқдаги бувиси улар билан бирга турди, кейин у ҳам йиғлаб -йиғлаб хайрлашди. Шаҳардаги Фотима холаси ҳам аҳён-аҳёнда хабар олиб туради. Сабура хафсаласизгина чой қўйди. Деразани очган эди узоқдан тоғлар оқариб кўринди, демак тоғга қор ёғипти. Чирчиққа қачон ёғар экан-а. Ўтган йили қалин қор ёғиб йўллар яхмалак бўлган пайтда ўзиям ёмон йиқилган эди-да, аммо ўшанда яхшиям йиқилгани, синфдоши Сардор югуриб келиб қўлини берганди. У ҳам жон аччиғида қўл узатган-у кафтини куйдирган қўлларни секингина қўйвориб сирпана -сирпана хонага чопганди.
***
Мирислом аёли Шоҳистага маҳалла оқсоқолининг кўнмаганини айтди-ю, боши балога қолди. Хотини унинг гапини эшитишни ҳам истамай: "Билардим, битта ишни эплолмаслигингизни, айтмадингизми, шу тўй ўтгунча ўзимиз, ўз пулимизга йўлнинг у бетидаги ўша савил қолгур домни қурилиш баннери билан тўсамиз"-деб, у гўё ёш болага гапиргандай бўғинлаб, камига бақириб гапирарди. Мирислом ичида, ишқилиб, йигитлар эшитмасин-да деб турипти. Хайрият
аёли:" Бўлди, ўзи асабим бузилиб турипти, боринг, чиқинг "-деди бошини чангаллаб. У дарсда чиқиш қўнғироғини кутиб, уни эшитган ўқувчидай, қушдек озод бўлиб хонадан чиқди.
Аёлининг олдидаги абгор қиёфасини яна тунд, кибрли инсон қиёфаси билан ўзгартириб, йўл -йўлакай йигитларга иш тақсимлаб,баъзиларига танбеҳ бериб кетарди.
https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi