Маҳбуба Баҳодир қизи

18#

Тушдан кейин янаям кўп одам келди. Дарвозахонада эркаклар тўн-дўппи кийиб ўтиришипти. Ўтирганлар орасида биров билан гаплашиб ўтирган Неъмат поччага кўзим тушди, вужудимни қўрқув егаллаб, дарров нигоҳимни олиб қочдим.

Шоҳида опа билан қизи изсиз йўқолди.Хонасига кирсам, нарсаларини олиб кетмаган экан. Ишқилиб, қайтиб келмасин.

Қорним очди. Ошхонага кирсам, стол устида елим халта, ичида шиша банкада шўрва турибди... Бувижоним ичмоқчи эдилар-а... Меҳрибоним... Йиғидан ўзимни тўхтата олмадим. Столга бошимни қўйиб йиғлаб ўтирсам, кимдир елкаларимдан қучди. Қарасам, Машкура бувим. Кўзларида ёш.
Бувимни қучиб, атрофимдаги хотинлардан ҳам уялмай дод солдим.

Бувим дўппи олиб келибди. Бошимга кийдириб, белимга биз тадбирларда боғлайдиганга ўхшаган қийиқча боғлаб қўйди. Кўзёшларимни артиб, сирли челакдан мошхўрда сузиб ичирди.

Бувимнинг хонасига киргим келди. Бояги кўрпачаларни йиғиштиришибди. Деворга бувижонимнинг кийимларини илиб қўйишибди. Уларнинг кроватида икки аммам бир -бирига суяниб йиғлаб ўтирган экан. Хосият аммам рўмолини тишлаб , инграб йиғларди:

—Онажонимаа... изларимга зор бўлган онам-а... Опа... Шунча ялиндим юборишмадия, совуқ дийдорини ҳам кўролмадимку... Опааа...
Холида аммам эса тошдек қотиб қолган, кўзларидан ёш думалаб:

—Бир умр тинчман, она, яхшиман, дедимаа... Барибир ҳаммасини билиб кетдилар...
Бу юкни қандай кўтараман энди...

Ҳар доим эркалаб бағрига босадиган аммаларим мени кўрмаётган эди.

Ҳовлига чиқиб, дадамни кўзларим билан қидирдим.Кўринмади. Оғилхона томонга ўтсам, бир ўзи чўккалаб ўтирган экан. Секин ёнига чўкдим. Отам менга қараб кўзда ёш билан:

—Энди нима қиламиз.. Бобур...
Болам... Сенга жуда қийин бўлган эканку... Болам.. -деб қучоқлади.

Додлаб отамга ёпишдим...


Давоми бор.

П/С Илтимос , кам деманг, зўрға ёздим😢

https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

17#

***

—Биринчидан, менга ўшқирма, Иккинчидан, сен, йўқол, энди бу уйдан ўлигимниям чиқаролмайсан, -Шоҳида опа шундай важоҳат билан, оғзидан тупук сачратиб, бақирдики, беихтиёр қўрққанимдан икки қўлим билан қулоқларимни беркитиб олдим. Қарасам, дадамнинг юзлари қизариб кетган, қўлидаги халтани шундоқ ерга қўйиб, Шоҳида опанинг бўғзидан олди. Шоҳида опа авжига чиқди:

—Ҳа, ур, ур ўзи шуни кутиб турувдим, -деб, жонҳолатда хириллаб бақирди.
Бир пайт қарасам, бувим чайқалиб- чайқалиб уйдан чиқиб келди. Бувим юряпти! Жанжал тўпалонга ҳам қарамай қадам босиб чиққан бувижоним томон югурдим. Бувим икки қўлини чўзиб, дадамга қараб :

—Бах.. Бахтиёр... Тегма.. Қаматади...—деди-ю, гурс этиб цементга қулади.

—Бувижооон...- овозим ўзимга узоқдан эшитилди.

Дадам югуриб келди. Бувимнинг чаккаларидан қон оқиб, қотиб қолган, шунча додлаб ёпишсам ҳам қимир этмасди.

Тез ёрдам келди. Негадир ҳеч қандай укол қилмади.

Дадамнинг бақириб йиғлашидан қўрқиб кетдим. Умримда биринчи марта шунақа йиғлашини кўрдим.
Шундагина дунёдаги яна бир меҳрибонимдан ажралиб қолганимни тушундим. Дадамга қўшилиб додлайвердим. Бувижонимсиз нима қиламан энди. Онамни соғинсам, бувимни қучоқлардим. Онам ҳақидаги нурли ҳикояларини тинглаб тўймасдим. Дадамга қараб, раҳмим келди, энди уларнинг ҳам худди мен каби онаси йўқ...

Бир зумда уйимиз одамга тўлди. Мен умримда кўрмаган эркагу -аёллар бизнинг уйда иш қилиб юришибди. Шу пайт эшикдан Холида аммам додлаб кирди. Дадамни қучоқлаб, жуда қаттиқ йиғлади.


Бувимни ўзларининг хонасига, уйнинг ўртасига ёткизиб қўйишган. Деворга тақаб, гир айлана кўрпача солинган. Бир уй аёл бошларини эгиб, гоҳ йиғлаб, шоҳ пичирлаб ўтиришибди. Мен ҳам бувимнинг олдидан кетгим келмай, меҳрибонимдан кўзимни узмай шу хонада йиғлаб ўтирибман.

Холида аммам юзлари ёпиб қўйилган бувимнинг оёқ томонига ўтириб:

—Онажон, мени кечиринг... Мен журъатсизни кечиринг... -деб йиғлади. Ёши катта аёллар чувиллашиб, нималардир деб, аммамни койишдими, юпатишдими, аммо аммам тинчланиш ўрнига баттар йиғлади.

Ташқари яна йиғи -сиғи бўлиб кетди. Кейин Хосият аммам кириб, ҳеч кимга қарамай тик турганча пешонасини деворга тираб елкалари силкиниб йиғлади. Холида аммам йиғлаб туриб, синглисини бағрига босди. Хосият аммам ҳам бувимнинг оёқ томонига чўкди. Йиғи аралаш,тутилиб -тутилиб:

—Онажоним... Мени кечиринг, мен ахмоқни...Кечиринг -деди.

Бувимни олиб чиқиб кетишаётганда отам ҳам:

—Онажоним, мени кечиринг, -деб йиғлади.

https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

16#

***

Дадам ҳозир Неъмат почча билан уришса керак, деб ўйлаган эдим. Йўқ, индамай, бувимни даст кўтариб машинанинг орқасига бошларига ёстиқ қўйиб ёткизди. Поччага "раҳмат" айтди, бувимнинг нарсаларини йиғиб чиққан аммамнинг елкасидан қучди. Аммам дадамга:

—Кечир, -деб шивирлади. Дадам эса аммамнинг юзидан ўпиб:

—Сиз мени кечиринг, опа, -деди. Кўзини лўқ қилиб турган поччага бир қараб, кейин яна аммамга юзланди:

—Опа, ўзим бошқа бир кун келаман, онам соғайиб олсин, кейин, -деб машинага ўтирди.

Аммам орқа ўриндиқда ётган бувим билан хайрлашаётиб лабини қаттиқ тишлаб овозини чиқармай, кўз ёшини артди.

Ўзимизнинг кўчага бурилганимизда, машинанинг орқа ўриндиғида ётган бувим секин бошини кўтариб:

—Алҳамдулиллаҳ... -деди.

Келсак, эшик қулф. Яхшиям дадамда калит бор экан. Очиб кирдик.

Дадам бувимни ўз жойларига ёткизди.Сўнг менга юзланиб:

—Болам, сен чой қўй, мен иссиқ овқат олиб келаман, -деб бувимнинг ёстиқларини тўғирлади.

Неча кундан буён йиғлаётган бувимнинг кайфиятлари жуда яхши эди, отамга қараб:

—Қўй гўшти солинган иссиқ шўрва олиб келақол, болам, бир терлаб ичсам яхши бўлардим, -деди. Отам бувимнинг юзларидан ўпиб:

—Ҳозир, беш дақиқада олиб келаман,- деб тезгина чиқиб кетди.

Кийимларимни алмаштирдим, хонамни кўздан кечирдим, хайрият, ўғри қиз ҳеч нарсамни олмабди.

Ошхонага чиқиб чой қўяман десам, раковина тўла идиш- товоқ, чойгумни олиб ташқари кранга чиқдим. Шу пайт эшик очилиб, Шоҳида опа билан қизи кириб келди. Мени кўриб ўшқириб кетди:

—Эшикни сен очдингми, калитни қаердан олдинг? Бало борми сенга бу ерда, қани келган жойингга йўқол, -дейиши билан, қўлида елим халта отам кириб келди. Шоҳида опага қараб, бор овозда бақирди:

—Сен йўқоласан, ҳозироқ, нарсаларингни йиғиштириб, кўзимдан даф бўл!!!

Давоми бор

https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

15#

***
—Демак, рост экан,-деди шунча пайтдан буён гапларимни индамай тинглаб ётган бувим.
Ҳамма баравар бувимга қаради. Бувим эса ҳорғин овозда давом этди:

—Қудам—Хосиятнинг қайнонаси жиянимга туҳмат қилиб эридан ажратишди, ўғриликда айблаб деганди. Ўша бечоралар ҳам куйган экан-да. Ўғрилик ҳам касаллик каби насл суради, дерди бобом, -кейин йиғламсиради, -Икки ўртада Хосиятимга қийин бўлди, номардлар шунча кун бўлди, бир юбормади-я боламни, -бувим энди ростмана йиғлай бошлади.

Дадам бувимни юпатиб:

—Ойи, ҳозир соғлиғингизни ўйланг, Хосиятдан ўзим хабар оламан, -деди. Кейин дастурхон попугини ўйнаб ўтирган аммамга юзланди:

—Сизниям анча овора қилдик-а, опа. Бугун уйга ўтаман... Бу аёл билан яшаб бўлмайди, яхшиям загсмиз йўқ экан. Паспорти йўқолгани хайрли бўлган экан. Тезроқ жавобини бериб, ойимни уйга олиб кетаман, -деди.

—Нега овора бўламан, онам соғ бўлсалар бўлди, ука. Қиз бўлиб бир хизматларини қилибманми, эгниларига оҳорли кийдирибманми, шунча йил ҳамманинг кўнглига қараб, кўзига қараб яшадим..., -аммам шоша -пиша кўз ёшини кафтининг орқаси билан сидириб, жилмайди:
—Ўзинг ҳам уч йил деганда уйимга келдинг, болаларнинг суннат тўйида келгандинг, ука йўқлаб тур... Ортимда тоғдай отам бўлмаса ҳам, қирдай укам борлигини сездириб тур.

Тоғам аммамнинг елкасидан қучди:

—Сиздан кўнглим тўқ, мана, рўзғорингиз бут, тинч -хотиржам ўтирибсиз, -деди.

Бувим бурнини тортди, қарасам, кутганимдек унсиз йиғлаяпти.

Дадам менга қараб нимадир эсига тушган одамдек шошиб:

—Айтганча, ойи, Бобурни нима қиламиз, Аҳрор Сирдарёга олиб кетай деб, қўймаяпти, сиз нима дейсиз?-деди

Бувим анчадан кейин:

—Ҳайронман, болам, қарай десам аҳволим бу... Салгина яхши бўлсам, анави уйига кетса, ўз уйимга борсам қани эди, -деди.

Дадам кескин бош чайқаб, ҳозир кетишни ўйламанг, сал оёққа туриб олинг, -деган эди ҳамки, дарвоза эшикнинг тарақлагани ортидан Неъмат поччанинг бақириғи эшитилди:

—Падарингга лаънат, ўлиб қоганмисан, онангни биқинига кирволдингми, -аммам эрининг товушини эшитиб ток ургандай сакраб туриб, ҳовлига югурди. Дадамнинг ранги қув ўчиб, ўрнидан туриб кетди. Нима қилишини билмаётган кишидек каловланиб турди-да, бувимнинг кроватининг ёнига тиз чўкиб, бемажол қўлларини ушлаб ўпиб, кўзига суртди. Кейин бўғиқ овозда:

—Онажон, мени кечиринг, ҳозироқ уйга кетамиз, ҳаммасини ҳал қиламан. Сиз бу ерда соғаймайсиз. Мен ахмоқни кечиринг, -деди бувимнинг кўз ёшларини қўллари билан артиб.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

Ассалому алайкум, яхшилар.
Бугун бир нарсани кузатиб, хулоса қилдим. Кўпчилик кузатувчилар асарни ўқиб, ўз ички кечинмаларини реакция орқали ҳаққоний ифодалар эканлар. Кечаги қисмида кўпчилик кўз ёш тўккан стикерларни танлашган эди. Бугун бирорта ҳам кўз ёши йўқ 😊
Тўғриси, изоҳларни ўқиб туриб мен ҳам дуо қилган сиз азизларга доим ғойибона ташаккур билдираман.
Бор бўлинг, яхшилар.

14#

Дарсим ҳам эсимдан чиқиб, эшик олдида тураведим. Улар мени Шоҳида опа билан келган, деб ўйлабми, унча эътибор беришмасди. Сал нарида турган Фарзона , менимча, ҳеч нарсадан қўрқмаяпти, бемалол томоша қилиб турибди.

Шоҳида опа ҳамон тинчланмас, Ноила опага қараб бўйнини чўзиб бақирарди:

—Менга қара, сен, ҳали туҳмат қилганинг учун жавоб берасан, ярим кечаси менга телефон қилиб давлениямни ошириб, боламни туширдинг, шошмай тур, устингдан ёзиб, қамоқда чиритаман сени, -унинг овози ўша куни Ҳамида бувимга ўшқириб, касал қилган пайтини эсимга солди. Директорнинг баланд товуши унинг овозини ўчирди:

—Мана, кўринг тарбиялаган фарзандингизни, куппа- кундуз куни, болалар жисмоний тарбия дарсига кетганда, бирма-бир ҳаммасининг сумкасини титиб... ана нимадир олиб чўнтагига солди, ана яна биттасидан пул олди, афтидан, мактабимизда ҳар бир хонада камера борлигидан хабари йўқ бу қизнинг, -деди.
Ажабо, Шоҳида опанинг чакаги ўчди. Маъсума Асадовна қатъий қилиб:

—Қонуний чора кўрилади, сизга ҳам фарзандингизга ҳам, -деди.

Мени ўғрининг қариндоши дейишмасин деб, уялганимдан тез -тез юриб синф хонамга кетдим.

Дарсда ўтирибман-у хаёлим Шоҳида опа ва унинг қизида, улар ўғри бўлса, ишқилиб, уйимиздаги буюмларни ўғирлаб кетишмасмикан-а.

Тезроқ қўнғироқ бўлса, эди. Автобусда кетардим. Айтганча, аммам йўл пулига қўшиб ўзимга ҳам пул берган. Буфетдан ширин кулча оламан. Шу хаёллар билан дарсни ҳам якунладим. Қаҳрамон бир ўзим автобусда кетишимга ишонмади. Бекатгача орқамдан борди. Қўлимда аммам ёзиб берган қоғоз. Унда мен кетадиган автобус рақами ва шофёрга кўрсатишим керак бўлган манзил ёзилган. Ва ниҳоят, автобусга чиқиб, анграйиб турган Қаҳрамонга жилмайиб қўл силкидим.

Аммамникига кириб борсам, дадам келибди. Қандай яхши!
Дадам доимгидек мени бағрига босиб, бошимдан ўпди. Аммамнинг уйига бир талай бозорлик қилиб келибди.
Бувим анча дуо қилди. Дадам қандайдир пўрим кийинган, тавба, атир ҳам сепиб олибди.

Доим мактабдан бирор янгилик айтиб келсам, бувим "гап ташима, уйдаги гап уйда, кўчадаги гап кўчада қолсин" деб койир эди. Аммо нима қилай бугун кўрганларимни айтмасам ичимга сиғдира олмаяпман.
Дадам ўқишларимни суриштириб бўлиши билан шартта:

—Дада, буви, Шоҳида опанинг қизи ўғри экан. Бугун мактабга директор чақиртирибди, ўзим кўрдим, -негадир бу сафар улар мени койимай диққат билан эшитишаётганини кўриб давом этдим, -Синфдошларини пулини ўғирлабди, камерага тушиб қолибди. Кейин Шоҳида опа математика устознинг сочини юлди, боламни туширдинг деб, тавба боласи ёнида турувди, -шу гапим, айниқса, уларни лол қолдирди, шекилли бир-бирларига қараб, яна менинг оғзимга тикилишди.

Шунча одам оғзимга тикилиб турганидан илҳомланиб кетдимми, билмайман қаердан шунча журъат, дадамга қараб:

—Дада, тезроқ уларни ҳайдайлик, яна бизнинг нарсаларимизни ҳам ўғирлаб кетмасин, -дедим.


Давоми бор.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi

13#

***
Аммам автобусга ўтказиб, шофёрга қайта -қайта тайинлаб қўл силкиб, хайрлашиб қолди.
Ҳеч қачон бир ўзим автобусда юрмаганим учунми, қандайдир ҳаяжон бор.Бўш ўриндиққа ўтириб, шаҳарни томоша қилиб кетяпман. Бир пайт бир аёл мендан сал кичикроқ боласи билан чиқди. Ўзи тикка туриб, ўғлини менинг ёнимдаги бўш ўриндиққа ўтказди, туриб жой бермоқчи эдим, қўли билан "керакмас" дегандай ишора қилди.Ўғли телефон ўйнаб кетяпти. Аёл энгашиб ўғлига мактабда оч юрмаслигини, солган бутербуродини ейишини тайинлади, термосга солган чойдан ичишини уқтирди. Ўғли бўлса норози оҳангда :

—Бўлди, ойи битта гапни айтаверасизми, хўп дедимку, -деб телефондан кўзини узмайди.

Она -болага қараб ҳавасим келади. Қани энди, менинг ҳам ойим бўлса-ю, шу аёлдек ғамхўрлик қилса, мен ҳеч қачон қаттиқ гапирмасдим, айниқса, уларни тикка тургазиб ўзим ўтириб олмасдим. Шу пайт шофёр амаки баланд овозда :

—Ким мактабни сўраганди, келдик, -деди. Бундоқ қарасам,шундоқ мактабимнинг ёнидаги бекат. Дарров тушдим. Атрофга қарайман, автобусда келганимни бирор синфдошим кўрса-чи, аммо аксига олиб ҳеч ким кўринмайди.

Мактабимнинг узун йўлаги бўйлаб юрарканман, директор қабулхонасининг ёнида турган Шоҳида опага ва қизи Фарзонага кўзим тушди. Қўрққанимгами юрагим тез-тез уриб кетгандек бўлди. Демак, мени қидириб келган. Яна синфимга кириб шарманда қилмаса бўлгани эди.
Секингина кўрмаганга олиб ўтиб кетмоқчи эдим, ўша таниш ва зардали оҳанг тўхташга мажбур қилди:

—Ўўв, буёққа қара, қаёқларда юрибсан, сандироқлаб, -деб энди гапини давом эттираётган эди. Ичкаридан котиба опа чиқиб:

—Кирар экансиз, -деди Шоҳида опага қараб.

Оббо, директорга менинг устимдан шикоят қилиб келган, шекилли. Бирдан ваҳима чулғади. Мактабдан ҳайдаворса-я. Кейин яна хотиржам тортдим, барибир тоғам обкетадилар-ку. Шу ўйлар билан ҳозир мени чақиришса керак, деб турсам, ичкарида бақир-чақир авжига чиқди. Шоҳида опа овозини баралла қўйиб, дағдаға қиларди:

—Ҳамманги устингдан ёзаман, менинг қизимга туҳмат қилиш нималигини сенларга кўрсатиб қўяман. Ўзларинг ўғрисан, қизимни ўғрига чиқарганинг учун ҳамманг жавоб берасан, -қизиқиш устунлик қилиб, секин эшикдан мўраладим: директоримиз Маъсума опа ўз жойида хотиржам ўтириб, Шоҳида опани эшитяпти.Ичкарида яна математика устоз- Фарзонанинг синф раҳбари -Ноила опа ва мен танимайдиган битта рўмол ўраган аёл билан битта эркак киши тик турибди.
Ноила опа директорга қараб хотиржам оҳангда:

—Маъсума Асадовна, шу ўқувчи келиб, синфимдан тинимсиз пул йўқолади... -дейиши билан, Шоҳида опа бесўнақай гавдаси билан учиб бориб, устознинг сочига ёпишди:

—Ҳали сенми, қизимга туҳмат қиладиган, ҳаммангни қуритаман, -у фавқулодда кучга тўлиб кетганди. Хайрият, хонадаги эркак устозни унинг чангалидан ажратди. Директор энди ўрнидан туриб кетди, асабий овозда котибани чақирди:

—Гулнора, камерага ёзилган кечаги тасвирларни очинг,-деб Шоҳида опага қараб- Сиз жамоат жойида ўзингизни қўлга олинг, бу ер мактаб, -деб кулердан сув олиб, стулда беҳол ўтирган Ноила опага берди.


https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi