Охирги пайт кўплани муаммолари ҳақида ўқиб, тобора бефарқ бўлиб кетвомман. Буни хохламиман, лекин шунақа бўвотди. Ўзим ҳақимда айтмоқчиман...
Ҳозир қўлимда деярли иккита оғир бемор бор - эрим ва онам. Отамда ҳам деярли шунақа ҳолат.
Онам уч марта инсулт бўлдила. Биринчи иккитасидан кейин тузалиб оёққа турдила, лекин учинчисидан сўнг тузалмадилар. Уч йилдирки ётоққа михланганлар, чап қўл ва оёқ умуман ишламиди.
Отамни бўлса умуртқа поғонасидаги муваффақияциз операциядан кейинги оғриқлар қийнаяпти. Трамадол уколлари почти ёрдам бермайди. Ҳар бир ҳаракатлари кучли оғриқ билан бўлади.
Эримга 20 йил аввал Бехтерев касаллиги ташхиси қўйилган. Бу касаллик билан яшаш мумкин, лекин бунинг учун доимий дори-дармонлар қабул қилиш, жисмоний машқлар бажариш кере. 2020 йил декабрда ковид юқтириб олдик ва эримнинг касаллиги тезлашиб кетди.
Қайнотам ҳам ковид юқтириб, балнитсага кетган эди. Соғ-саломат олиб кетишган, уч ҳафтада кейин деярли "овощ" қилиб қайтаришди. Буни "қарилик деменсияси" деб чунтиришди. Уларни ўзларини қолдирмаслик учун ўзимиз билан олиб кетдик. Эрим ишда, мен эса қайнотамга қарардим.
Қайнотам юра олмай йиқилардилар. Лекин доимо каравотдан туришга уринардила. Ётган жойларида кўрпа ёстиқларни ертардила. Ҳеч кимни таний олмас ва тинимсиз бақирардилар. Ярим йил давомида доимий равишда қайнотам ёнларида бўлдим. Вафотларидан сўнг шифокорлар ковиддан кейинги мия шишиши туфайли вафот этган деб ташхис қўйишди. Аммо аввал ҳеч бир шифокор буни ҳатто тахмин ҳам қилмаганди! "Қарилик деменсияси, нима ҳам қила оламиз", дейишганди.
Қайнотамнинг ўлими эримга ковиддан кейинги қаттиқ зарба бўлди. Шундан кейин ҳаммаси ёмонлаша бошлади: эътибори, хотираси, нутқи ёмонлашди, тўхтовсиз дудуқлар, дори ичмай, машқлар қилмай қўйди.
Турмуш йилларимизда ман дўкондаги нархлар, коммунал тўловлар қаерда қанча тўланади - ҳеч нарсани билмасдим. Буларни хаммасини эрим ўз зиммасига олгандила.
Эрим смслардаги кодларни адаштириб, оддий нарсаларни унута бошлаганда унинг касалида шубхалана бошладим. Ва уни турли жойларга текширувга олиб бордим: эримда "прогрессив деменсия, мия пўстлоғи атрофияси" касаллигини топишди. Бир йил ичида у олти ойлик "чақалоққа" айланиб қолди. Ўқиш, ёзиш, гапириш, юришдан тўхтади. Овқатланиш, ичиш - ҳеч нарсани ўзи қилолмай қолди.
Эримга қараш жисмонан жуда оғир. Уни доимо ётган жойидан кўтариш, ҳаракатлантириш керак, акс ҳолда умуртқасида оғриқлар бошланади. Кунларим эса бир хил ўтади: тозалаш, овқат пишириш, овқатлантириш, ювиш, ва яна тозалаш - доимо бир хил.
Вазиятни мураккаблаштирадиган яна бир нарса - биз Тошкентдамиз, ота-онам эса нукусда! Онамнинг ёнига қараб туриш учун бир аёл келади, лекин у кечқурун ва дам олиш кунлари келолмиди. Отамнинг аҳволлари унча яхши бўлмагани учун онамга қаромидилар.
Ота-онам олдиларига 2-3 ойга бориб турамиз. Ота-онамни ёлғиз қолдиришни хохламиман, лекин иложи бўлмаябди. Чунки 2та қизим бор. Эримнинг аҳволи кундан-кунга ёмонлашаётгани ҳисобига тез орада у қизларимизни ҳам танимай қўяди. Шунинг учун эрим ва қизларимни узоқ вақт ажрата олмиман.
Ота-онам ва эрим орасида сарсонман.
Мани ҳаётидан нолиябди деб ўйламанг. Аксинча, агар ҳаммасидан чарчасангиз ва жуда ҳам қийналганингизни ҳис қилсангиз, мани ҳаётимни эсланг ва чуқур нафас олинг: сизда бу каби қийин вазият эмас.
✏️ аноним хабар юбориш учун👉
каналга обуна бўлиш учун