Хаёт бу денгиз
Инсонларга биз фақат ўзимизда йўғини берамиз. Сабаби бу нарса менда йўқ аммо унда бўлсин дея.
Баъзан меҳр баъзан эса эътибор. Баъзан ишлар бўлиб инсонлар бир бири билан қисқа вақтга ажраладилар. Аммо шу фурсат ўтгач яна бирлашадилар.
Хаёт давомида яқин инсонларнинг қийинчиликларига, хурсандчиликларига шерик бўламиз. Ўзидан узоқ тутган инсонларга эса фақатгина хаммаси яхшилигини айтамиз.
Инсонлар баъзан "Мен яхшиман" деганда ҳам яхши эмассан нима бўлди деган гапларга муҳтож бўлади. Инсонларга доимо меҳр синдроми етишмас экан.
Инсонлар афсуски 7 йилда бир маротаба бир биридан қийналишар экан, 7 йилдан сўнг эса хаммасини унутиб бир биридан ё кетади ёки яна ҳам қаттиқ бирлашар экан.
Олимларнинг назарида қийналган инсон 7 йилдан сўнг тўлиқ ўзгариб, қийналгани учун хафа бўлар экан.
Хаёт денгиз деб бекорга бошламадим. Бир инсон яқин инсонидан сўрабти. Нега ҳар доим ғам ташвиш менда бўлади деб, яқин инсони бир пиёлада сувга бир чимдим туз солиб узатибти. Уни таътиб кўриб, аччиқлигини айтибти. Яқин инсони юр дея денгизга олиб борибти. Денгизга бир чимдим туз сепиб ичиб кўр дебти. Уни ичган инсон сувни таъми ўзгармаганини айтибти. Агар инсонлар қалбларини кенг қилсалар хеч қандай туз таъсир қилмайди.
Хулоса ўрнида айтиш керакки, бир пиёла чой бўлиб эмас балким дарё бўлиб яшашни ўргандим. Аммо бир нарса мени қаттиқ ранжитдики баъзида ғурур "Севги ва дўстлик"дан устун бўлиши қандай ачинарли.
Онам билан дастурхонда ўтириб кўп гапларни гаплашибмиз. Анчадан буён бундай гаплашмаган эдик. Онам айтдики болам анча ўзинга келиб қолдинг деди. Нега десам уйда ўтириб асабий бўлиб қолгандинг дейди. Онам қараб Онам меҳр синдроми етишмаётган эди, лекин ҳозир меҳр ва эътибор синдромлари иккиси бирга келяпти дея сўзимни тугатдим. Онам дуо қилаётиб, меҳр ва эътибор бераётган инсонни умри узоқ бўлсин дея дуо қилди.
Яқин инсонларимга узимда йўқ нарсани берсам оламга сиғмайман хурсандлигимдан. Лекин айрим вақтда қизғончиқман. Бир устоз билан гаплашиб, яқин инсоним ҳақида айтиб бердим. 3 кунча бўлиб қолди. У менга шунақа қиляпти деб гапирсам, сен нима қилдинг дея гапирди. Мен шунақа қилдим десам ҳааа ғурур устунлик қилибтида деди.
Кегин гап бошлаб аввалига ичимдаги гапларни гапирди. Кегин аччиқ қилиб гапирди. Мени ҳам асабим чиқиб бекор гапирибман устоз сизга десам, кўрдингми хамма айб сендалиги деб қолди.
Кегин у опа билан гаплашиб бўлиб, қаттиқ ўйландим. Инсон аввало ўзини айбларини кўриш керак экан. Опа гапириш давомида у менга меҳр бермаяпти дема унга сен бер, у сенга ўзида борини бериб бўлди, сен ҳам унга ўзингда борини бер деди. Оша кундан бошлаб тинч сокин бўлиб қолдим.
Агар аллоҳ оламан деса мендан бир кунда олиб қўяди яқинимни. Оша учун хаммасини аллоҳга ишондим. Агар у инсонимга менсиз яхши бўлса мендан олсин, агар мен билан яхши бўлса бизни яна ҳам яқинлаштирсин дея дуо қиляпман.
Ўзингизни эҳтиёт қилинг !
Яхши дам олинг хайрли тун!
Инсонларга биз фақат ўзимизда йўғини берамиз. Сабаби бу нарса менда йўқ аммо унда бўлсин дея.
Баъзан меҳр баъзан эса эътибор. Баъзан ишлар бўлиб инсонлар бир бири билан қисқа вақтга ажраладилар. Аммо шу фурсат ўтгач яна бирлашадилар.
Хаёт давомида яқин инсонларнинг қийинчиликларига, хурсандчиликларига шерик бўламиз. Ўзидан узоқ тутган инсонларга эса фақатгина хаммаси яхшилигини айтамиз.
Инсонлар баъзан "Мен яхшиман" деганда ҳам яхши эмассан нима бўлди деган гапларга муҳтож бўлади. Инсонларга доимо меҳр синдроми етишмас экан.
Инсонлар афсуски 7 йилда бир маротаба бир биридан қийналишар экан, 7 йилдан сўнг эса хаммасини унутиб бир биридан ё кетади ёки яна ҳам қаттиқ бирлашар экан.
Олимларнинг назарида қийналган инсон 7 йилдан сўнг тўлиқ ўзгариб, қийналгани учун хафа бўлар экан.
Хаёт денгиз деб бекорга бошламадим. Бир инсон яқин инсонидан сўрабти. Нега ҳар доим ғам ташвиш менда бўлади деб, яқин инсони бир пиёлада сувга бир чимдим туз солиб узатибти. Уни таътиб кўриб, аччиқлигини айтибти. Яқин инсони юр дея денгизга олиб борибти. Денгизга бир чимдим туз сепиб ичиб кўр дебти. Уни ичган инсон сувни таъми ўзгармаганини айтибти. Агар инсонлар қалбларини кенг қилсалар хеч қандай туз таъсир қилмайди.
Хулоса ўрнида айтиш керакки, бир пиёла чой бўлиб эмас балким дарё бўлиб яшашни ўргандим. Аммо бир нарса мени қаттиқ ранжитдики баъзида ғурур "Севги ва дўстлик"дан устун бўлиши қандай ачинарли.
Онам билан дастурхонда ўтириб кўп гапларни гаплашибмиз. Анчадан буён бундай гаплашмаган эдик. Онам айтдики болам анча ўзинга келиб қолдинг деди. Нега десам уйда ўтириб асабий бўлиб қолгандинг дейди. Онам қараб Онам меҳр синдроми етишмаётган эди, лекин ҳозир меҳр ва эътибор синдромлари иккиси бирга келяпти дея сўзимни тугатдим. Онам дуо қилаётиб, меҳр ва эътибор бераётган инсонни умри узоқ бўлсин дея дуо қилди.
Яқин инсонларимга узимда йўқ нарсани берсам оламга сиғмайман хурсандлигимдан. Лекин айрим вақтда қизғончиқман. Бир устоз билан гаплашиб, яқин инсоним ҳақида айтиб бердим. 3 кунча бўлиб қолди. У менга шунақа қиляпти деб гапирсам, сен нима қилдинг дея гапирди. Мен шунақа қилдим десам ҳааа ғурур устунлик қилибтида деди.
Кегин гап бошлаб аввалига ичимдаги гапларни гапирди. Кегин аччиқ қилиб гапирди. Мени ҳам асабим чиқиб бекор гапирибман устоз сизга десам, кўрдингми хамма айб сендалиги деб қолди.
Кегин у опа билан гаплашиб бўлиб, қаттиқ ўйландим. Инсон аввало ўзини айбларини кўриш керак экан. Опа гапириш давомида у менга меҳр бермаяпти дема унга сен бер, у сенга ўзида борини бериб бўлди, сен ҳам унга ўзингда борини бер деди. Оша кундан бошлаб тинч сокин бўлиб қолдим.
Агар аллоҳ оламан деса мендан бир кунда олиб қўяди яқинимни. Оша учун хаммасини аллоҳга ишондим. Агар у инсонимга менсиз яхши бўлса мендан олсин, агар мен билан яхши бўлса бизни яна ҳам яқинлаштирсин дея дуо қиляпман.
Ўзингизни эҳтиёт қилинг !
Яхши дам олинг хайрли тун!