Osmondan tubi yoʻq jarlikka sakrab,
Yer-qora tuproqni bir najot anglab,
Hatto har qirramni ming bor avaylab,
Oyoqlar tagida poyandoz qorman....

Tepkilab, tepkilab rohat qilingan,
Kaftlarda siqilib, uloqtirilgan,
Soʻnggi manzilimga singib ulgurgan,
Bahorda har chechak qonida borman,
Qorman!

Odam boʻlmoq aslo niyatim emas,
Osmonda yashamoq- odatim emas,
Asli kimligimni hech kimsa bilmas,
Jannatdan yer tomon surgun- Havoman,
Qorman!

Koʻringan har narsa emas haqiqat,
Oqligim poklikdan bermas dalolat,
Haqdan ayro boʻldim, sabab- maʼsiyat,
Ammo to qiyomat tavbada borman,
Qorman!